Untamed | Herschrijven

D2 | Chapter 4

- P.O.V Danica -

Gewoon ontwijken, Danica. Kijk naar beneden, laat je haar voor je gezicht zakken en doe niets opvallend. Gewoon door lopen.

"Hey, Dani!" Ik kreun verslagen. Langzaam draai ik mij om en zet snel een neppe glimlach op mijn gezicht.

"Hey Connor." zeg ik neutraal. "Kan ik je helpen?" vraag ik er snel achterna.

"Uh, nee. Heb een paar besprekingen met Alpha McLogan, maar ik dacht; Laat ik jou ook even groeten." met een glimlach kijkt hij mij aan. Volgens mij geniet hij hier van, hij weet gewoon dat ik hem probeer te ontwijken.

Ik schrik zodra hij een stap naar voren zet. Voorzichtig zet ik er één naar achteren, wat hem lichtelijk laat grijnzen. "Ik wou even met je praten, over de avond van je verjaardag." begint hij, terwijl hij nog een stap naar voren zet. Vragend kijk ik hem aan en zet een kleine stap opzij.

"Toen we bij mijn pack aankwamen.." begint hij en komt weer dichterbij, wat mij weer een stap opzij laat zetten. "En we truth or dare deden." gaat hij verder. We staan nu anders om, ik sta nu waar hij eerst stond en hij waar ik eerst stond.

Hij komt met zijn hoofd dichterbij en plaats heel voorzichtig een kus onder mijn oor wat mij kippenvel geeft.

"Je vond die zoen wel leuk." fluistert hij. Met twinkelende ogen kijkt hij mij aan, afwachtend op een antwoord. Het enige wat ik doe, is hem aankijken met open mond.

"Dat je nog steeds dat puberale gedrag van je hebt." zeg ik nors. Niet begrijpend kijkt hij mij aan. "Telkens een stap dichterbij zetten, mij teasen en vervolgens kinderachtig in mijn oor fluisteren." ga ik verder.

"Weet je, Connor, je bent verdomme al 25 jaar! Je bent geen 18 meer, je bent volwassen. Volwassenen die laten het, als er iets is gebeurd wat niet had moeten gebeuren!" roep ik. Bij het laatste kijkt hij mij gepijnigd aan. Heb ik hem nou echt gekwetst? Dit meen je niet.

Ik zucht, schud mijn hoofd en loop weg. "Danica." probeert hij nog, maar ik negeer hem. Zo geen zin in nu.

*

Met een zucht laat ik mij vallen op mijn bed. Ik grom even als iemand op mijn deur klopt. "Binnen." mompel ik.

Jake en Lucy komen mijn kamer binnen lopen en nieuwsgierig ga ik overeind zitten.

"We moeten je wat vertellen." zegt Lucy gelijk. "Alpha McLogan en Luna McLogan komen op een leeftijd dat ze moeten stoppen met hun rol." verteld Jake. Ik knik als teken dat ze verder moeten vertellen. "En.. Mijn vader wilt dat ik de Luna wordt en Jake de Alpha." zegt Lucy. Met open mond kijk ik ze aan.

"Dus, jij word mijn Luna? En jij mijn Alpha?" met een grote grijns ik ze aan. Beide knikken ze met een glimlach. "Maar alsjeblieft, noem ons geen Alpha en Luna." zucht Jake. Ik grinnik even. "Wanneer wordt het officieel?"

"Volgende week." Gespannen kijkt Lucy mij aan. Mijn ogen vergroten zich. "Alle godinnen.. Je moet nog een jurk hebben! Je moet de toespraak nog leren! Voorbereidingen en-" Lucy kapt mij af door haar hand voor mijn mond te plaatsen. "Dani, chill it, oké? Ik wou je al mee vragen om vandaag een jurk te halen, zodat Jake voorbereidingen kan maken met mijn ouders." zegt ze. Ik zucht opgelucht. "Tuurlijk wil ik mee, gaat Roos ook mee?" vraag ik.

"Nee, die moet in Connor zijn pack wat beta zaken doen." Ik knik begrijpend. ''Laten we dan maar gaan!'' roep ik enthousiast, terwijl ik Lucy aan haar arm meetrek. Lachend kijkt Jake ons na.

''Doe is rustig aan.'' grinnikt Lucy. ''Nee,'' ik kijk Lucy streng aan. ''Dit is freaking belangrijk, hoor je mij? Mijn beste vriendin wordt gewoon Luna. Dat is hartstikke belangrijk.'' zeg ik serieus.

''Oké, oké.'' verslagen houd ze haar handen omhoog. ''Deze winkel naar binnen trouwens.'' lacht ze. Ik wist niet dat we zo snel hadden gelopen. ''We zijn op weerwolf snelheid gegaan, dankzij jou.'' zegt Lucy. Niet begrijpend kijk ik haar aan. ''Je zei dat hardop.'' Ik maak met mijn mond een o-vorm. Beschaamd lach ik naar haar.

''Wat vind je van deze?'' vraagt Lucy, terwijl ze een lange witte jurk vasthoud. Bedenkelijk kijk ik er naar maar schud dan toch mijn hoofd. ''Te saai.''

''Te normaal.''

''Lelijk.''

''Het is geen school feest.''

''Ook niet.''

''Zeker niet.''

Zo gaat dat al de hele tijd. We vinden maar niet de juiste jurk. Met een zucht plof ik op een stoel in de winkel en kijk even om mij heen, tot dat mijn ogen bij de perfecte jurk blijven hangen. Met Hybrid snelheid ren ik er op af en pak Lucy haar maat.

''Deze.'' zeg ik vast besloten. Met grote ogen kijkt Lucy naar de jurk en knikt langzaam. Ze neemt hem van mij over en loopt naar de paskamers. Een paar minuten later komt ze er uit lopen.

''Alle godinnen.. Je-je bent prachtig, Luus.'' stamel ik. De prachtige witte jurk, met roze bloemen aan de onderkant, valt perfect om haar lichaam. (Foto in media)

''Dit wordt hem.'' met glinsterende ogen kijkt Lucy naar haar eigen spiegelbeeld. Volgens mij zijn het zelfs tranen in haar ogen. Ik stap op haar af en knuffel haar stevig. ''Je gaat het goed doen, als Luna. Dat weet ik zeker.'' fluister ik in haar oor.

*

We hebben nog wat sieraden en hakken voor Lucy gekocht, daarna gingen we gelijk weer naar het packhuis. Ik heb Lucy bijna letterlijk het packhuis in moeten smokkelen, om te voorkomen dat Jake haar zag. De jurk zit namelijk in een doorzichtige hoes en Jake mag hem nog helemaal niet zien!

''Hang je jurk maar in mijn kast, Jake komt daar toch niet.'' zeg ik. Lucy glimlacht dankbaar naar mij en hangt hem in mijn kast. Een klopje op mijn deur doet ons beide opkijken.

''Danica?'' hoor ik Connor zijn stem zachtjes vragen. Ik zucht even waardoor Lucy mij vragend aankijkt. Ik wuif haar blik weg en loop naar de deur.

''Wat is er?'' vraag ik, zodra ik de deur heb geopend. ''Kunnen we even praten?'' nerveus krabt hij in zijn nek. Twijfelend bijt ik op mijn lip, maar knik dan toch. ''Alleen, niet hier. Buiten, in het bos? En neem extra kleding mee.'' een kleine scheve grijns komt op zijn gezicht. Vol horror kijk ik hem aan. Zijn ogen vergroten even en gelijk schud hij zijn hoofd. ''Nee, nee, nee! Niet op die manier. Oh mijn-''

''Connor, ik snap het. Chill.'' lach ik. Opgelucht zucht hij. Ik pak een rugzak en stop er van extra kleding in. ''Jij red je wel even?'' vraag ik aan Lucy. Ze knikt en wiebelt even met haar wenkbrauwen. Ik rol lachend mijn ogen. ''Geen vieze dingen op mijn bed!''

Ik gooi mijn rugzak over mijn rug en loop Connor achterna, naar buiten.