"Neden böyle yapıyorsun Egemen?" Derken sesim ağlamaklı çıkmıştı.
Gözlerim dolu dolu olsa da inatla kendimi tutuyorum. Ağlamayacağım!
Egemen bana döndüğünde, kahve gözlerinde gördüğüm kararlılık canımı acıttı.
"Anlamıyorsun değil mi Gülce?"
"Anlamı...
Arabada giderken korkudan bedenim titremeye başladı. Yanımdakilere korktuğumu belli etmemek için sakin kalmaya çalışsam da hiç kolay değildi.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Yanımdaki adamların beni nereye götürdüğünü bilmemek, bana ne yapacaklarını bilmemek beni çok korkutuyor.
Bir kez daha titrediğimde gözlerimi kapattım.
Güçlü ol Gülce. Bu adamlar sana babanın yaptıklarından daha kötüsünü yapamazlar. Hem ben inanıyorum ki Egemen abi beni bulacak. Bu adamların eline beni hayatta bırakmaz.
Acaba Seval nasıl? Onu bıraktığımda çok fazla korkmuştu. İnşallah iyidir.
"Bağla kızı." Karşımdaki adamın konuşması ile gözleri açtım.
Yanımdaki adam dediğine uyup bana döndü ve kollarımdan tuttu. Ben korkuyla çırpınsam da fayda etmedi.
Yüzümü cama doğru çevirip ellerimi arkadan bağladı. Kollarım çok kasıldığı için canım yansa da sessiz kaldım. Beni düzelttikten sonra ayaklarımı da bağladı.
En son siyah bir kuşak ile gözümü bağladığında daha çok korkmaya başladım. Ne yapacaklar bana? Ya Seval olmadığımı anlarsalar ne olacak?
Araba hiç hız kesmeden devam ederken sessizce kaderimi beklemeye başladım. Belki de beni öldürürdüler.
Bu düşünce tüm tüylerimin diken diken olmasına sebep oldu. Babam denecek adamdan kurtulduktan sonra böyle bir şey için ölürsem nasıl bir ironi olur acaba?
Belki de kaderimde ölmek vardır. Sayılı olan nefeslerim tükenmiştir. Kim bilir?
Araba sallanmaya başladığında irkildim. Sanırım toprak yola falan girdik. Allah'ım sen yardım et bana. Bulsunlar beni yalvarırım.
Bul beni Egemen abi.
Aklıma bir anda dilediği dilek gelince gülümsedim. Ona abi dememi istemiyordu. Acaba neden? Diğerleri abi dememi önemsemezken, o niye istemiyor ki? Garip.
Bir telefonun çalması ile dikkat kesildim.
"Efendim abi." Diyen adam sanırım karşımda oturandı.
Bir süre dinledikten sonra;
"Yenge bizimle abi merak etme. Hiçbir zarar gelmeden aldık sana getiriyoruz." Duyduklarım ile bir kez daha titredim.
Kim bu adam? Seval'den ne istiyor?
"Tamam abi." Adamın son sözleri bu oldu.
Sonrasında yine öldürür bir sessizlik hakim oldu. Keşke gözlerim açık olsaydı. Eğer öleceksem de dünyayı son bir kez görmek isterdim.
