Untamed | Herschrijven

§ HOOFDSTUK 28 §

P.O.V Danica

Momenteel sta ik op het punt om naar school te gaan, maar Hunter en Xandro zitten te discussiëren wie mij naar school brengt. Hierdoor kan het plan van Xandro en mij in duigen vallen.

'Ik breng haar naar school, ik ga daar zelf ook naar school!'

'Ik breng haar, dan kan ik haar beter leren kennen!'

'Mij kent ze beter!'

'Mij mag ze meer!'

'Jongens! Koppen dicht!' schreeuw ik er doorheen. Geschrokken kijken ze mijn kant op. 'Danica mag bepalen,' zegt Xandro, terwijl hij met gespleten ogen naar Hunter kijkt.

'Xandro brengt mij naar school, ik wil hem inderdaad beter leren kennen als ik hier nog een tijd blijf,' zeg ik. Hunter snuift met zijn neus en loopt vervolgens boos weg. Xandro geeft me een high five.

Hij legt zijn hand op mijn onderrug en duwt mij zo richting de voordeur.

'Doei!' roepen we nog snel.

We stappen snel in en als ik op de achterbank kijk, zie ik inderdaad de tassen liggen. Xandro start de auto en rustig rijden we weg.

'Xandro,' stamel ik. 'Hm?' humt hij, terwijl hij op het stuur met de muziek mee trommelt.

'Hunter rijd ver achter ons,' zeg ik. Xandro blikt in de achteruitkijkspiegel. Zodra hij Hunter ook ziet verstrakt zijn gezicht. 'Verdomme,' mompelt hij boos. 'Oké, ik breng je naar school, vertrouw me voor nu,'

We rijden het plein op en stappen beide uit. Xandro trekt me in een onverwachte knuffel.

"Ik ga straks een rondje rijden tot ik Hunter kwijt ben, dan ga ik achter de school staan. Ik wil dat je daar naar toe komt zodra ik je het teken geef," mind-linkt Xandro naar me. "Wat is het teken?" link ik terug. "Uhm, gewoon een mind-link?" Ik grinnik even. 'Is goed,' zeg ik zachtjes.

We laten elkaar los en Xandro stapt weer in de auto. Ik blijf op het plein staan tot dat Xandro uit het zicht is. Zodra hij helemaal weg is loop ik de school binnen, nu moet ik alleen nog de deur vinden die naar buiten leid achter de school. "Met spijt in me hart zeg ik dit, maar misschien moeten we Dominique vragen," stelt Caillin voor. 'We hebben niet echt een andere keus, of wel?'

Ik kijk de kantine rond of ik Dominique ergens zie. Tot mijn geluk staat hij met twee andere jongens bij de kluisjes. Met een zucht stap ik op ze af.

Ik zet een fake glimlach op mijn gezicht en kijk hun zoetjes aan.

'Danica,' grijnst Dominique. 'Ik heb je hulp even nodig,' zeg ik. Grijnzend kijkt hij zijn handlangers aan. 'Tuurlijk, babe, wat is er?' Hij zet een stap naar voren. Ik rol met mijn ogen. Ik grijp zijn arm vast en draai hem om tot zijn arm op zijn rug zit. Ik duw hem hard tegen de kluisjes aan, waar nu een deuk zit. Oops. Dominique maakt een kermend geluidje.

"Dani, ik sta achter," mind-linket Xandro me. "Kom er aan, even snel iets regelen," link ik terug.

'Jij gaat mij nu vertellen waar de deur is die leid naar de achterkant van de school,' zeg ik zachtjes in Dominique zijn oor. 'Waarom zou ik?' zegt hij, met een pijnlijk gezicht. 'Omdat ik je arm dan niet breek,' Ik draai zijn arm nog iets verder. 'Oké, Oké! Je moet deze gang door lopen en dan naar links, dan alleen maar rechtdoor lopen en dan vind je de deur!' roept hij vluchtig. 'Thanks,' Ik laat zijn arm los en duw hem bij de kluisjes weg.

Ik ren de gangen door. Eerst rechts en dan alsmaar rechtdoor. Aan het einde van de gang zie ik de deur. Ik kijk snel om me heen of er geen mensen zijn. Als dat niet het geval is, ren ik met Hybrid snelheid naar de deur.

Ik open de deur en zie Xandro al in de auto zitten. Snel stap ik in en Xandro trapt gelijk op het gaspedaal.

'Waar gaan we heen?' vraag ik, als we al een tijd aan het rijden zijn. 'Ver hier vandaan, ik zat te denken aan Italië,' Met open mond kijk ik hem aan. 'Pas op, je vangt vliegen,' grinnikt hij. Ik sluit mijn mond. 'Hoe? Hoe wil je naar Italië?' vraag ik niet begrijpend. 'Ik ben al heel lang aan het sparen, maar toen had ik het plan om gewoon op vakantie te gaan,' legt hij uit. 'Nu is het nog steeds een soort van vakantie, maar dan met jou,' hij geeft me een knipoog.

'Hoe moet ik een ticket betalen?' vraag ik. 'Niet,' zegt Xandro grijnzend. 'Niet?'

'Probeer je vampier dwang te gebruiken, op een mens,' zegt hij. 'Ik weet niet of ik dat kan,' stamel ik. 'Je kan het altijd proberen, ik geloof in je,'

*

We komen aan bij het vliegveld en pakken onze tassen uit de auto.

'Je weet wat je moet doen, Danica,' Ik knik. We lopen naar binnen, gelijk opzoek naar een grond stewardess. Zodra ik er één heb gevonden, stap ik gelijk op haar af.

'Pardon, mag ik u wat vragen?' De man kijkt me met een glimlach aan. 'Tuurlijk, waar kan ik u mee helpen?'

'Als u even mee kunt lopen, ik heb problemen met mijn bagage en ticket,' zeg ik. De man en ik lopen naar Xandro, die ergens afgelegen van de mensen staat. 'Goedemorgen meneer,' groet de man Xandro. Xandro geeft hem een knikje.

'U had hulp nodig?' vraagt de man. Ik knik en zucht even. Ik leg mijn handen op zijn schouders en kijk hem diep in zijn ogen aan. De man kijkt me verward aan, maar al snel lijkt hij in een trans. Xandro gaat voor ons staan zodat niemand ons echt ziet. Ik voel hoe mijn ogen zwart met ijsblauw worden. De man zijn pupillen vergroten.

'Je gaat rustig en duidelijk antwoorden,' zeg ik serieus. De man knikt. 'Je loopt naar de ticket balie en pakt een ticket voor mij naar Italië op de naam Danica Vondael, vlucht zeven. Je zegt tegen je collega's dat ik hem al had betaald, maar hem niet kon uitprinten. Je brengt de ticket weer naar hier. Begrepen?'

De man herhaalt alles wat ik zeg, dus laat ik zijn schouders los. Hij kijkt ons met een glimlach aan en loopt naar de ticket balie. Xandro en ik houden elke beweging die hij maakt, goed in de gaten. De man praat even met zijn collega's, die vervolgens begrijpend knikken. De man loopt weer onze kant op met een papiertje in zijn hand.

'Kijkt u eens, uw ticket. Gelukkig kunt u nu rustig verder. Ik wens jullie nog een fijne reis toe!' zegt de man enthousiast. Ik neem de ticket van hem aan en bedank hem.

'Oh, mijn, God. Ik heb een mens onder dwang gekregen!' roep ik. Xandro legt zijn hand op mijn mond. 'Niet iedereen hoeft het te weten,' lacht hij.

'Zullen we dan maar?' vraagt hij. Ik knik. We brengen onze tassen naar de bagage ruimte en lopen vervolgens naar de juiste gate. We laten onze tickets controleren en kunnen vervolgens in het vliegtuig plaats nemen.

Italië, here we come.