Untamed | Herschrijven

§ HOOFDSTUK 26 §

P.O.V Danica

Ik verstijf bij het horen van de stem. En ik hoopte nog zo dat niemand mij zou vinden.

'Danica?' vraagt hij weer, maar nu iets dwingender. Ik kijk Hunter aan met een help-mij-nu gezicht. Hij haalt voorzichtig zijn schouders op.

Ik zucht en draai me langzaam om. Zijn grijze ogen kijken mij afwachtend aan.

'Stefan,' zeg ik met een zucht.

'Nica, wie is dit?' hoor ik Hunter vragen. Zonder het oogcontact te verbreken met Stefan antwoord ik; 'De gamma van Connor,'

'De gamma?' lispelt Hunter boos. Ik verbreek het oogcontact en kijk Hunter aan. 'Hey, nu niet boos worden,' zeg ik streng.

'Kunnen wij even praten?' vraagt Stefan. 'Nou, eigenlijk niet. Zoals je ziet, ik ga hier naar school,' Stefan rolt met zijn ogen en grijpt mij bij mijn bovenarm. Hij trekt mij omhoog van de stoel en loopt de kantine uit. Ik geef nog een snelle blik op Hunter, die mij hopeloos aankijkt.

Zodra we ver genoeg van de kantine zijn, trek ik mijn arm los. 'Wat moet je?' vraag ik boos. 'Ik moest je opzoeken,' mompelt hij. 'Van wie?'
'Alpha McLogan en Alpha Noah,'

'Waarom wilt Connor dat je mij opzoekt? Hij heeft een nieuwe mate,' ik rol met mijn ogen. 'Wat? Nee! Hij heeft haar afgewezen,' roept Stefan. Ik kijk hem met open mond aan. 'Het was Joy, zijn nieuwe mate,' Vol horror kijk ik hem aan.

'Maar goed, ga je mee terug? Lucy, Roos en Jake zijn dood ongerust. De Alpha en Luna sturen continu wachters naar de bossen,' zegt Stefan. Ik zucht even. 'Stef, ik wil niet terug. Nog niet. Straks kom ik Connor tegen, en daar zit ik nou niet bepaald op te wachten nadat hij mij had aangevallen,'

'Danica, alsjeblieft-'

'Nee, Stefan.' onderbreek ik hem. 'Ik ga niet mee, ik blijf hier. Ik ga hier weer naar school,'

'Weet dat Mike, Nick en Ryan buiten wachten,' mompelt hij. 'Dan zeg je dat je me niet had gevonden, ook tegen de Alpha en Luna,' zeg ik schouderophalend. 'Ze kunnen je geur ruiken?' probeert Stefan. 'Dan zeg je dat ik hier alleen ben geweest,' zucht ik. Ligt het aan mij of is hij nou zo dom?

'Oké,' fluistert hij. 'Maar beloof me wel iets,' Ik kijk hem vragend aan. 'Hou contact met me, alsjeblieft,' Stefan kijkt mij smekend aan. 'Oké, ik houd contact met je,' zeg ik zachtjes.

Hij geeft mij zijn telefoon en ik zet mijn nummer er in. Inplaats van mijn eigen naam, zet ik er Daniëlle in. Mochten mensen in zijn telefoon kijken, dan weten ze niet dat ik het ben. Ik geef hem zijn telefoon weer terug.

Stefan kijkt er even vragend naar maar lijkt het al snel te snappen. Even lijkt hij te twijfelen, maar al snel trekt hij mij in een knuffel. Verbaasd sla ik mijn armen om hem heen. 'Beloof me te bellen of te linken als er iets is,' mompelt hij. 'Ik beloof het,'

Stefan laat me los en kijkt me met een zwakke glimlach aan. Ik blijf hem aankijken tot hij het schoolgebouw uit is.

Met langzame stappen loop ik terug de kantine in.

'Wat wou hij van je?' vraagt Hunter gelijk, zodra ik naast hem plaats neem. 'Niets,' mompel ik. 'Hij moest wel iets van je, anders waren jullie niet zo lang weg,'

Ik kijk hem boos aan. 'Als ik zeg, niets. Dan is het niets.' sis ik. Hunter houd zin handen omhoog als overgave.

*

Ik leun tegen Hunter zijn auto aan. De lessen vandaag liepen vermoeid. Niemand sprak tegen me, behalve Dominique. Hij probeerde toch weer aardig te zijn.

Ik zucht van opluchting als ik Hunter zie.

'Jij bent vroeg uit,' zegt hij. Ik knik. Hunter haalt de auto van het slot en ik stap gelijk in.

"Waarom gaan we nou eigenlijk naar school?" vraagt Caillin verveelt. 'Omdat we dat van Drew moeten,' antwoord ik simpel. "Waarom luisteren we naar hem? We kunnen ook verder op reis gaan! Verweg van de pack, verweg van de Rogues," dromerig kijkt Caillin weg. 'Dat zou inderdaad kunnen, maar dan moeten we in de nacht vertrekken,'

'Nica?' Ik kijk geschrokken naar Hunter. 'Wat?' vraag ik. 'Je was met je wolf aan het praten zeker?' Ik knik. Nu pas zie ik dat we al aan het rijden waren.

'Hoe ging school bij jou verder?' vraagt Hunter, proberend een gesprek aan te gaan. 'Ging wel,' mompel ik.

Na ongeveer tien minuten in een stille auto gezeten te hebben, komen we weer aan bij het grote huis. Ik stap gelijk uit en loop naar de deur. Ik snap mensen niet, ze hebben de voordeur niet eens op slot!

Ik loop het huis binnen, gelijk door naar mijn kamer. Ik doe mijn kamerdeur op slot, wat wel weer op slot gaat. Oké, een plan. Ik heb niet zo zeer spullen nodig. Voedsel, daar kan ik wel op jagen.

"We hebben op zijn minst kleding nodig," zegt Caillin. 'Ja, oké. Maar hoe kom ik aan kleding?' vraag ik. "Drew, hij heeft geld,'

Top, dus bij Drew moet ik het geld pakken."Hunter begint morgen later dan ons. We kunnen morgenochtend ook weg gaan, als Hunter ons heeft afgezet op school," stelt Caillin voor. 'Dat is slim Caillin, maar hoe weet je dat zo zeker?' vraag ik twijfelend. "Ik heb het aan Lewis gevraagd, zijn wolf," grijnst ze. Wat heb ik toch een slimme wolf. 'Oké, we gaan dus eerst geld vragen aan Drew, dan gaan we shoppen en morgenochtend vertrekken we?' vraag ik voor de zekerheid. "Jup,"  ze grijnst vermakelijk, voor zo ver het lukt bij een wolf.

Ik loop mijn kamer uit, opzoek naar Drew. Onderweg kom ik Lucas en Xandro tegen. 'Jongens, weten jullie waar Drew is?' vraag ik. 'Keuken als het goed is,' zegt Xandro. Ik bedank ze snel en loop naar de keuken.

'Hey Drew,' zeg ik nonchalant. 'Danica,' groet hij me serieus. 'Heb je toevallig geld voor me? Ik wil graag wat kleding kopen maar ik heb geen geld,' zeg ik. 'Ja hoor, blijf hier dan pak ik het even voor je,' Ik knik en ga op een stoel aan de eettafel zitten.

'Kijk is,' Drew overhandigd mij een envelop. Ik neem de envelop aan en kijk hoeveel er in zit. '€200,-' zegt Drew. Ik kijk hem verbaasd aan. 'Zoveel?' mompel ik. Drew glimlacht lichtjes naar me. 'Dan kan je genoeg kleding en dergelijke voor jezelf kopen,' zegt hij. Ik sta op en geef hem een knuffel. 'Dank je wel,' zeg ik zachtjes. Ik laat hem los en loop naar de voordeur.

Laten we beginnen met het plan.