Untamed | Herschrijven

§ HOOFDSTUK 3 §

P.O.V Danica

Ik word wakker door een zonnestraaltje die brand op me huid. Ik kijk snel om me heen waar ik ben.

Ik.. Ik ben gewoon thuis? Is alles dan toch goed gegaan vannacht?

Ik stap langzaam uit bed, ik strompel naar me kledingkast om schoon ondergoed en kleding te pakken en vervolgens naar de badkamer.

Ik schrik als ik mezelf in de spiegel zie. Niet schrikken kwa.. Dat ik er vreselijk uit zie.. Nee, ik heb een kras in me gezicht.. Een litteken.. Waarom is dit niet genezen? Wat is er vannacht gebeurt?

Het litteken loopt over me neus heen, ook echt de perfecte plek..

Ik probeer het te laten voor wat het is en ga me snel klaar maken.

*

Als ik aankom op school komen Lucy en Roos gelijk op me af gerend.

'Wat is er gebeurt?' vraagt Lucy in paniek. Ik haal me schouders op. 'Nam je wolf het over?' vraagt Roos dan. Weer haal ik me schouders op.

'Dat weet je toch nog wel?' vraagt Roos weer. 'Nee! Dat weet ik niet..' jammer ik. 'Is ook niet heel gek.. Het was volle maan.. Volgende keer kom je bij mij thuis' zegt Lucy vast besloten.

'Hebben jullie het trouwens al gehoord?' vraagt Roos ineens. 'Wat?' vragen Lucy en ik tegelijk. 'Er is een hybrid gespot vannacht.. Ze zijn al jaren niet gezien' verteld Roos. Ik slik even

'Laten we maar gewoon naar binnen gaan' mompel ik.

Ik loop de school binnen en ze komen gelijk op me af.
Ik blijf stokstijf stil staan.

'Dat je hier nog durft te komen, Rogue' zegt hij fel.

'Waarom gun je me zoveel aandacht?' zeg ik rustig.

Zijn ogen beginnen langzaam geel te worden. Ik hoor zijn hartslag stijgen.

'Kom dan, Rogue' gromt hij. Ik kijk naar de grond en sluit me ogen.

Ik voel een harde stomp in me buik. Nu ben ik het zat. Hij wilt op me aflopen, maar zodra ik hem aankijk met me zwart met ijsblauwe ogen stopt hij meteen. Zijn ogen worden weer normaal.

'Je.. Je bent een..' stamelt hij.

'Ja! Ik ben een hybrid!' roep ik naar hem. "Ik neem het over" roept Caillin in me hoofd. Zonder dat ik nog een keuze heb voel ik hoe Caillin het overneemt. Me hybrid nagels groeien. Me hoektanden worden langer en extra scherp.

P.O.V Caillin

'Leuk he, Connor?' vraag ik met een grijns.

'Hoelang al?' vraagt Connor zachtjes.

Ik ren met hybrid snelheid op Connor af en duw hem tegen de kluisjes. 'Je hoeft niet te fluisteren hoor' zeg ik in zijn oor. Ik hoor hem duidelijk slikken waardoor ik moet grijnzen.

'Wat? Je bent nu toch niet bang voor me? Of beter gezegt, voor Danica'

'Nee' zegt hij emotieloos. 'Beantwoord me vraag'

'Ach.. Weet je nog toen Danica haar pack werd aangevallen? Ja, dat waren bloedzuigers,' ik stop even met praten en kijk naar Roos. 'Niks persoonlijks Roosje' ik focus me weer op Connor.

'Eén van die bloedzuigers had het lef om Danica te bijten. Helaas voor hun, Danica kwam weer tot leven' dat laatste zeg ik schouder ophalend.

'Maar.. Wat..' mompelt Connor. 'Niet meer zo stoer nu, he' sis ik. "Caillin!" zegt Danica waarschuwend. Ik rol even met me ogen.

Ik voel hoe me hybrid tanden en nagels weer weg gaan en me ogen weer normaal blauw kleuren.

P.O.V Danica

Ik voel me zwak, zo zwak dat ik zowat op de grond val. Maar iemand vangt me op.

Als ik kijk wie het is, zie ik voor me verbazing Connor.

'Sorry' fluister ik met tranen in me ogen. Hij schud geruststellend zijn hoofd.

Lucy en Roos komen op me af rennen.

'Gaat het?' vragen ze bezorgd. Ik knik langzaam. 'H-haten jullie me niet?' vraag ik voorzichtig aan Roos en Lucy. Ze schudden hun hoofd en glimlachen lichtjes.

'Gast, Connor, laat dat beest los' zegt Hunter afgrijzend. Connor gromt waarschuwent naar Hunter waardoor hij een stap achter uit zet.

Jake komt ook bij me staan. 'Hey Dani' zegt hij glimlachend. Ik glimlach terug, maar emotioneel breek ik ineens. Connor trekt me tegen zich aan en aait gerustellend over me haar.

Het is een tijdje stil, ik kijk naar Lucy wiens ogen geel zijn. Ik kijk vervolgens naar Connor wiens ogen ook geel zijn. Ze zijn aan het mind-linken.

'Ik breng je naar me pack' zegt Connor dan. 'M-maar ze zullen me haten' mompel ik. 'Geloof me, dat doen ze niet' antwoord hij.

Plotseling hoor ik een hele harde piep. Ik druk snel me handen op me oren, maar het helpt niet. Mijn zicht word vaag.

P.O.V Connor

Danica drukt ineens haar handen op haar oren. Ik kijk Lucy vragend aan, die haar schouders op haalt.

'Danica?' vraag ik. Ze begint te schreeuwen en te slaan om zich heen.
Ik voel hoe haar botten beginnen te breken.

'Iedereen aan de kant, ze gaat veranderen!' schreeuw ik. Meteen nemen de meeste afstand.

Ik leg haar voorzichtig op de grond, maar blijf wel bij haar zitten.

'Connor, ga weg!' roept ze, vol met pijn. Ik schud me hoofd. 'Nee'

Jake trekt me bij haar weg op het moment dat ze in een hybrid veranderd.

Een grote zwarte wolf, met op de snuit een paar witte plukken.

Haar ogen zwart met ijsblauw. Lange scherpen tanden. Haar wolf is groter dan een normale wolf, maar niet groter dan de mijne.

'Danica, rustig aan' probeer ik haar gerust te stellen. Ze gromt fel naar me. Ik laat me gele ogen zien en grom terug, maar niet dat het effect heeft. Ze ademt zwaar uit.

'Connor.. Ze gaat je zo aanvallen' stamelt Lucy. Ik verander snel in me wolf.

"Rustig aan Danica!" mind-link ik.
"Jaren.. Jaren lang was ik het doelpunt"  gromt ze in mind-link. Net was ze nog zo rustig.

Iets heeft haar getriggerd. Snel kijk ik om me heen. Ik ruik of er iets aparts is. Ik ruik wolven en vampiers.. En.. En een.. Wat is het..

Twee paars kleurige ogen vinden de mijne. Ik grom kwaad.

Danica springt plotseling boven op me, ze probeert me te bijten. Dit is niet de Danica die ik ken. Cailin, haar innerlijke wolf, zou het ook niet zo ver laten gaan.

"Het was een secular!" roept Jackson, mijn innerlijke wolf. Verdomme.

Ik geef een trap met me achter poten zodat Danica van me af gaat. We lopen een tijdje rondjes om elkaar heen. Ze ontbloot haar tanden, wat mij het idee geeft dat ze elk moment kan aanvallen. Ze springt op me af en zet haar nagels in me zij. Ik maak een jank geluid van de pijn. Ik bijt haar in haar hals, haar zwakke plek.

Ze valt van me af op de grond, langzaam verandert ze weer in mensenvorm. Lucy en Roos leggen hun jassen over haar heen, en Jake geeft mij een joggingbroek. Ik verander weer in me mensenvorm en wil op Danica af lopen als Roos me tegen houd.

'Afstand' sist ze met haar rode ogen. Verslagen gooi ik me armen in de lucht. 'Het was een secular' mompel ik. 'Een wat?' vraagt Lucy snel. 'Secular' herhaal ik, maar nu iets harder. Lucy haar ogen vergroten.

'Het was een bepaald geluid dat haar op hol liet slaan' verklaard Roos.

'Jongens.. Ik voel geen hartslag' stamelt Jake.