Untamed | Herschrijven

D2 |Chapter 17

A/N: Ik ben er achter gekomen dat dit precies hoofdstuk 65 is van Untamed :)

- P.O.V Danica -

Geschrokken kijken Jazlyn en Ziane elkaar aan. Hunter schud zachtjes aan Ziane haar schouder.

''Jazlyn?'' vraag ik zachtjes. Langzaam draait ze haar hoofd naar mij toe en zie ik dat er tranen in haar ogen staan. ''Wat is er?'' vraag ik. ''Al die jaren..'' begint Ziane met een gebroken stem. ''Zia.. Alsjeblieft, ik kan het uitleggen.'' zegt Jazlyn wanhopig. Ziane schud haar hoofd en kijkt haar verdrietig aan.

''Schat, wie is dit?'' vraagt Hunter aan Ziane. Lucy heeft de woonkamer zachtjes verlaten, niemand heeft het gemerkt volgens mij. ''Zia, kom op. Laat het me  uitleggen!'' roept Jazlyn met tranen op haar wangen.

''Leg het uit dan! Ik dacht dat je dood was! Dat ik mama, papa en jou kwijt was!'' schreeuwt Ziane. Mijn ogen worden groter en geschrokken kijk ik van Ziane naar Jazlyn. Ze zijn zusjes..

''Toen we het ongeluk hadden waren mama en papa direct overleden, jij was buiten bewustzijn.. Ik had het er zo moeilijk mee, hoe je daar lag. Er kwam een jongen voorbij lopen en hij had mij uit de auto gehaald-'' Jazlyn wordt afgekapt door Ziane.

''En je liet mij achter?!''

''Nee! Laat me dan uitpraten!'' Jazlyn zucht even en veegt wat tranen op haar wangen weg. ''Hij had jou er ook uitgehaald, maar toen de ambulance kwam zijn wij weg gegaan. Ik was amper gewond, op wat kneuzingen na. Ik heb met verdriet en pijn in mijn hart toegekeken hoe je werd mee genomen in de ambulance. Je was pas 12 jaar oud, ik was 17 jaar. Die jongen die ons uit de auto hadden gehaald, is mijn mate. Zia, hij heeft mij veranderd in een weerwolf toen ik 18 werd.'' verteld Jazlyn. Ze lacht even kort. ''Je had een obsessie met weerwolven en ik dacht altijd dat het je fantasie was, tot ik Marcello leerde kennen. Hij heeft mij alles uitgelegd en nu ben ik er zelf één.. Je grote zus is een weerwolf, Zia.'' verteld Jazlyn verder.

Ziane barst in tranen uit en loopt snel op haar grote zus af. Ze slaan meteen hun armen om elkaar heen en zacht gesnik vult de woonkamer.

''Ik dacht dat ik je voor altijd kwijt was.'' fluistert Ziane. ''Het spijt mij zo.'' fluistert Jazlyn en drukt een kus op Ziane haar voorhoofd. Nu ik ze bij elkaar zie, lijken ze heel veel op elkaar. De zelfde huid en de zelfde ogen. Beide egaal en helder. Hun karakter is van beide enthousiast.

Met een kleine glimlach kijk ik naar de zusjes, die na zes jaar weer herenigt zijn. Ziane en Jazlyn laten elkaar los en kijken elkaar met een grote glimlach aan.

''Gaan jullie maar wat tijd met elkaar doorbrengen.'' zegt Hunter en drukt een kus op Ziane haar lippen. Jazlyn kijkt trots toe. ''Mijn kleine zusje heeft ook een weerwolf als mate, je grootste droom.'' zegt Jazlyn lachend. Ziane begint ook te lachen. Samen lopen ze naar boven.

Hunter gaat met een zucht op de bank zitten. ''Ik had niet verwacht dat Ziane haar leven zo bijzonder zou worden.'' mompelt hij. ''Ik ook niet.'' zucht ik. ''Maar ik ben wel blij dat ze elkaar weer hebben.'' voeg ik er aan toe. Hunter knikt instemmend.

''Moet jij je niet klaar maken? Het is inmiddels al kwart voor acht.'' merkt Hunter op. ''Shit!'' roep ik en pak snel het tasje waar mijn jurk en hakken in zitten. Met Hybrid snelheid ren ik naar mijn kamer en kleed mij snel om.

Mijn bruine haar laat ik los over mijn schouders hangen. Mijn make-up doe ik niet heel uitgebreid, een laagje mascara op mijn wimpers en rode lippenstift.

'Ik ben er.' mind-linked Connor naar mij. 'Kom er aan.' mind-link ik terug. Ik bekijk me zelf nog snel in de spiegel en knik vervolgens goedkeurend.

Ik loop de trap af en zie Connor onderaan de trap wachten. Hij heeft een witte blouse aan met een zwarte jeans broek. De eerste twee knoopjes van zijn blouse staan open, mijn zwakte. Zijn donkerbruine haren zitten strak in model. Zodra hij mij ziet valt zijn mond een stukje open.