"Neden böyle yapıyorsun Egemen?" Derken sesim ağlamaklı çıkmıştı.
Gözlerim dolu dolu olsa da inatla kendimi tutuyorum. Ağlamayacağım!
Egemen bana döndüğünde, kahve gözlerinde gördüğüm kararlılık canımı acıttı.
"Anlamıyorsun değil mi Gülce?"
"Anlamı...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Gözleri kapalı bir şekilde dururken eli hala çenemdeydi. Ona hamle yapmamdan korkar gibi sıkı sıkıya tutuyordu.
Oysa ki ne güzel bir gün geçiriyordum. Yemekten sonra geçen bir aylık sürede çok düşündüm. Sonunda Seval'in de anlattıkları ile Egemen'e aşık olduğumu kabul ettim.
O andan sonra Egemen'in başından beri sergilediği tavırları düşünmeye başladım. Onun da bana karşı boş olmadığını düşünmüştüm.
Hele bugün bana doğum günü hediyesi için yaptığı şey çok değerliydi. O an bende ona kendimi, aşkımı hediye etmek istedim.
Kalbim onun için deli gibi çarpar iken başka türlüsü gelmedi aklıma.
Ama şu an anlıyorum ki tüm düşündüklerimiz tam bir saçmalık. Egemen'in bana bir şey hissettiği yok.
Egemen gözlerini açtığında koyulaşmış kahvelerini gördüm. Oysa ben onun bana sıcak sıcak bakmasını seviyorum.
"Ben özür dilerim Gülce." Diyen Egemen benden uzaklaştı.
Gözlerime bir kez daha baktıktan sonra arkasını döndü ve yürümeye başladı. Kalbimdeki acı ve reddedilmenin yakıcı hissiyle;
"Korkak!" Diye bağırdım.
Egemen durdu ama bana dönmedi. Gerilen omuzlarından sinirlendiğini anladım. Çok da umurumdaydı!
"Korkaksın sen. Benim gibi basit bir kızdan korkacak kadar korkaksın!" Tepki vermeden durması sinirlerimi daha da gerdi.
"Bir şey de be adam! Bir tepki ver!" Çığlık çığlığa bağırdığımda bana döndü.
Gözlerindeki öfkeyle birlikte bir hışımla yanıma geldi. Kolumu sıkıca tuttuktan sonra;
"Evet korkağım. Eğer bu seni benden uzak tutacaksa öyle düşünebilirsin!" Dedi.
Kalbim dedikleri yüzünden acıyla kasıldı. Egemen beni bırakıp gitmek için döndüğünde arkasından;
"Neden böyle yapıyorsun Egemen?" Derken sesim ağlamaklı çıkmıştı.
Gözlerim dolu dolu olsa da inatla kendimi tutuyorum. Ağlamayacağım!
Egemen bana döndüğünde, kahve gözlerinde gördüğüm kararlılık canımı acıttı.
"Anlamıyorsun değil mi Gülce?"
"Anlamıyorum!"
"Ama anlamak zorundasın. Ben bir katilim Gülce." Dediğinde;
"Sen katil değilsin. Kimseyi öldürmedin." Diye itiraz ettim.
