"Neden böyle yapıyorsun Egemen?" Derken sesim ağlamaklı çıkmıştı.
Gözlerim dolu dolu olsa da inatla kendimi tutuyorum. Ağlamayacağım!
Egemen bana döndüğünde, kahve gözlerinde gördüğüm kararlılık canımı acıttı.
"Anlamıyorsun değil mi Gülce?"
"Anlamı...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bensiz bir yerlere gitmesinden rahatsız olsam da onu çok fazla boğmamak için kendime engel oluyorum. Gülce'ye hak ettiği özgürlüğü, onu koruyarak vermeye çalışırken delirmenin kıyısında dolansam da idare ediyorum.
Ona bir şey olma korkusu her an içimi titretirken bu his korumacı yanımı daha fazla tetikliyor. Sevdiğim kadının karım olmasıyla ona olan düşkünlüğüm daha da artmış, kaybetme korkumsa çıtayı en tepeye çıkarmıştı.
Neyse ki evlendiğimizden bu yana her şey yolunda gidiyor. Korktuğum şeyler olmadığında bir tarafım rahatlasa da diğer yanım her an tetikteydi.
Gülce'nin hala dönmemiş olması huzursuz olmama sebep olurken ayaklandım. Bana söyleneceğini bilsem de içimin rahat etmesi için kontrol etmekte fayda vardı.
Tuvaletin olduğu yere geldiğimde aralık kapıyı görünce bekledim. İçeride başkalarının olma ihtimalinden dolayı girmek istemedim.
Birkaç dakika geçmesine rağmen çıkan kimse olmayınca;
"Gülce." Diye seslendim.
Herhangi bir cevap alamayınca her şeyi bir kenara bırakıp hızla aralık kapıdan içeri girdim. Gördüğüm şeyle donup kaldım.
Gülce yerde yatıyordu ve etrafında kan gölü vardı. Gözlerinin kapalı olduğunu görmek beni kendime getirirken hızla yanına eğildim.
"Gülce aç gözlerini güzelim. İyi misin?" Onu kendine getirmeye çalışsam da tepki alamadım.
Kalbim korkuyla çarparken hafif bedenini kucağıma alıp hızla kapıdan çıktım.
"Kerem araba!" Tüm gücümle bağırırken hızla arabaların olduğu yöne yürümeye başladım.
"Bebeğim lütfen aç gözlerini, korkutma beni Gülce!" Tepki alamadığım her an korkum artarken kalbimin ağrıdığını hissettim.
"Abi ne oldu?" Kerem'in sesiyle bakışlarım onu buldu.
Korkulu gözlerle bize bakıyordu.
"Bilmiyorum. Hemen hastaneye gidiyoruz hemen!" Açtığı kapıdan arka koltuğa bindiğimde Kerem de vakit kaybetmeden direksiyona geçti.
Hızla arabayı çalıştırırken elimi güzelimin yanağına çıkarıp hafifçe vurmaya başladım.
"Gülce'm yalvarırım aç gözlerini. Lütfen." Kirpikleri bir milim bile oynamazken yüreğimdeki ağırlık her geçen dakika çoğaldı.
"Kim yaptı bunu sana?" Kendi kendime fısıldarken düşünmekten acizdim.
Beynim kendini kapatıp içimdeki korkuya esir olurken mantıklı tek bir düşüncem yoktu. tek hissettiğim içimdeki delice korkuydu.
