Untamed | Herschrijven

D2 |Chapter 16

- P.O.V Hunter -

Ziane en ik lopen hand in hand weer naar het pack huis. Ik vraag mij af wat ze me wilt laten zien, zal het iets ernstigs zijn?

Ze heeft niet veel meer gezegt, ze bleef vooral voor zich uit staren.

Zodra we bij het pack huis aankomen, lopen we gelijk door naar mijn kamer. Beide slapen we hier.

"Kan je een glas water voor me halen?" vraagt ze, met een kleine glimlach. Ik knik. "Tuurlijk, wil je nog iets anders?" ze denkt even na maar schud dan haar hoofd.

Ik ren op weerwolf snelheid naar de keuken om een glas water te pakken en ren vervolgens weer terug. Ik overhandig haar het glas water en neem plaats op bed.

Ziane zet het glas op het bureau en gaat op de stoel zitten. Ze zucht even en sluit vervolgens haar ogen. Haar hand laat ze boven het glas zweven en soms bewegen haar wenkbrauwen iets.

"Wat doe-"

"Stil."

Met opgetrokken wenkbrauw kijk ik haar aan. Mijn aandacht wordt getrokken naar een soort knisperend geluid. Als ik om mij heen kijk zie ik niets wat het kan zijn, tot mijn blik gevestigd blijft op het glas water.

Ik sta langzaam op en loop naar Ziane toe. Het water in het glas.. Het bevriest?!

Zodra het helemaal bevroren is, opent ze haar ogen en kijkt mij afwachtend aan.

"Je gaat me niet vertellen dat je een Secular bent." zeg ik monotoon. Vlug schud ze haar hoofd. "Totaal niet! Dit.. Dit is het enige wat ik kan. Ik wou wel dat je het wist." mompelt ze. Ik knik langzaam en trek haar overeind om haar te knuffelen.

"Hoe ben je er achter gekomen?" vraag ik uiteindelijk. "Kort na het ongeluk, ik was met wat water aan het spelen in de badkamer tot dat het ineens bevroor. Ik raakte helemaal in paniek, maar toen ging ik het later weer proberen en kwam ik er achter dat ik het kan. Ik kan het ook weer ontdooien! Kijk maar!"

Ze pakt het glas vast en langzaam wordt het ijs weer vloeibaar. Trots glimlach ik naar mijn mate.

- P.O.V Danica -

Vanavond heb ik mijn date met Connor. Ik ben benieuwd hoe het zal uitpakken.

Ik loop door de winkelstraten van de Crystal Blood Pack, op zoek naar de juiste winkel voor de juiste outfit.

"Danica?" vraagt iemand verbaasd.

Ik draai mij langzaam om.

"Jazlyn?" vraag ik net zo verbaasd. Jazlyn en ik hebben samen op school gezeten, tot ik plots stopte vanwege het bekend maken dat ik een Hybrid ben. Maar ik heh nooit geweten dat ze in deze pack zat.

Haar licht getinte huid is nog steeds zo egaal, haar licht bruine haren met de perfecte slag en haar zandkleurige ogen.

"No way, dit is echt raar!" lacht Jazlyn. Ik begin ook te lachen. "Zeg dat wel! Goh, hoe is het met je?" vraag ik haar en omhels haar snel.

"Ja, goed. Met jou dan? Hoe kan het dat ik je nooit eerder hier heb gezien?" vraagt Jazlyn. "Gaat ook wel goed, hoor. Ik ben een geruime tijd weggeweest." verklaar ik. Jazlyn knikt begrijpend.

"Ik zag je zoekend om je heen te kijken, wat heb je nodig?" vraagt ze me dan. "Ik heb vanavond een date met mijn ex-mate." zeg ik met een schaapachtige lach. Jazlyn begint te grijnzen. "Dus je zoekt de perfecte jurk, neem ik aan?" Ik knik.

"Volg mij, ik weet welke jij moet hebben." zegt ze glimlachend. Ik volg Jazlyn naar de juiste kledingwinkel.

Zodra we er zijn, beveelt ze mij om te blijven staan en rent ze zelf op weerwolf snelheid door de winkel.

Na ongeveer twee minuten is ze weer terug, met een zwarte jurk en zwarte pumps.

"Ga het maar passen." grijnst ze. Ik schud lachend mijn hoofd en loop naar een paskamer.

Ik wurm mijzelf in de zwarte jurk en trek vervolgens de pumps aan. Bewonderend bekijk ik mezelf in de spiegel.

Het is een zwarte jurk met een vrij diepe decolleté en komt tot net boven mijn knieën. Het jurkje sluit mooi aan op mijn lichaam en laat mijn blauwe ogen er nog meer uitkomen.

"En?" vraagt Jazlyn nieuwsgierig. Ik weet bijna zeker dat ze staat te springen.

Ik trek het gordijn open, en ja hoor.. Ze staat te springen.

"Oh mijn godinnen! Hij staat perfect! Kijk je figuur dan." roept ze enthousiast. "Dit moet je nemen, Danica." Ik grinnik even. "Oké, oké.. Omdat je het zo aandringt." zeg ik en geef haar een knipoog. Jazlyn rolt lachend met haar ogen.

Ik trek het gordijn weer dicht en trek mijn eigen kleding weer aan. Vervolgens loop ik met het jurkje en de pumps naar de kassa om alles af te rekenen.

Jazlyn en ik lopen samen de winkel uit, druk kletsend.

"Heb je zin om langs te komen in het pack huis? Dan zie je Lucy en Jake ook weer." zeg ik. Jazlyn knikt enthousiast.

"Klopt het dat er ook een mens in het pack huis verblijft?" nieuwsgierig en vragend kijkt ze me aan. Ik knik. "Is de mate van Hunter." zeg ik. "Hunter? Als in, klootzak Hunter die altijd met Connor was?" vraagt ze.

"Die, ja. En Connor is dus ook de gene met wie ik op date ga."

Met open mond kijkt Jazlyn mij aan. "Dat meen je niet?!"

"Toch wel." grinnik ik.

We komen aan bij het pack huis en laten ons neervallen op de bank.

"Oh jeetje, kijk jou nou dan!" roept de welbekende stem van Lucy. "Lucy!" roept Jazlyn.

Ze geven elkaar snel een knuffel en wisselen wat woorden met elkaar.
Glimlachend kijk ik toe. Grappig dat je, na zoveel jaar, toch nog bekende tegenkomt. Maar ik doe dan ook niet anders, de laatste weken.

Hunter en Ziane komen druk kletsend de woonkamer binnen lopen.

Ziane valt ineens stil en trekt wit weg.

"Jazlyn?" stamelt ze.

"Ziane?!"