Untamed | Herschrijven

§ HOOFDSTUK 2 §

P.O.V Danica

"Danica, wakker worden," hoor ik ergens in de verte. Ik kreun even en rol me dan op mijn andere zij. "Danica!" Ik schrik overeind. 'Wie.. Wat..' mompel ik met mijn ochtend stem. "Ugh, Dani, ik ben het," zeurt Caillin. 'Oh.. Hey Caillin,' mompel ik. 'Hoezo moest je me nou wakker maken?' jammer ik vervolgens. "Als je even naar de tijd kijkt, snap je waarom," zegt ze. Ik pak mijn telefoon en zodra ik de tijd zie schrik ik. 'Shit, shit, shit!' Ik spring uit bed, pak snel schoon kleding en ondergoed en ren snel de badkamer in.

Na tien minuten kom ik de badkamer weer uit. Oké, mijn tas pakken en jas aan doen. Ben ik nog iets vergeten? Oh ja, schoenen.

In weerwolf snelheid ren ik naar school. Als ik het plein op kom zie ik dat ik nog 5 minuten heb. Roos en Lucy zullen denk ik al binnen zijn. Ik loop de school binnen en zelfs de jongens zijn nergens te vinden. Vreemd.

"Zijn jullie al in de les?" mind-link ik naar Lucy. "Nee, volg per direct mijn geur," mind-linked ze naar mij terug op een ernstige toon. Er is duidelijk iets aan de hand.

Ik heb al snel Lucy haar geur in me neus, rozen met chocola. Ik snap wel waarom Jake voor haar heeft gekozen. Rennend volg ik de geur van Lucy en kom ik al snel een groepje tegen. Lucy, Roos, de jongens en een paar andere staan in een soort cirkel.

'Wat is er aan de hand?' vraag ik voorzichtig. Lucy wenkt mij dat ik dichterbij moet komen. Het eerste wat in zicht komt is een rode plas. Een rood plas bloed, om precies te zijn. Hoe dichterbij ik kom, hoe meer er in zicht komt. Een levenloze studente, een levenloze weerwolf. Een vampier heeft hem aangevallen.

'Jij hebt het gedaan, bloedzuiger,' sist Hunter naar Roos. 'Helemaal niet!' roept Roos verontwaardigd. 'Je lult,' zegt Connor dan. 'Hou je er buiten, Connor,' gromt Lucy.

'Je hebt geen bewijs dat ze het niet heeft gedaan, ze is en blijft een bloedzuiger,' gromt Connor terug. 'Stop met haar zo te noemen, hond,' sis ik naar Connor.

"Iemand moet haar onder dwang brengen," mind-linked Lucy. "Maar wie?" mind-link ik terug en kijk hopeloos naar Lucy.

'Waar is meneer Lennearts?' vraag ik dan. Meneer Lennearts is onze teamleider, ook een vampier. Hij heeft allemaal testen moeten doorstaan, voordat hij een docent mocht worden.

'Ik haal hem wel,' zegt Lucy en ze rent op wolven snelheid weg. Twee minuten later komt ze terug met meneer Lennearts.

'Wat is hier aan de hand?' vraagt hij gelijk. Ik wijs naar de levenloze studente. 'U moet Roos onder dwang brengen, iedereen geeft haar de schuld' zeg ik snel. Hij knikt en richt zich op Roos. Hij legt zijn handen op de schouders van haar en kijkt haar diep in de ogen aan. Beide hun ogen kleuren rood.

'Heb jij de studente vermoord? Je gaat rustig en eerlijk antwoorden,' Meneer Lennearts kijkt haar doordringend aan. Roos schud enkel met haar hoofd. 'Antwoord in woorden,' zegt hij. 'Nee meneer, ik heb het niet gedaan,' antwoord ze rustig. Meneer Lennearts laat Roos los en hun ogen kleuren weer normaal. Roos schud even met haar hoofd, alsof ze weer terug op aarde komt.

'Je hebt je bewijs, Connor,' sis ik. Hij kijkt mij boos aan met zijn gele wolven ogen. 'Ik wil dat iedereen terug naar de les gaat!' roept meneer Lennearts.

De meeste studenten lopen weer weg, waaronder de jongens. Jake geeft Lucy nog snel een zoen voordat hij achter de rest aanloopt. Als Connor langs mij wilt lopen, stoot hij expres met zijn schouder tegen de mijne waardoor ik op de grond val.

Connor en Hunter beginnen uitbundig te lachen. 'Niet zo stabiel he, Rogue,' lacht Connor. 'Geen wonder dat Rogues alleen worden gelaten,' lacht Hunter er nog achteraan. Ik grom fel naar ze.

Lucy en Roos helpen mij overeind. Ik doe snel mijn kleding goed en zucht even. De jongens zijn ook al weg gelopen. 'Kom, we gaan naar de les,' zegt Roos dan. Lucy en ik knikken.

Het is inmiddels pauze. De plek waar de studente gevonden was, is helemaal schoongemaakt en zijn lichaam is naar zijn pack gebracht.

Lucy, Roos en ik lopen de aula in.
Connor heeft zijn ogen gelijk weer op mij gericht. Echt, wat moet die jongen van me.

We nemen plaatst aan een tafel, Lucy pakt een sandwich uit haar tas en Roos een fles bloed. En ik? Ik heb niets bij me, aangezien ik liever niet op school eet.

'Rogue!' roept er iemand. Ik probeer het te negeren. 'Laat haar met rust,' sist Lucy. Ik probeer mij te focussen op de hartslag van de gene die naar mij riep, een vrouwelijke hartslag. Vraag me niet hoe. De hartslag begint te stijgen en komt dichterbij.

Zodra ze vlak achter mij staat, sta ik snel op en haal gelijk uit met een vlakke hand. Ze valt direct op de grond. 'Roxy,' mompel ik. Roxy is een van de barbiepoppen van de school.
'Jij bitch!' krijst ze.

"Oeh! We gaan vechten!" juicht Caillin. Ik adem rustig in en uit, gefocust om rustig te blijven. Wat helaas niet slim was. Roxy trapt me tegen m'n been aan waardoor ik nu ook op de grond lig.
Ik grom kwaad haar kant op. Ik kruip snel naar haar toe en trek haar aan d'r haren een stukje omhoog. 'Blijf uit mijn buurt,' sis ik dicht bij haar gezicht. Ik gooi haar weer op de grond waardoor ze met haar hoofd op de grond knalt. Ze begint te krijsen van de pijn.

"Lekker voor haar," lacht Caillin. Ik rol met mijn ogen. 'Ga lekker naar je dode ouders!' roept Roxy plots. 'Nu ga je te ver,' grom ik kwaad.

Ik wil op haar afstormen maar word snel vast gegrepen door twee sterken armen. Uit reflex duw ik mijn elleboog hard naar achteren, waardoor ik vervolgens een knak hoor. Ik draai mij snel om en zie Connor staan met een hand vol bloed. Hij kijkt mij woest aan.

Ik ren naar mijn spullen, om vervolgens op weerwolf snelheid het school gebouw uit te rennen.

Ik ben naar het dichtstbijzijnde bos gegaan. Even tot rust komen. "Dani, je weet toch wel dat er volle maan komt?" vraagt Caillin ineens. 'Ja, ik weet het,' zucht ik. 'Ik ga gewoon even een dutje doen Caillin, even rust,' mompel ik, en zak langzaam weg in een diepe slaap.

Ik schrik wakker als ik een paar takken hoor breken. Ik probeer mij te focussen op een hartslag, maar ik hoor er geen één. "Danica?" stamelt Caillin. 'Wat?' snauw ik. Ineens gaat er een steek van pijn door mijn botten.

Ik probeer naar de maan te kijken, terwijl er meerdere botten breken. Ik laat mezelf op de grond vallen, schreeuwend van de pijn.

Het laatste wat ik nog meekrijg, is dat alles zwart voor mijn ogen word.