BÖLÜM 35

25.8K 1K 737
                                    

Egemen KURT

Karşımda pişmiş kelle gibi duran adam yüzünden tüm akşamın mahvolması yetmiyormuş gibi bir de sinirlerim tepeme çıkmıştı.

Karşımda pişmiş kelle gibi duran adam yüzünden tüm akşamın mahvolması yetmiyormuş gibi bir de sinirlerim tepeme çıkmıştı

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.

Bu şerefsiz hangi yüzle benim evime gelebiliyor!

"Bana bak senin canını almadan siktir git buradan!" Sesim öfkeli olsa da kısık çıkması için tüm irademi kullanmıştım.

Kızları korkutmak istemiyorum. Hele Gülce'nin bağırmamı duyup gelmesini hiç istemiyorum.

"Benim seninle işim yok Egemen Kurt! Kızımı alacağım!" İt gibi tırsmasına rağmen kuyruğunu dik tutması alayla gülmeme sebep oldu.

Gülce'nin babası olmayı bile hak etmeyen Remzi şerefsizi gelmişti. Aslında uzun zamandır bu hamleyi bekliyordum.

Bunun gibi şeref yoksunu insan müsveddelerinin laftan anladığı pek görülmemiştir.

"Abi ne yapalım?" Burak gözlerini Remzi'den ayırmadan bana sorduğunda karşımdaki adamın gözlerindeki korkuyu gördüm.

"Olay çıkmadan götürün bu şerefsizi. Aklı başına gelene kadar dövün ve sokağa bırakın!" Burak ve Ozan anında harekete geçerken adam bağırmaya başladı.

"Bunu yapamazsınız! Kızımı göreceğim ben! Gülce!" Sinirle boğazına sarıldım.

Elimin altında can çekişen nefes borusunu tüm gücümle sıktığımdan kızarmaya başlamıştı.

"Bir daha benim kızımın adını ağzına almayacaksın! Gülce senin hiçbir şeyin değil! O sadece benim! Anladın mı?" Rengi git gide atarken başını salladı.

Tam şu anda soluğunu kesmek istesem de elimi serbest bıraktım. zaten tüm hayatım karanlık içindeydi, bir de sevdiğim kadının babasının katili olmayacağım.

"E-egemen." Güzelimin titreyen sesi ile arkama döndüm.

Korktuğum başıma gelmiş ve Gülce sesleri duyarak yanımıza gelmişti. Hiç kıpırdamadan Burak'ların tuttuğu babasına bakarken göz yaşları akmaya başlamıştı.

Kızlar Gülce'nin arkasında neler olduğunu anlamaya çalışıyordular.

"K-kızım." Remzi konuşmaya çalıştığında bir kez daha boğazına sarıldım.

"Onun adını ağzına alma! Onunla konuşma!" Artık kendimi zapt edemediğimden sesim tüm bahçede yankılanmıştı.

"O benim kızım." Remzi zar zor cümle kurduğunda elimi biraz daha sıkılaştırdım.

Remzi nefessizlikten morarmaya başladığında gözleri de kaymaya başladı. Son nefesini vermesine çok az kalmıştı ki kolumu güzelimin narin eli kapladı.

DilhunHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin