Untamed | Herschrijven

§ HOOFDSTUK 4 §

P.O.V Lucy

'Hoe bedoel je geen hartslag?' vraag ik voorzichtig. 'Er.. Er is gewoon g-geen hartslag' stottert Jake.

'We nemen haar mee naar me pack, en wel nu' zegt Connor. Al was het meer een opdracht.

'Jij gaat mij niet zeggen wat ik moet doen, mijn pack kent haar, dus ze gaat met mij mee' sis ik. Connor geeft me een boze blik. 'Ik geef haar wel gelijk man' zegt Jake. Ik glimlach dankbaar naar hem.

'Gast, je geeft haar alleen gelijk omdat ze je mate is' mompelt Connor.
'Kunnen wij er iets aan doen dat jij nog geen mate hebt?' bemoeit Roos zich er mee. Connor gromt dreigent naar ons. Ik grom terug naar hem.

'Allebij, kappen! Help me haar optillen. We gaan naar Lucy haar pack' zegt Jake.

*

We komen aan bij mijn pack. De Crystal Blood Pack. Mijn vader, de alpha komt op ons af rennen.

'Wat is er gebeurd?' vraagt hij bezorgt als hij Danica in Jake zijn armen ziet liggen.

Ik leg snel alles uit, hoe we er achter kwamen dat ze een hybrid is, dat een Secular een geluid veroorzaakte en haar triggerde, hoe ze Connor aanviel en Connor haar in haar hals beet.

'E-en nu heeft ze g-geen hartslag' stotter ik. Me vader trekt me in een knuffel. 'Het komt goed, ik heb de packdokters al gemind-linked' fluistert hij in me oor.

Me vader duwt me iets van zich af, en trekt me een stukje van de groep weg.
'Je zei dat ze een hybrid is?' ik knik. 'Dan kan ik je één ding alvast verzekeren, hybrids hebben geen hartslag' verteld me vader. Ik kijk hem niet begrijpend aan. 'Dat is het stukje wat ze hebben van de vampiers, geen hartslag'

'Dus.. Eigenlijk is ze gewoon flauwgevallen?' vraag ik dan. Me vader zucht even. 'Dat weet ik niet liefje. De packdokters zullen dat moeten onderzoeken'

We lopen weer terug naar de groep. De packdokters hebben Danica al mee genomen.

'Goed nieuws jongens, Hybrids hebben van zich zelf geen hartslag' zeg ik met een scheef glimlachje. Iedereen haalt opgelucht adem.

'Hoe nu verder?' vraagt Jake en hij slaat een arm om me heen. Ik haal me schouders op. 'De packdokters zullen onderzoeken of ze buiten bewustzijn is of dat er iets anders aan de hand is'

'Waarom dat mormel laten leven' we kijken allemaal om. 'Hunter' sis ik. 'Wat kom je doen hier' vraagt Jake kalm, maar ik voel aan zijn spieren dat hij zich in houd. Ik leg me hand op zijn rug en hij ontspant al een beetje. 'Iedereen ging hier heen, dan kan ik toch wel mee?' Hunter kijkt ons met een grijns aan.

'Wie heeft gezegt dat je welkom bent' Me vader komt voor ons staan. Hunter zijn ogen vergroten even.

'A-alpha' stottert Hunter en hij knielt voor mijn vader neer.

'Je verlaat nu zelf mijn terrein, of moet ik de bewaking halen?' dat laatste sist mijn vader.

'N-nee Alpha, i-ik zal nu w-weggaan' stottert Hunter. Hij buigt nog snel zijn hoofd voor hij weg rent.

Me vader draait zich langzaam om. We verwachten allemaal een boze blik, maar in plaats daarvan grijnst hij vermakelijk.

Mijn vader zijn ogen kleuren van goud naar zwart, en dan weer normaal. Hij was aan het mind-linken.

'Danica is wakker, soort van' mompelt hij. We rennen snel naar het ziekenhuis gedeelte van mijn pack.

Als we aankomen zien we Danica doelloos voor zich uit staren.

'Dani?' vraag ik voorzichtig. Ik zwaai met me hand voor haar gezicht langs, maar geen reactie.

'Wat is er met haar?' vraag ik aan de zuster. 'Ze zit in een soort slaap dagdroom, maar dan terwijl ze wakker is' Ik kijk haar niet begrijpelijk aan. 'Ze is wakker, maar droomt. Dit alles zal ze niet zien, omdat ze haar eigen beeld heeft' verteld de zuster.

Ik kijk weer naar Danica. Er loopt langzaam een traan over haar wang. Connor veegt langzaam met zijn duim de traan weg.

P.O.V Danica

Waarom ben ik hier.. Waarom ben ik weer in mijn pack.. Wat gebeurd er?

'Danica!' roept ineens een bekende stem. Ik draai me om en zie mijn vader.

'Papa!' roep ik blij en wil zijn kant op rennen . 'Nee! Danica! Blijf daar!' roept me vader terug. Ik stop met rennen en kijk hem niet begrijpend aan. Ik wil weer rennen maar stop gelijk als ik een vampier naar me vader zie rennen.

'Papa!! Kijk uit!' schreeuw ik. Maar het is te laat. Voor mijn ogen zie ik hoe mijn vader word vermoord. Ik ren snel de andere kant op. Zoekend naar mijn moeder.

Een vampier heeft mijn moeder vast.

'Mama!' schreeuw ik. Ze miemt met haar mond 'Ik hou van je'. En dan word ook zij vermoord. Tranen verlaten mijn ogen, en vinden een weg over mijn wangen.

Als ik zie dat een vampier mijn kant op rent probeer ik zo snel mogelijk weg te rennen.

Ik struikel over een tak, maar probeer snel weer op te staan. 'Jammer voor je, meisje'

'Nee!!!' ik gil het uit, en probeer weg te rennen maar ik word tegen gehouden. Luide snikken verlaten me mond.

'Sshh.. Rustig, wij zijn bij je' hoor ik een bekende stem zeggen.

Als ik op kijk zie ik Lucy als eerste. Ze kijkt me bezorgd aan. Als ik verder kijk wie er zijn zie ik ook Roos. Jake en Connor zijn er ook. Zelfs de Alpha is er.

Ik leg mijn hand op de plek waar ooit mijn hart nog bonkte en buig mijn hoofd. De Alpha doet het zelfde naar mij. Dat is onze manier van elkaar groeten.

'Hoe is het met je Danica?' vraagt de Alpha gelijk. Ik haal me schouders op. 'Ik.. Ik weet het niet' mompel ik met een hese stem.

Ik voel ineens een hand op me schouder en kijk wie het is. 'Weet je dat je aan het dromen was?' vraagt de zuster. Ik knik. 'Het was meer een nachtmerrie' zeg ik zacht.

'Het komt wel goed, wij zijn nu weer bij je' zegt Roos met een glimlach. Ik glimlach zwakjes terug.

Connor staat ergens verstopt in een hoekje, met een glazige blik in zijn ogen. Hij is met zijn wolf aan het communiceren. Als je het trouwens wou weten, zijn wolf heet Jackson. En is erg irritant.

"Ach, Danica! Ik schrok me een hoedje" zegt Cailin stressend. 'Het is al goed, ik ben wakker' probeer ik Cailin gerust te stellen.

'Wil je in mijn pack blijven een tijdje?' vraagt Lucy dan. Ik knik. 'Als het mag, graag'

'Dan vieren we hier ook je verjaardag, als de Alpha dat goed vind natuurlijk' zegt Roos dan. De Alpha lacht even. 'Tuurlijk is dat goed, de meeste kennen Danica ook' zegt de Alpha. Ik kijk hem dankbaar aan.

'Kan je staan? Dan laat ik je kamer zien' zegt Lucy vrolijk. 'Mijn kamer?'

'Jap, ik had een kamer helemaal voor jou ingericht als je hier een keer wou blijven' zegt ze met een grijns. Ik begin te lachen. Ik stap voorzichtig uit bed en loop dan met Lucy mee naar mijn kamer.

Roos en Jake lopen ook mee. De Alpha moest nog wat zaken regelen en Connor was ineens verdwenen.

*

Als we bij mijn kamer zijn kijk ik met opend mond rond.

Ik voel hoe iemand mijn mond dicht duwt.

'Je kwijlt zowat' zegt Lucy lachend. 'Vind je het wat?'

Ik knik hevig met mijn hoofd. 'Het is prachtig' Ik omhels Lucy stevig. 'Dankje wel' mompel ik in haar oor.

'Neem maar wat rust' zegt Lucy. Ik knik. Lucy, Jake en Roos verlaten de kamer.

In het midden van de kamer staat een groot tweepersoonsbed, met achter het bed een groot raam. Ergens tegen de muur staat een grote zwarte kast. Een kleding kast. Ik loop er naar toe en open hem. Verbaasd kijk ik naar de kast die helemaal ingericht is.

Verder in de kamer staat er een drie zits bank met een tv aan de muur.

Als ik door een deur in me kamer loop kom ik in de badkamer. Ook deze is prachtig. Een douche en een badkuip staan er in. Een grote wasbak met een grote ronde spiegel er boven.

Ik loop weer terug en trek gelijk een slaap setje aan dat bestaat uit een hemd en kort broekje. Ik laat mezelf op bed vallen en al snel kom ik in een diepe slaap terecht.