Untamed | Herschrijven

§ HOOFDSTUK 17 §

P.O.V Danica

We zijn inmiddels al een paar dagen verder. Connor heb ik ook niet meer gezien sinds ik hem.. Ja, sinds dát. ''Wat? Sinds je hem hebt afgewezen?'' vraagt Caillin afkeurend. Sinds ik hem heb afgewezen heeft Caillin een soort van haat gecreeërd naar mij. ''Vind je het heel gek? We hadden eindelijk onze mate gevonden!'' roept ze hopeloos. 'Ik weet het.. Maar als nog.' zeg ik tegen haar. Caillin zucht gefrustreerd en sluit de link af.

Op de gangen heb ik wel begrepen dat Connor terug is naar The Crimson Pack, zijn pack. Zijn gamma en beta zijn volgens mij ook gewoon mee gegaan. Logisch ook, het is een beetje apart als je je gamma en beta achterlaat.

Ik hoop in elk geval dat Connor een betere mate vind, die wel normaal is. Die gewoon volledig een weerwolf is, geen mengelmoes.

Ik heb me de laatste dagen voornamelijk opgesloten in mijn eigen kamer, al het sociale contact proberen te ontwijken. Zo kan ik ook niet mijn nieuwe mate, als ik die ooit nog zal krijgen, ontmoeten. Roos, Lucy en Jake komen wel een paar keer per dag langs om te kijken hoe het met me gaat of om eten te brengen. Eten weiger ik meestal. Aangezien ik een Hybrid ben, en in dit soort situaties niet normaal voedsel door mijn keel krijg, drink ik over het algemeen alleen bloed. Maar dat hebben ze hier niet. Heel gek is dat niet, toch?

Misschien moet ik het bos in, even jagen. Dan krijg ik ook mijn bloed binnen. Het speeksel begint al in me mond te lopen bij de gedachten. ''Als we nu gaan rennen in het bos dan ben ik heel misschien, iets minder boos op je'' zegt Caillin. Ik grinnik even. 'Goed dan, we gaan naar het bos'

Ik pak een rugtas uit de kast om nieuw kleding in te stoppen, aangezien mijn kleding kapot zal gaan als ik verander. Ik trek mijn Adidas schoenen aan en doe mijn rugzak op mijn rug. Ik open mijn kamerdeur een klein stukje om te kijken of er niemand is. Als ik merk dat de kust veilig is loop ik mijn kamer uit, naar beneden.

Net voordat ik de voordeur wil openen, houd iemand mij tegen. 'Waar ga jij heen?' Ik draai me verschrikt om. 'Stefan,' mompel ik. Stefan trekt zijn wenkbrauw omhoog. 'Waarom ben je niet met Connor mee? Ik dacht dat jullie weer terug waren naar je eigen pack?' vraag ik niet begrijpend. Stefan kijkt me ook verward aan. 'Nee, we blijven nog een tijdje. Alpha Noah is alleen vaak weg,' zegt hij. Ik knik maar wat. 'Ik ga nu,' zeg ik. 'Naar?' 'Maak dat wat uit?' kaatst ik terug. Stefan houd zijn handen onschuldig in de lucht. Ik draai me terug om naar de deur en verlaat zo het packhuis.

*

Als ik aan de rand van het bos ben aangekomen trek ik mijn schoenen uit en stop ze in mijn rugtas. Ik geniet even van het gevoel van blaadjes en takken aan mijn voeten. Ik loop een klein stukje het bos verder in en zoek een boom waar ik me later achter kan omkleden. Als ik de perfecte boom heb gevonden klim ik er in en hang mijn tas aan een tak, zodat hij niet gejat kan worden. Ik klim de boom weer uit en land met mijn beide voeten op de grond.

Ik focus me op alle geuren en geluiden om mijn heen en verander dan in mijn Hybrid wolf. Mijn kleding valt als kleine stukjes stof op de grond. Ik begin met een klein drafje dieper in het bos.

Ik begin sneller te rennen als ik een hert ruik. Die o zó heerlijke geur. Alsof ik het bloed van het dier al kan ruiken. Zodra ik het hert in zicht heb, kruip ik laag over de grond. Dit moet er waarschijnlijk raar uit zien want mijn kont steekt de lucht in. Ik ben nog niet zo goed in het kruipen als ik in mijn Hybrid vorm ben.. Maar dat ter zijde.

Zodra ik dicht bij het dier ben wacht ik op het juiste moment en spring dan boven op het dier. Het hert begint te spartelen onder mijn gewicht. Ik druk met mijn poot op zijn lichaam om hem op zijn plek te houden en bijt dan met alle kracht zijn nek door. Ik begin van het hert te eten en lik soms her en der wat bloed weg. Het is alsof dit mij meer kracht geeft, meer boost. Ik voel me gelijk al iets beter. ''Ik voel me ook iets beter,'' zegt Caillin lief. 'Gelukkig, ik wou niet dat je nog langer boos op me was,' mompel ik terug. ''Ik heb nooit gezegd dat ik niet meer boos ben!'' zegt ze streng. 'Oh, kom op..' smeek ik. ''Ugh, goed dan! Omdat jij het bent..'' mompelt ze. Ik begin te lachen in de link.

Zodra ik klaar ben met eten, ga ik opzoek naar een meertje. Als ik er één heb gevonden, drink ik wat water en kijk vervolgens naar mijn eigen spiegelbeeld. Een zwarte wolven kop, zwart met ijsblauwe ogen en witte plukken op de snuit. Ja, ik ben wel een wolf. Maar ik ben groter dan een normale weerwolf. En natuurlijk, de zwarte kleur van mijn vacht.

Ik wil verder lopen tot ik een bekende geur in mijn neus opvang. Ik volg de geur tot dat hij erg sterk word. Ik begin langzamer te lopen tot dat de persoon in zicht komt op een boomstam. Het is Connor. Zijn schouders schokken soms, huilt hij? Oh nee, dit heb ik gedaan.. Dit is mijn fout. Soms hoor ik hem iets mompelen. Ik versterk mijn gehoor om te horen wat hij zegt.

'Alstublieft, Maangodin, Selene! Leg het mij uit..' zegt hij gebroken. 'Wat bedoelde u? Waar alles begon?' Een snik verlaat zijn mond. Hij legt zijn gezicht in zijn handen.

Langzaam loop ik op hem af en duw mijn snuit tegen zijn nek. 'Ga weg, Mike. Ik had gezegd dat ik alleen wou zijn,' mompelt hij schor. Opnieuw duw ik tegen zijn nek aan. Connor zucht even en kijkt dan op. Er lijkt een soort schrik door zijn ogen heen te gaan. 'Danica,' fluistert hij gebroken. Ik piep kort. Een traan sluipt weer uit zijn oog. Voorzichtig lik ik de traan van zijn wang af, als een soort kus. Een klein glimlachje ontstaat op zijn gezicht. 'Wat doe je hier? Waarom ben je niet in het packhuis?' vraagt hij. ''Mijn wolf was boos op me, en ze wou jagen'' zeg ik in mind-link, aangezien ik niet kan praten. Hij knikt begrijpend. Hij zucht even en laat zijn hoofd weer zakken. Ik ga voor hem liggen en leg mijn kop op zijn schoot, zodat ik hem toch nog kan aankijken. Connor grinnikt even. 'Je ziet er best schattig uit zo,' zegt hij. Als het kon, zou ik nu blozen, maar in plaats daar van kwispel ik met mijn staart.

Connor begint een beetje om zich heen te staren. Ik ga recht voor hem zitten en hou mijn kop scheef. Connor kijkt me weer aan, met een gemeende glimlach. Hij strekt zijn hand uit en begint mij achter mijn oor te kriebelen. Oh god, mijn zwakke plek. Ik begin van genot te trappelen met mijn poot. Connor begint te lachen waardoor ik hem scheef aankijk. 'Ik weet je zwakke plek nog, je trappelde met je poot,' grinnikt hij. ''Hoe..?'' vraag ik in de mind-link. 'Toen je nog een normale wolf was, kwam ik je in de buurt van school een keer tegen in je wolvenvorm. Je lag daar zo sip aangezien je ruzie met je ouders had, dus wou ik je opvrolijken. Ik begon je te kriebelen achter je oor en toen zat je ook te trappelen met je poot,' verteld hij. Ik denk diep na tot ik het me herinner. Het klopt wel, dat waren soms van die momenten dat Connor lief tegen me was.

Connor staart weer voor zich uit, zijn wenkbrauwen naar elkaar getrokken. Hij is aan het nadenken. 'Misschien moeten we elkaar een tijdje niet meer zien,' zegt hij zachtjes. Ik piep kort. Dat wil ik niet! Ik wil hem niet moeten ontwijken, of helemaal niet meer zien! Hij is wel mijn mate, althans.. Hij was mijn mate.. Ik piep opnieuw, meerdere malen. Connor kijkt me verdrietig aan.

Ik weet wat ik kan doen, maar ik weet niet of hij er blij mee zal zijn.

Ik sta op en loop een beetje heen en weer. Soms geef ik een snelle blik op Connor, die zijn ogen gesloten houd. Ik geef een lik over zijn wang zodat ik zijn aandacht heb.

'Danica, wat doe je?' vraagt hij behoedzaam. Ik ga voor hem liggen. 'Doe dit niet, Danica. Ga geen spijt krijgen van je daden,' zegt hij vluchtig. Ik rol op mijn rug en begin te janken.

''Ik geef me aan jou over, Alpha Noah.''

A/N: Ik weet niet of ik ooit heb benoemd hoe Connor zijn wolf er uit ziet, of hoe zijn pack heet.. Zowel, excuus! Ik wist het niet meer :) Uitleg over het laatste stukje komt later... ;) Ook is dit hoofdstuk aan Desy19Spencer toegewijd, aangezien ze heel graag een nieuw hoofdstukje wou en zulke leuke reacties achterlaat!

Ook als ik rond de 25 hoofdstukken zit, wil ik waarschijnlijk een Q/A doen. Dat natuurlijk alleen als er genoeg vragen zijn.

Aan deze personen kun je al vragen stellen:

Ikzelf

Danica

Caillin (Danica haar wolf)

Connor

Jackson (Connor zijn wolf)

Hunter

Lewis (Hunter zijn wolf)

Lucy

Megan (Lucy haar wolf)

Jake

Roos