"Neden böyle yapıyorsun Egemen?" Derken sesim ağlamaklı çıkmıştı.
Gözlerim dolu dolu olsa da inatla kendimi tutuyorum. Ağlamayacağım!
Egemen bana döndüğünde, kahve gözlerinde gördüğüm kararlılık canımı acıttı.
"Anlamıyorsun değil mi Gülce?"
"Anlamı...
Ümit amcanın itirafı ile masada büyük bir sessizlik hakim oldu.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Herkes şaşkın gözlerle bir Ümit amcaya bir Nevin teyzeye bakıyordu. İlk duyduğunda tepki veren Songül dışında kimseden ses çıkmadı.
Egemen'e baktığımda çatık kaşlarla Ümit amcaya baktığını gördüm. Uzanıp eline dokunduğumda bakışları kısa bir süreliğine beni buldu. Tekrar masanın diğer köşesinde oturan adama döndüğünde;
"Ümit amca ne demek bu?" Dedi.
Sesi o kadar ifadesizdi ki ne düşündüğü hakkında bir çıkarım yapamadım.
"Dediğim şey gayet açık evlat. Devamlı buraya gelmek için bir bahane uydurmak yerine niyetimi söylemeye karar verdim." Ümit amcanın açıklaması ile Egemen'in kaşları havalandı.
Ortama tekrar bir sessizlik hakim olduğunda Nevin teyzeyi izlemeye başladım. Başını önüne eğmiş kimseye bakmıyordu.
Sessizce yerinden kalkıp eve yöneldiğinde bir kez daha şaşırdım. Onu izleye Ümit amca ayaklanıp;
"Bir şey demeyecek misin Nevin?" Dediğinde Seval il bakıştık.
O da en az benim kadar şaşkın duruyordu. Bunun yanında yüzünde bir sırıtış vardı. Anlaşılan bu itiraf hoşuna gitmişti.
Bakışlarımı Songül'e çevirdiğimde onun çatık kaşlarla annesine ve ondan bir cevap bekleyen Ümit amcaya baktığını gördüm.
Nevin teyze döndüğünde yüzünde bariz bir öfke vardı.
"Siz hangi hakla böyle bir densizlik yaparsınız? Böyle bir niyetiniz varsa gelir benimle yalnızken konuşursunuz! Kızımın ve yanında çalıştığım insanların önünde beni küçük düşürme hakkını size kim veriyor!" Ses tonu sakin çıksa da kelimelere yaptığı baskıdan ne kadar öfkeli olduğunu anlamak mümkündü.
"Nevin yanlış anladın?" Diyen Ümit amcayı bir elini kaldırarak susturdu.
"Tam tersi çok doğru anladım. Ayrıca yalnızken de konuşsanız değişen bir şey olmazdı. Ben kocamla birlikte gönlümü kapattım. Bu hayatta nefes almamın tek sebebi kızım. Boşuna peşimde dolanmayın ya da yalanlar söyleyerek buraya gelmeyin!" Son sözlerini söyleyen Nevin teyze gitti.
Hepimiz az önce olanları hazmetmeye çalışırken Ümit amca;
"Benim gitmem lazım gençler müsaadenizle. Size afiyet olsun." Dedi ve kasırga gibi gitti.
Bir süre birbirimize baktıktan sonra Seval'in kahkaha atması ile herkes gülmeye başladı. Songül'ün bile güldüğünü görünce dayanamayıp bende güldüm.
Oldukça garip bir şey olmuştu. ümit amcadan hiç beklemediğim bir şeydi. O sert ve katı görüntüsünün altında aşık bir adam olduğunu öğrenmek garipti.
