Gülce TURAN
Karşımda tüm kararlılığıyla bana bakan koyu gözler yutkunmama sebep oldu. Öyle bir bakıyordu ki saklanmak istedim.
Sanki bana bakan gözleri zaten her şeyi biliyordu. Ta ruhumu görüyor gibiydi.
"Gülce konuşacak mısın?" Dediğinde sıkıntıyla kıpırdandım.
"Egemen bey sormasanız." Dediğimde kaşları çatıldı.
Bu hali daha korkunç gözüküyordu.
"Ama sordum." Dediğinde ne yapacağımı bilemedim.
Ne diyeceğim ki adama? Babamı yaraladım, katil olma ihtimalim var. Evinize potansiyel bir katili aldınız mı?
"Kafandan geçenler yüzüne yansıyor Gülce. Korkmadan her şeyi anlatabilirsin. Seni en son yargılayacak insan bile değilim." Dediğinde benimde kaşlarım çatıldı.
O ne demek ki?
"Ne demek istediniz?" Dediğimde güldü.
Ama bu gerçek bir gülüş değildi. Sadece dudağının bir kenarı kıvrıldı. Sanki alay ediyordu.
"Sen hikayeni anlatırsan belki bende benimkini anlatırım." Dediğinde nefesim tekledi.
İnsanın nefesi boğazında kalır mı? Benim ki bu adamın tavırları yüzünden kaldı.
"Anlatamam." Derken sesim fısıltıdan farksızdı.
"Neden?" Dediğinde başımı kaldırıp gözlerine baktım.
"Korkuyorum." Dediğinde gözlerinden bir duygu geçti.
Uzanıp elimi tuttuğunda ne yapacağımı bilemedim. Büyük ve sıcak olan avucu tenime değdiğinde ürperdim. Sanki bir elektrik santrali dokunmuştu.
"Korkma Gülce. Bana anlat ki sana yardım edeyim." Dediğinde bakışlarım bir elimde olan eline bir de gözlerine kayıyordu.
"B-ben." Dedikten sonra devam edemedim.
Gözlerimi kapatıp derin bir nefes aldım ve tek seferde;
"Evden kaçtım." Dedim.
Bir tepki bekledim ya da elini çekmesini ama hiçbiri olmadı. Gözlerimi açtığımda bana bakan gözlerindeki anlayışı gördüm.
"Neden?" Sorma işte!
Yaşaması yeterince kötü iken, anlatması daha da kötü. Ayrıca utanç verici.
"Lütfen sorma. Anlatmaya utanıyorum." Derken yanaklarım yanmaya başladı.
"Utanma Gülce." Dediğinde sessiz kaldım.
Demesi kolaydı ama yapması kolay değil. Öz be öz babamın beni kendi yaşında adamla evlendirmek istediğini nasıl söylerim? Ayıplamaz mı beni, babamı?
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Dilhun
General Fiction"Neden böyle yapıyorsun Egemen?" Derken sesim ağlamaklı çıkmıştı. Gözlerim dolu dolu olsa da inatla kendimi tutuyorum. Ağlamayacağım! Egemen bana döndüğünde, kahve gözlerinde gördüğüm kararlılık canımı acıttı. "Anlamıyorsun değil mi Gülce?" "Anlamı...