- P.O.V Danica -
"We lopen al bijna een kwartier." jammer ik. "Precies wat je zegt, een kwartier. Dat is nog niks." Connor kijkt mij grijnzend aan. Ik zucht en rol met mijn ogen. "Hoe lang-"
"We zijn er." kapt Connor mij af. Ik zucht opgelucht. "We gaan vanaf hier verder rennen." zegt hij. Met open mond kijk ik hem aan. Nog verder?
"Wel in wolf vorm natuurlijk, ik neem aan dat Caillin wel even wilt rennen." voegt hij er aan toe. Ik zucht even en trek dan mijn schoenen uit. Vervolgens verander ik in mijn Hybrid vorm en piep kort. Dat was wel mijn favoriete shirt..
"Ik koop wel een nieuwe." grinnikt Connor. Ik kijk hem aan. Waarom is hij nog niet veranderd?
Met rustige stappen komt hij op mij af. Ik hou hem nauw in de gaten, afwachtend wat hij gaat doen. Zodra hij voor mij staat kan ik hem recht in zijn ogen aankijken. Of hij is niet zo lang, of mijn wolf is gewoon groot.
Zodra zijn hand dicht bij mijn kop komt, hap ik naar zijn hand. Geschrokken deinst hij naar achteren en bekijkt mij even onderzoekend.
"Hoe lang ben je al niet aangeraakt in je Hybrid vorm?" vraagt Connor zachtjes. Ik zucht even en laat mijn kop hangen.
'Sinds Xandro.' mind-link ik naar hem. Connor kijkt mij meelevend aan. "Ik doe voorzichtig, laat het mij doen." fluistert hij. Ik slik even. Ik ga op de grond zitten en kijk hem recht in zijn groene ogen aan. Dat zegt voor hem al genoeg.
Ik zet langzaam een stap naar voren terwijl hij mij in de ogen blijft aankijken. Voorzichtig rijkt hij zijn hand uit naar mijn kop en gespannen sluit ik mijn ogen. Ik voel hoe zijn hand langzaam over mijn kop aait, waardoor ik beetje bij beetje ontspan.
"Open je ogen." fluistert hij. Ik doe wat hij zegt en zie zijn wolf voor mij staan. Zijn goude ogen kijken mij met twinkeling aan en voorzichtig duwt hij zijn snuit tegen de mijne.
'Kom, volg mij.' zegt hij in de mind-link. Hij draait zich om en begint te lopen. Ik blijf eventjes naar zijn wolf kijken tot ik merk dat ik aan het dagdromen ben. Snel pak ik mijn tas ib mijn bek en trek een kort sprintje tot ik naast hem loop.
*
We komen aan bij een meertje, met een paar omgevallen bomen. Dit herken ik. Dit was de plek waar ik Connor toen vond, toen ik hem had afgewezen..
'Wat doen we hier?' mind-link ik naar hem. 'Ik vind dit nog steeds zo'n rustige plek, dus dacht ik; laten we hier praten.' mind-linked hij terug.
Connor veranderd naar zijn mensenvorm en snel kijk ik weg. Zijn zware lach vult mijn gehoor.
"Alsof je mijn lichaam nooit eerder hebt gezien." grinnikt hij. Ik grom laag van irritatie. Ik trippel naar een boom, laat mijn tas op de grond vallen en verander ook naar mijn mensenvorm. Snel kleed ik mij aan en loop weer achter de boom vandaan.
"Dus, waar wou je over praten?" vraag ik, terwijl ik op een boomstam ga zitten. "Nou," begint hij. "Over vanmiddag." maakt hij zijn zin af. Ik knik kort.
"Luister, het spijt me gewoon. Het was inderdaad kinderachtig van me en ik kon het ook anders oplossen." zegt hij. "Het was zeker kinderachtig." mompel ik. Connor kijkt mij quasi boos aan. "Ik wil gewoon weten wat jij er van vond." zucht hij.
Niet begrijpend kijk ik hem aan. "Van wat?"
"Van die zoen, toen we dronken waren. Die avond, op mijn kamer." zegt hij vluchtig. "Ik weet het niet, Connor." fluister ik.
"Vertel het me, alsjeblieft." wanhopig kijkt hij mij aan. "We waren beide dronken, ik voelde niks." zeg ik nors. Hij begint me nu wel langzamerhand op de zenuwen te werken.
"Laat mij je opnieuw zoenen." zegt hij dan.
"Wat?" verbaast kijk ik hem aan. "Nee, nee Connor. Dat gaan we niet doen!" roep ik terwijl ik op sta. Connor staat ook op en gelijk ben ik een kop kleiner.
Ik voel zijn hand op mijn wang.
"Alsjeblieft, Danica." fluistert hij smekend. "Voel alsjeblieft wat ik ook voel. Je moet het voelen."
Langzaam schud ik mijn hoofd. Maar dat weerhoud hem er niet van, want langzaam buigt hij zijn hoofd naar mij toe. Onze lippen zijn nog maar enkele centimeters van elkaar vandaan, mijn ademhaling stijgt.
Verschrikt kijk ik op als ik meerdere grommen hoor. Een geur komt mijn neus binnen en gelijk weet ik wat het is.
"Rogues." zucht ik. Ik zie een grijs met bruine wolf rennen, met daar achter een groepje rogues.
"Connor! We moeten die wolf helpen!" roep ik. Connor zucht even en rent op weerwolf snelheid naar de rogues. Ik ren er met Hybrid snelheid naar toe, achter de grijs met bruine wolf aan.
Ik kijk snel achter mij en zie dat Connor een aantal rogues al heeft uitgeschakeld.
"Wacht!" roep ik. De wolf stopt abrupt met rennen, waardoor ik volop tegen hem aan kom. Met een plof belanden wij op de grond. Kort kreun ik van de pijn en rol van de wolf af.
"Sorry." mompel ik en sta snel op. De wolf kijkt mij angstig aan. Gezien de grootte van de wolf is het nog een vrij jong persoon. Ik neem de geur van de wolf in mij op. Een jongen.
Connor komt op ons af rennen en stopt hijgend naast mij.
"Verdomde conditie." hijgt hij. Ik grinnik kort.
De wolf voor mij verandert in zijn mensenvorm en snel sluit ik mijn ogen.
"Dani, je kan je ogen openen. Hij is gekleed." mompelt Connor. Verbaasd open ik mijn ogen en inderdaad, de jongen is gekleed.
De blond harige jongen kijkt mij angstig aan met zijn goud en paarse ogen. "Hij is een weerwolf en secular." zeg ik, bij het laatste vol haat. Seculars mag ik simpelweg niet meer.
De jongen kijkt nog angstiger. Ik sluit even mijn ogen en zucht.
Ik open ze weer en glimlach klein naar de jongen. "Wat is je naam?" vraag ik. De jongen maakt een paar gebaren met zijn handen. "Mijn naam is Sam. Ik... Kan niet spreken." vertaal ik voor Connor, die mij bewonderend aankijkt.
"Hoi Sam, ik ben Danica en dit is Connor." stel ik ons voor. Voorzichtig zwaait hij. Hij maakt weer een paar gebaren. "Of we je gaan opsluiten? Nee, zeker niet. Wel wil ik weten wat je in dit gebied doet." zeg ik. Sam lijkt even na te denken.
Ik merk dat hij contact probeert te maken in mind-link.
'Ik werd opgejaagd, vanwege mijn soort. Zo ben ik in dit gebied gekomen. Maar ik ben opzoek naar de Hybrid.'
A/N: Het heeft weer even geduurt.. Maar hier een hoofdstuk.
Credits naar jansen95 voor de nieuwe personage! Hij zit er eindelijk in hoor :)
Geen zorgen, de andere nieuwe personages komen ook nog!
JE LEEST
Untamed | Herschrijven
Hombres LoboUntamed Deel 1: Ik loop de school binnen en ze komen gelijk op me af. Ik blijf stokstijf stil staan. 'Dat je hier nog durft te komen, Rogue' zegt hij fel. 'Waarom gun je me zoveel aandacht?' zeg ik rustig. Zijn ogen beginnen langzaam geel te worden...