Untamed | Herschrijven

§ HOOFDSTUK 22 §

A/N: Vergeet geen vragen te stellen voor de Q/A! Onderaan zullen de personen staan aan wie je vragen kan stellen. Of opmerkingen, mag natuurlijk ook!

P.O.V Danica

Moe van het rennen, stort ik neer op de grond. Genietend van de koele wind, de grond die mijn huid kietelt.

'Ik snap nog steeds niet waarom je haar hebt meegenomen,' moppert Hunter. 'En ik snap nog steeds niet waarom ik er nooit achter ben gekomen dat je een Rogue bent. Een Rogue die een andere Rogue pest omdat zij een Rogue is. Snap je het zelf nog?' Ik kijk hem grijnzend aan. Hunter opent zijn mond om iets te zeggen, maar hij sluit hem al snel weer.

'We zijn ver genoeg van de grens af, we zijn vlakbij de bewoonde wereld. Jullie weten hoe je je moet gedragen!' roept Drew tegen de groep. Ik verstar even. Bewoonde wereld? Echte mensen? 'Drew?' mompel ik vragend. 'Hm?' 'Bewoonde wereld, als in echte mensen?' vraag ik. Drew knikt. 'Wat dan?' 'Ik weet niet hoe ik me moet gedragen bij hun, ik heb nog nooit met een echt mens gesproken!' roep ik gefrustreerd.

Drew komt naast me zitten. 'Het komt goed, gedraag je zoals je nu doet. Alleen.. Geen Hybrid ogen, geen Hybrid nagels, geen lange tanden en niet transformeren,' somt hij op. Ik zucht even. 'Komt goed,' hij geeft me een bemoedigend knikje.

"Oh my god! Misschien kunnen we mensen ook onder dwang brengen!" roept Caillin enthousiast. 'Hey, misschien wel. Gewoon een slachtoffer vinden,' grinnik ik in de link.

'We gaan verder,' meldt Drew. Iedereen staat op, waaronder ik, en we vervolgen onze weg.

*

Er komt ineens een stoot kwa geuren mijn neus binnen. Mijn zintuigen beginnen hevig te prikkelen en Caillin begint wild te worden. Ik begin zwaarder te ademen. Mijn passen worden langzamer, tot ik stil sta. Hunter lijkt het te merken en komt op me af.

'Gaat het?' vraagt hij, volgens mij bezorgd? 'Opgerot,' hijg ik. Ik merk dat mijn ogen flikkeren naar mijn Hybrid ogen. Ik steun met mijn handen op mijn knieën en laat mijn hoofd hangen. Mijn ademhaling word steeds sneller en zwaarder, mijn nagels en tanden beginnen langzaam te groeien.

'Fuck,' hoor ik Hunter mompelen. 'Drew!' roept hij. Ik hoor iemand aankomen rennen, Drew denk ik. 'Wat is er aan de hand?' vraagt hij. Ik kijk hem aan, in mijn half getransformeerde staat. 'Oh, fuck,' mompelt Drew. 'Ja, fuck, ja!' roept Hunter in paniek.

'Ik hou dit niet vol,' grom ik half. 'Trek mijn vest aan, doe de capuchon op en hou het voor je neus,' zegt Hunter. Ik weiger niet en neem zijn vest aan. Ik rits hem helemaal dicht, doe de capuchon op en hou de kraag voor mijn neus.

'Blijf bij haar, mocht het mis gaan,' beveelt Drew. 'Mag ik je, ehm, mag ik-' Stottert Hunter. Ik rol met mijn ogen en haak mijn arm door de zijne. Hij zucht opgelucht. 'Zijn me ogen nog.. Je weet wel?' vraag ik, terwijl ik hem aankijk. Hij knikt. Ik zucht even en kijk weer naar beneden.

We beginnen weer te lopen. Hunter stuurt mij soort van, aangezien ik mijn blik gefocust houd op de grond.

'We zijn in de bewoonde wereld,' fluistert Hunter. Ik knik lichtjes.

'Gaat het wel met haar?' hoor ik een vrouw ineens vragen. 'Moet ik een ambulance bellen?' gaat ze verder. 'Nee hoor, mevrouw. Het gaat wel, alleen last van een kater. Ik breng haar nu thuis,' stelt hij de vrouw gerust. 'Ik kan geen-' 'Dag mevrouw' onderbreekt Hunter mij.

'Mond dicht over wat je wel en niet kan,' sist Hunter. Ik rol met mijn ogen. Zijn passen worden langzamer, waardoor ik ook langzamer loop.

'We zijn bij het huis,' hoor ik Hunter zeggen. Ik haal voorzichtig de kraag voor mijn neus weg en haal diep adem. Allemaal verschillende geuren komen mijn neus binnen en ik probeer rustig te blijven. Ik merk dat mijn ogen weer naar normaal blauw veranderen. Mijn nagels en tanden zijn weer normaal. Ik laat mijn capuchon rustig zakken en bekijk het huis waar we voor staan.

Het is niet zo groot als het packhuis, ruim de helft denk ik. Misschien wel de helft van de helft. Het heeft witte tinten, met wat crème achtige kleuren. Ken ik dit niet ergens van?

Ik word uit mijn gedachten stroom ontwaakt door Hunter die zachtjes aan mijn arm trekt. Ik loop met hem mee, het huis binnen. Hier zijn ook de meubels wit en crème kleurig.

'We blijven hier, voor hoelang weet ik nog niet. De mensen die hun school niet hebben afgemaakt zullen hier weer naar school gaan,' zegt Drew. Bij het laatste kijkt hij naar Hunter en mij. 'En jij dan?' vraag ik eigenwijs. 'Dani, ik ben 21 en heb me school al afgemaakt,' grijnst hij. Ik kijk hem nors aan.

'Iedereen weet waar zijn kamer is. Josie, kan jij Danica haar kamer laten zien?' vraagt Drew. Josie knikt en wenkt me. Ik loop achter haar aan naar de gang, waar we vervolgens een grote trap oplopen en in een andere gang terecht komen. Helemaal achter aan is mijn kamer.

Josie opent de deur en laat mij verder lopen. Ik loop de kamer in met Josie achter me, en bewonder hoe helder mijn kamer is. Een groot tweepersoonsbed staat in het midden, de muren zijn crème kleurig en het bed wit. Deze kamer komt mij zo bekend voor.. Verdomme!

'Thanks trouwens,' zeg ik tegen Josie. Ze glimlacht naar me. 'Je bent niet echt een prater, of wel?' vraag ik voorzichtig. "Mijn oude Alpha heeft mij mishandeld voordat ik werd verbannen. Hij heeft mijn stembanden uit mijn keel getrokken," zegt ze in mind-link. Ze kantelt haar hoofd naar achteren, waardoor er een groot litteken zichtbaar word. 'Mijn god, wat erg..' mompel ik. Ze glimlacht zwakjes.

"Ik zal je nu alleen laten, iedereen gaat slapen. Ik zie je morgen ochtend." mind-linked ze weer. 'Is goed, slaaplekker Josie,' zeg ik. Ze glimlacht naar me.

Zonder de moeite te nemen om me om te kleden, kruip ik in bed en sluit mijn ogen.

A/N: Zoals ik aan het begin al zei, stel vragen of geef opmerkingen voor de Q&A.

Aan deze personen kun je vragen of opmerkingen stellen:

Ikzelf

Danica

Caillin (Danica haar wolf)

Connor

Jackson (Connor zijn wolf)

Lucy

Megan (Lucy haar wolf)

Jake

Jeremy (Jake zijn wolf)

Hunter

Lewis (Hunter zijn wolf)

Roos