Untamed | Herschrijven

§ HOOFDSTUK 18 §

P.O.V Connor/Noah

Danica rolt op haar rug en begint te janken. Niet het standaard gejank van een wolf, nee een manier die zo veel emoties laat horen. Een manier dat zegt "Ik ben van jou". Maar toch ook weer niet.

Als een weerwolf, of in dit geval een Hybrid, zich aan een Alpha overgeeft wordt hij of zij jouw eigendom. Wolven doen dit haast niet, omdat Alpha's er over het algemeen misbruik van maken.

Maar ik? Ik kan dat niet met Danica. Ik kan geen misbruik maken van haar, haar zomaar dingen opleggen. Elke wolf heeft nu gehoord dat Danica zich heeft over gegeven aan mij. Dat ik haar "baas" ben. Maar ook weer niet zoals een mate.

Danica blijft op haar rug liggen, wachtend op mijn bevel. Voor een aantal minuten, wat uren lijken, blijf ik haar aankijken. Ik adem sidderend uit.

'Sta op,' zeg ik met een trillende stem. Ik kan het niet.. Ik kan haar geen bevelen opleggen.. Ze is niet eens mijn packlid, niet eens mijn mate..

Danica staat langzaam op en buigt haar hoofd voor mij. "Ik wil mijn mate terug" jammert Jackson. "Ik wil niet dat wij haar moeten bevelen," gaat hij verder.

"Je hoort je mate niet te bevelen,"

"We horen geen baas over haar te zijn,"

"We moeten lief voor haar zijn,"

"We moeten haar lief hebben,"

"Mijn mate,"

"Onze mate,"

Langzaam begin ik gek te worden, mijn ademhaling word gejaagd. Ik ga met mijn handen door mijn haar heen en trek er even aan.

'Ga naar het packhuis. Nu.' zeg ik hijgend. 'Ga! Nu!' brul ik. Danica piept kort en rent dan weg. Een luide grom verlaat mijn keel en met alle kracht dat ik heb sla ik tegen een boom. Gekraak vult mijn oren en ik kijk toe hoe de boom met wortels en al omver valt.

P.O.V Danica

Ik weet niet wat mij bezielde om mezelf over te geven aan Connor, aan Alpha Noah. Het was duidelijk dat hij het er niet mee eens was, maar op een of andere manier leek mij dit het beste. Of deed ik het zonder na te denken? Zonder te beseffen of dit mij wél echt het beste leek.

Na een paar minuten gerend te hebben kom ik aan bij de boom waar mijn tas in hangt. Als ik naar de lucht kijk zie ik dat het al bijna donker is.

Ik ga met mijn voorpoten tegen de boom aanstaan en grijp mijn tas van de tak af. Ik ga achter de boom staan en verander weer in mijn mensenvorm. Ik pak snel het ondergoed en kleding uit mijn tas en kleed me weer aan. Ik trek mijn schoenen aan en gooi mijn rugzak weer over mijn schouder. Zo vervolg ik mijn weg naar het packhuis, proberend sociaal contact verder buiten te sluiten.

*

Zodra ik bij het packhuis aankom, kijk ik snel om me heen of er niet iemand is die op mij let. Ik open de deur en loop het packhuis binnen. Gelijk ren ik de trap op richting mijn kamer. Ik sluip mijn kamer in en sluit zachtjes de deur. Met een zucht leun ik met mijn rug er tegen aan. Ik slaak een gil als ik Stefan nonchalant op mijn bed zie liggen.

'Stefan,' zeg ik zo normaal mogelijk. 'Waar heb ik dit bezoek aan te danken?' 'Hoe was het jagen?' vraagt hij, mijn vraag negerend. Ik haal mijn schouders op. 'Het ging wel, ik heb een hert gevangen,' mompel ik. Stefan knikt. Hij staat op van het bed en loopt mijn kamer rond. Wat in hemelsnaam is hij aan het doen?

'Weet je, ik hoorde net wolven gejank,' begint hij. Shit. 'Oh, echt? Waren het rogues?' vraag ik, proberen niets wetend over te komen. 'Gek genoeg niet,' mompelt hij. Hij kijkt me recht in mijn ogen aan. Ik slik even. 'Het was een wolf die zich zelf overgaf,' zegt hij. Ik blijf hem neutraal aankijken.

Plotseling stormt hij met weerwolf snelheid op mij af en houd mijn polsen tegen de muur aan. 'Wat doe je?' vraag ik, met een bevende stem. 'Je hebt toevallig niet Alpha Noah gezien?' ik schud mijn hoofd. Hij trekt snel mijn mouw naar beneden, waardoor mijn pols nu zichtbaar is. 'Dan wat is dit?' sist hij. Ik kijk naar mijn pols en zie een soort van oog. Alsof het een tattoo is. 'H-hoort bij mijn vorige pack,' probeer ik, maar het lijkt niet te werken.

'Lul niet, Danica,' zegt Stefan boos. 'Wat wil je van me, Stefan? Wat wil je dat ik doe?' vraag ik nu ook boos. Stefan zucht even. 'Waarom heb je het gedaan? Waarom geef je jezelf aan hem over?' Ik zeg niets en blijf hem aankijken.

'Waarom wijs je hem af als mate, maar laat je jezelf wel zijn bezit worden?' vraagt hij weer. Ouch. Hij hoeft het niet te herhalen over het afwijzen. Dat is het enige wat mensen de laatste tijd doen.

Stefan zijn grip verslapt en ik grijp mijn kans om bij de muur weg te komen. Met een zucht zak ik neer op bed en kijk naar mijn schoenen. Stefan gaat op zijn hurken voor me zitten.

'Ik weet het niet,' fluister ik. 'Ik weet niet waarom ik me aan hem heb overgegeven, het leek mij het beste op dat moment,' zeg ik hopeloos. Stefan zucht even en wrijft in zijn gezicht. 'Hoe reageerde Noah?' 'Hij leek in paniek te zijn, hij bleef een lange tijd stil' Stefan knikt.

'Kijk asjeblieft uit wanneer je in zijn buurt komt, elk bevel dat hij geeft moet en zal je uitvoeren. Ik wil niet dat je dingen doet wat je zelf niet wilt.' Nadat hij dat heeft gezegd staat hij op en verlaat mijn kamer.

Waarom is hij ineens bezorgd? Waarom waarschuwt hij mij?

Die twee vragen spoken door mijn hoofd.

Heb ik misschien dan toch de verkeerde beslissing gemaakt?

A/N: Zodra ik rond de 25 hoofdstukken zit, misschien wel eerder als ik genoeg vragen binnen krijg, ga ik een Q&A houden.

Aan deze personen kun je al vragen stellen:

Ikzelf

Danica

Caillin (Danica haar wolf)

Connor

Jackson (Connor zijn wolf)

Hunter

Lewis (Hunter zijn wolf)

Lucy

Megan (Lucy haar wolf)

Jake

Jeremy (Jake zijn wolf)

Roos