"Neden böyle yapıyorsun Egemen?" Derken sesim ağlamaklı çıkmıştı.
Gözlerim dolu dolu olsa da inatla kendimi tutuyorum. Ağlamayacağım!
Egemen bana döndüğünde, kahve gözlerinde gördüğüm kararlılık canımı acıttı.
"Anlamıyorsun değil mi Gülce?"
"Anlamı...
Eğer biraz daha Egemen'i kışkırtırsam nerede olduğumuzu umursamayacaktı. En iyisi uslu uslu gideceğimiz yere kadar beklemekti.
Sıcacık kollarını etrafıma sardığında gülümseyerek sırtımı ona yasladım. Parmağımdaki tek taşıma ve alyanslarıma bakarken hala daha bir rüya olmasından korkuyordum.
Onca olan şeyden sonra böyle bir mutluluk yakalayabileceğimi kim bilirdi ki? Şahsen biri bana tüm bunları yaşayacağımı söylese güler geçerdim.
Araba durduğunda heyecanla etrafıma bakındım. Liman gibi bir yere geldiğimizi görünce şaşkın bakışlarımla arkamda duran kocama döndüm.
Egemen konuşmak yerine bana göz kırpıp arabadan indi ve benimde inmeme yardım etti. El ele limana geçtiğimizde adamlar valizlerimizi çıkarmış hızla ilerliyordular.
"Egemen nereye gidiyoruz?" Dememle bir anda durdu.
Beni kendine çevirip kollarına aldı ve burnumdan öptü.
"Bu ne merak Gülce Kurt?" Kıkırdayarak kollarımı boynuna doladım.
"Ne yapabilirim Ege Kurt? Sürprizlerle dolu bir kocam var." Egemen gamzesini gösterecek şekilde güldüğünde parmak uçlarımda yükselip yanağındaki çukuru öptüm.
"Seni seviyorum meleğim."
"Bende seni seviyorum Ege'm." Şaşkın şaşkın bana baktığında bu tatlı haline güldüm.
