"Neden böyle yapıyorsun Egemen?" Derken sesim ağlamaklı çıkmıştı.
Gözlerim dolu dolu olsa da inatla kendimi tutuyorum. Ağlamayacağım!
Egemen bana döndüğünde, kahve gözlerinde gördüğüm kararlılık canımı acıttı.
"Anlamıyorsun değil mi Gülce?"
"Anlamı...
Lütfen medyaya koyduğum şarkıyla okuyun ve anlamına mutlaka bakın. Bir bölüme bir şarkı ancak bu kadar uyabilir.
İyi okumalar...
Gülce KURT
Karşımdaki kadının söylediğini algılamakta zorlanırken boş boş yüzüne baktım.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Ne bir tepki verebiliyor ne de bunun koca bir yalan olduğunu avaz avaz bağırabiliyorum.
"Asuman bu ne demek!" Nur annenin öfkeli çıkışıyla bakışlarım kocamı buldu.
O da en az benim kadar şaşkındı ve endişeli gözleriyle bana bakıyordu. Başımı ağır ağır iki yana salladığımda yavaş yavaş yanıma geldi.
"Bebeğim bir şey söyle." Korku dolu gözleri canımı yaksa da konuşamadım.
Demek istediğim çok şey vardı ama ağzım lal olmuşçasına açılmıyordu.
"Kız şoka girdi oğlum. Git bir su getir." Diyen Nur annem yanıma geldi.
Egemen mutfağa geçerken o kalktığım koltuğa tekrar oturmamı sağladı.
"Kızım sakin ol. Hadi toparla kendini." Derken şevkatle saçlarımı okşaması gözlerimin dolmasına sebep oldu.
Bakışlarım hemen yanımızda dikilen Asuman hanıma kaydığında göz yaşlarım akmaya başladı.
Hayır hayır annem olamazdı. Olmamalıydı! Ben onca işkenceyi çekerken buna göz yummuş olamazdı.
"Güzelim hadi iç şunu." Egemen'in zorla ağzıma dayadığı bardaktan birkaç yudum içtiğimde biraz daha kendimi toparladım.
"Böyle bir yalanı neden söylüyorsunuz bilmiyorum Asuman hanım ama benim annem öldü. Ayrıca annemin adı Asu." Dediklerim üzerine buruk bir şekilde gülümsedi.
"Bu yalan değil güzel kızım ben senin annenim. Senelerdir senin hasretinle kavruldum." Söyledikleri beynimin uyuşmasına sebep olurken;
"Yalan!" Diye var gücümle çığlık attım.
Kollarıma dolanan kollar ve kulağıma fısıldanan;
"Sakin ol Gülce'm." Sözleriyle Egemen'e sığındım.
Her daim beni içinde bulunduğum kötü ruh halimden kurtaran kokusu bu sefer işe yaramazken öleceğimi sandım.
Senelerdir anne acısı ve hasreti çeken kalbim çatlayacakmışçasına ağrırken karşımdaki kadının söylediklerinin yalan olduğunu tekrarlamaya başladım.
"Asuman çık git bu evden! Gelinimi bu hale getirmeye hakkın yok!" Nur annem öfkeyle konuşurken Asuman hanım direndi.
"Gitmiyorum! Sonunda kızıma kavuşmuşken gitmiyorum!"
