Untamed | Herschrijven

§ HOOFDSTUK 15 §

P.O.V Connor/Noah

We moesten al vroeg opstaan om alles klaar te maken voor Danica haar verjaardag. In de woonkamer versieren we het en in de grote zaal is het echte feest. Ze word alweer 18 jaar. Ik hoop, werkelijk waar, dat ze haar mate vind. Dat ze een mate krijgt die haar accepteert, lief heeft en haar goed verzorgd. Haar behandelt als een prinses, een koningin.

Ik sta met mijn gamma en beta een beetje te praten over de pack, of er nog dingen zijn gebeurd of dat alles gewoon rustig zijn gangetje gaat.

'Je weet wel dat je binnenkort je mate zal moeten vinden? De packleden raken ongeduldig,' zegt Stefan, mijn gamma. Ik zucht. 'Ik weet het,' mompel ik. 'Of we doen gewoon alsof je je mate al hebt gevonden?' stelt Mike voor. Ik kijk mijn beta met opgetrokken wenkbrauw aan. 'Ja, wat? Joy loopt je continu achterna alsof je haar mate bent,' zegt hij. Ik rol met me ogen. 'Die hond is gewoon voor even,' zeg ik. Mike en Stefan beginnen te lachen.

Plotseling komt er een heerlijke geur mij tegemoet. Een mengeling van bomen en rozen. Ik grom laag, waardoor Mike en Stefan me aankijken. 'Over de duivel gesproken.. Je ruikt je mate,' zegt Stefan trots. Ik grijns even.

De heerlijke geur van bomen en rozen word alsmaar sterker.

'Oh god, nee! Je mocht nog niet komen!' hoor ik Lucy roepen, niet beseffend tegen wie ze het heeft. De geur word steeds sterker en sterker. Mijn wolf begint steeds wilder te worden. ''Mate! Mate!!'' roept Jackson, mijn wolf.

De geur word zo sterk dat ik me niet meer kan in houden. 'Mate! Mate!!' brul ik. Ik draai me in één keer om. Zonder te kunnen kijken wie mijn mate is, komt ze op een hoge snelheid op me af en omhelst ze me. Een heerlijk tintelend gevoel ontstaat in mijn lichaam. Ik sla mijn armen stevig om haar heen en het tintelende gevoel word steeds sterker. Mijn mate, ik heb mijn mate!

'Mate,' gromt ze zachtjes. Ik voel me hart versnellen bij het horen van haar stem. Mijn mate kijkt vragend op. Haar prachtige zwarte met ijsblauwe Hybrid ogen blijven in mijn zwarte Alpha ogen haken. 'Connor,' fluistert Danica verschrikt.

'Danica,' zeg ik schor. Ik blijf haar recht in haar ogen aankijken. Ze is zo prachtig. Zo mooi. En helemaal van mij! ''Van ons!'' roept Jackson enthousiast. Danica blijft me in mijn ogen aankijken, wat zal er nu door haar heen gaan?

Geklap en gejuich ontstaat om ons heen, maar ik geef er geen aandacht aan. Danica gromt dreigend naar de mensen om ons heen, waardoor ze langzaam stiller worden. 'Meekomen,' zegt Danica tegen me. Ze grijpt me bij mijn bovenarm en sleept me de woonkamer uit. Ik geef me helemaal aan haar over en laat me meetrekken. Ik blijf haar aankijken. Haar prachtig stijl bruin haar, haar smalle lichaam. Klein is ze zeker niet, maar wel iets kleiner dan ik. Danica kijkt even om, naar mij. Ik weet niet wat het is, maar ik kan haar alleen maar bewonderen. Ik vergeet alles wat ik ooit bij haar heb gedaan, hoeveel pijn ik haar ooit heb bezorgd. Danica zucht even en kijkt dan weer naar voren.

Als we verder op in de gang staan, duwt Danica mij tegen de muur. Ze draait zich gefrustreerd om en kijkt in haar eigen spiegelbeeld. Haar prachtige Hybrid ogen kijken haar aan. Lichte blosjes die op haar wangen plaats hebben genomen. Ze knijpt haar ogen stijf dicht en opent ze daarna weer. Haar Hybrid ogen kijken haar weer aan. Wat is er met mijn mate? Ik kijk haar bezorgd aan terwijl ze zich naar mij omdraait. 'Wij-,' begint ze, maar ik kap haar af door haar stevig te omhelzen. 'Mate,' mompel ik zachtjes. Mijn lichaam begint weer te tintelen, een super fijn gevoel. Een gevoel die ik niet wil missen, die ik voor altijd wil voelen, maar toch wordt afgekapt door Danica die mij zachtjes van haar af duwt. 'Wij,' begint ze opnieuw. 'Kunnen geen mates zijn,' zegt ze zachtjes. Mijn hart breekt een klein stukje bij het horen van deze zin. Ik kijk haar verdrietig aan. 'Hoezo niet?' mompel ik. 'Het- Ik..' ze zucht even en kijkt dan naar beneden. Ik leg mijn hand onder haar kin, wat weer een fijn tintelend gevoel geeft, en duw haar hoofd zachtjes omhoog. 'Zeg het me, Danica' zeg ik. Ze schud langzaam haar hoofd. Ik probeer een grom te onderdrukken. 'Zeg het,' zeg ik streng. Ze lijkt even te schrikken en slikt dan.

'Hoeveel weet je over Hybrids?' vraagt ze me. Ik denk eventjes na. 'Een aantal dingen,' 'Ook over mates, marken en dergelijke?' vraagt ze. Ik schud mijn hoofd. Zo ver heb ik me nog niet verdiept in de Hybrids. 'Als je mijn mate blijft, moet je mij binnen een bepaalde tijd marken,' verteld ze. Geen probleem, wou ik zeggen. 'Maar, ik moet jou ook marken, op mijn manier' verteld ze verder. 'Wat voor manier?' vraag ik voorzichtig. Tranen beginnen zich te vormen in haar ogen. Het liefste wil ik haar omhelzen, haar troosten en zeggen dat alles goed komt.

'Ik moet je in een Hybrid veranderen, door je te doden.'

*

Nadat Danica me had verteld hoe ze mij moet marken, was ze huilend weggerend. Ik wou achter haar aan rennen, maar Alpha McLogan hielt me tegen. Blijkbaar had hij een hoop dingen van ons gesprek gehoord. Ik had gegromd toen hij me vertelde dat hij er de hele tijd bij stond. Ik en mijn mate willen privacy!

Al twee uur lang heeft mijn mate zich opgesloten in de toilet, ik ben de hele tijd op een afstand gebleven. Ik zie Roos de toilet binnen lopen. Kort daarna hoor ik snikken de toilet verlaten. Mijn hart breekt een stukje meer. Mijn mate heeft verdriet. Mijn mate is verdrietig. Ik wil mijn mate troosten!

Ik loop richting de toilet, maar zodra ik in de buurt kom stoppen de snikken ineens. Ze hoort natuurlijk dat ik het ben..

Alpha McLogan komt op me af lopen. 'Ze zit daar al vanaf het moment dat ze me meenam naar de gang,' zeg ik tegen hem. 'Dat is bijna twee uur geleden inmiddels!' 'Noah, rustig aan, ze komt er wel weer uit,' zegt de Alpha tegen me. Ik begin langzaam boos te worden. 'Nee! Niks rustig aan! Mijn mate sluit zich zelf verdomme op!' roep ik boos. De Alpha kijkt me met medelijden aan. Boos draai ik me om en loop richting de grote zaal. Haar verjaardagsfeest begint straks. Haar verjaardag zou leuk moeten zijn, dat ze gelukkig kan zijn met haar mate, met mij! Maar nee, mijn mate is verdrietig.

Zodra ik de grote zaal binnenkom willen Stefan en Mike me al van alles vragen, maar ik schud mijn hoofd naar ze. 'Hey hubby,' hoor ik ineens naast me. Ik grom uit irritatie. Joy legt haar hand op mijn borst maar ik sla hem gelijk weer weg. 'Wat is er hubby? Moet ik je opvrolijken?' vraagt ze, met haar vreselijke piepstem. Ik zucht even. 'Ga weg, Joy,' sis ik. 'Maar hubby..' Ik grom dreigend naar haar waardoor ze gelijk stil is. Ik loop van haar weg, verder de grote zaal in. Na een tijdje begint de muziek te spelen en beginnen mensen met dienbladen rond te lopen.

Na iets van tien minuten ruik ik mijn mate weer. 'Daar is de jarige jet!' roept iemand. Ik ga tussen de menigte staan om mijn mate te kunnen bekijken. 'Gefeliciteerd!' roepen een aantal mensen. Een kleine glimlach komt op haar gezicht. Voor die glimlach doe ik alles, voor haar doe ik alles. Of ik er nou dood voor moet gaan of niet. Ik ben bereid alles voor haar te doen!

Danica loopt verder de grote zaal in met een glas drinken. Ik loop een stukje achter haar.

'Danica?' Ze draait zich om en slikt. 'Connor,' zegt ze zachtjes.

'Alsjeblieft, ik wil jou mate zijn, maakt niet uit wat er moet gebeuren!' roep ik wanhopig. Haar ogen beginnen weer waterig te worden. ''Sukkel,'' zegt Jackson afkeurend. Ze schud langzaam haar hoofd. 'Nee,' mompelt ze zachtjes. 'Alsjeblieft, Danica, doe dit niet,' zeg ik. Een aantal mensen om ons heen zijn stil geworden en kijken naar het tafereel. 'Ik kan het niet, Connor' zegt ze gebroken. Een paar tranen sluipen langzaam over haar wangen. Ik wil haar nu het liefste omhelzen. Het tintelende gevoel weer voelen. Weten dat alles goed komt.

'Ik Danica Vondael, wijs jou Connor Noah Dawn, af als mijn mate.'