"Neden böyle yapıyorsun Egemen?" Derken sesim ağlamaklı çıkmıştı.
Gözlerim dolu dolu olsa da inatla kendimi tutuyorum. Ağlamayacağım!
Egemen bana döndüğünde, kahve gözlerinde gördüğüm kararlılık canımı acıttı.
"Anlamıyorsun değil mi Gülce?"
"Anlamı...
Nevin teyze Songül'ün getirdiği suyu içip biraz toparladığında rahat bir nefes aldım. Kadın az kalsın bir isteme uğruna boğulacaktı.
İç sesimin dediğine kıkırdarken Nevin teyze tutuşumdan kurtulup öfkeyle yanında duran Ümit amcaya bakmaya başladı.
"Kafayı mı yediniz Ümit bey! Bu ne cüret!" Sizli bizli konuşması komiğime giderken bende diğerlerine katılıp sesli gülmeye başladım.
Nevin teyzenin sert bakışları üzerimizde gezindiğinde hepimiz sessizliğe büründük. Ateş hattından kaçmak için Egemen'in yanına gittiğimde kolunu belime sarıp yüzünü saçlarıma sakladı.
Kısık sesli kahkahası kulağıma dolarken gülememek için dişlerimle alt dudağımı ısırdım.
"Nevin sakin olur musun! İkimizde koca insanlarız ne bekliyordun?"
"Böyle bir şey beklemediğim kesin! Sana kesin bir dille hayır dememe rağmen bu ısrarın niye!" Nevin teyze o kadar öfkelenmişti ki suratı kıpkırmızı olmuştu.
Ümit amca bedenini dikleştirip sırıtarak;
"Koynumdayken böyle demiyordun ama!" Demesiyle Egemen kafasını kaldırdı.
"E ama oha!" Derken kolumla onu dürtsem de herkes duymuştu.
Nevin teyze kırmızıdan mora çalarken herkes gülmemek için kendini zor tutuyordu. Sonunda dayanamayıp kahkahasını salan Seval'le hepimiz gülmeye başladık.
"Tam eski kurtsun Ümit amca." Diyen Pamir abi ile gülme seslerimiz yükseldi.
"Sen beni bu saatten sonra rüyanda bile göremezsin Ümit bey!" Diyen Nevin teyze tam salondan çıkacakken Ümit amca durdurdu.
"Benden kurtuluşun yok hatun boşuna uğraşma. Gel şu hergelelerden önce nikahımızı kıyalım." Nefesimi tutup Nevin teyzenin cevabını beklemeye başladım.
Göz ucuyla diğerlerine baktığımda hepsinin benim gibi beklediğini fark ettim.
"Anne üzme Ümit amcayı." Diyen Songül'le gülümsedim.
