Untamed | Herschrijven

§ HOOFDSTUK 29 §

P.O.V Connor/Noah

Vermoeid open ik mijn ogen. Het beetje kwijl bij mijn mondhoek veeg ik weg en verward kijk ik om me heen. Oh ja, ik was in mijn kantoor in slaap gevallen. Ik zucht vermoeid.

'Hubby!' krijst Joy. Ja, tuurlijk. Haar hebben we ook nog. Joy komt op haar overdreven hoge hakken mijn kantoor binnen lopen.

'Hoe maak moet ik het je nog zeggen.. Kloppen voordat je facking binnenkomt!' roep ik woest en sla met mijn vuist op tafel. Joy schrikt even. 'M-maar hubby,' probeert ze nog. 'Nee. Niks hubby verdomme. Op rotten uit mijn kantoor,' zeg ik woest. Ze stampt op de grond, voor zo ver dat gaat, en loopt boos weg. Daar hebben we twee uur geen last meer van.

Mocht je het je afvragen; Joy is helaas mijn mate geworden. Ik had haar afgewezen maar blijkbaar was het niet haar echte naam of haar volledige naam. Of te wel, ze is nog steeds mijn mate.

Flashback

Een aparte geur komt mijn neus binnen. Oh god, zeg me niet dat ik een nieuwe mate nu heb..

Ik volg de geur naar het grote plein van mijn pack. "Mate!" roept Jackson, mijn wolf. Shit..

Ik houd me in en loop met rustige stappen verder, de geur volgend. De geur word op een gegeven moment heel sterk. Mijn mate staat met haar rug naar me toe gekeerd, maar iets aan haar herken ik. Ze voldoet totaal niet aan Danica.

'Mate!' roept ze en ze draait zich om. En daar sta ik dan, oog in oog met Joy.

Ze rent op wolven snelheid op me af en omhelst me. Tintelend gevoel verspreid zich door mijn lichaam, maar ik geniet er niet van. Ik kan er niet van genieten.
Ik laat mijn armen slap langs mijn lichaam hangen, pijnzend staar ik voor me uit.

'Hey hubby,' zegt Joy verleidelijk. 'Dit wordt hem niet,' zeg ik gelijk, emotieloos. 'Wat? Wat bedoel je?'

'Ik Connor Noah Dawn, wijs jou Joy Sethena, af als mate.'

Joy kijkt me met een grijns aan. Ze gaat met haar hand langs mijn arm, waar vervolgens weer een tintelend gevoel ontstaat.

Ik span mijn spieren aan. Waarom werkt het niet? Of duurt het eventjes tot dat het werkt?

'Oh, hubby toch,' mompelt ze grijnzend. 'Waarom werkt het niet?' vraag ik boos. Joy gaat op haar tenen staan. 'Omdat je niet mijn naam gebruikte,' fluistert ze.

Einde flashback

En zo zijn we nu hier beland. Ik heb met de Alpha en Luna McLogan overlegt dat we onze mannen en gamma's en beta's laten zoeken naar Danica. We moeten haar vinden. Al weken zijn we naar haar aan het zoeken, maar geen enkel spoor.

Het laatste spoor wat we van haar vonden was in de mensenwereld, bij een school. Stefan, mijn gamma, zei dat haar geur daar ophield. Maar iets in mij zegt dat hij loog.

Ik heb ook verder onderzoek gedaan naar het mark gebeuren als Hybrid zijnde, en ik ben ergens achter gekomen wat Danica nog niet weet helaas. Daarom is het dringend dat we haar vinden, ik wil haar als mijn mate. Mijn meisje moet ze worden. Ik heb alles voor haar over.

Dankzij Lucy weet ik "waar alles begon". Hoe heb ik zo stom kunnen zijn om dat niet te weten?

Lucy, Roos en Jake willen Danica heel graag weer terug. En hun willen ook dat we weer mates worden.

*

'Alpha Noah?' één van mijn mannen komt hijgend aangerend. 'Wat is er?'

'We hebben een teken van haar gevonden, maar weer is het doodlopend,' zegt hij. 'Waar?' vraag ik gelijk. 'Vliegveld, maar ze was niet alleen. We weten niet waar ze naar toe gaat,' spijtig kijkt hij mij aan. Ze was niet alleen? Verdomme.

'Oké, probeer er achter te komen waar ze naar toe kan zijn,' beveel ik mijn man. De man knikt en buigt kort voor hij weg loopt.

Danica toch... Waar ben je heen?

"Wat zouden de plekken zijn waar ze nog graag naar toe wou?" vraagt Jackson, mijn wolf. 'Ik weet het niet, zo super goed kende ik haar niet,' mompel ik. "Vraag het Lucy!" roept hij enthousiast, alsof hij zou juist een wondermiddel heeft bedacht. Maar het zou inderdaad kunnen, aan Lucy vragen.

"Lucy?" mind-link ik. Al snel mind-linked ze terug. "Ja? Heb je al iets van Danica vernomen?" vraagt ze bezorgd. "Uh, soort van. Ze is voor het laatst bij het vliegveld in de mensenwereld gezien, maar we weten niet naar waar. Daarom wou ik je hulp inschakelen," link ik naar haar. "Tuurlijk, wat kan ik doen?" vraagt ze in de mind-link. "Naar welke landen wou ze nog heel graag?"

"Parijs en Griekenland weet ik alleen. Denk je dat ze naar één van die landen is gevlucht?" Vraagt Lucy. "We weten het niet zeker, maar ik ga mijn mannen er op af sturen. Ik zal het je laten weten als we iets van haar hebben vernomen," na dat gezegt te hebben sluit ik de link af en mind-link ik andere mannen van mij om ze naar Parijs en Griekenland te sturen. Nu maar hopen dat we haar vinden.

*

Vermoeid loop ik naar de keuken, waar Joy druk heen en weer loopt. Heeft ze nou..? Is dat mijn..? 'Joy,' sis ik boos. 'Oh, hey hubby!' groet ze me enthousiast. Ik rol met mijn ogen. Boos stap ik op haar af en grijp haar bij haar arm vast.

'Hoe kom je aan mijn overhemd?' vraag ik haar boos. 'Oh, in onze kamer,' zegt ze schouderophalend. Woede borrelt in mij op. Boos duw ik haar hard tegen de muur. 'Hoe vaak moet ik het je nog zeggen; het is mijn kamer!' Verward kijkt ze mij aan. 'En hoe vaak moet ik het je nog zeggen; blijf uit mijn kamer!' langzamerhand begin ik steeds harder te praten. 'Maar-'

'Niks maar! Vertel mij, wat is jouw echte naam! Vertel mij welke naam ik moet gebruiken, om je verdomme te kunnen afwijzen!' schreeuw ik op Alpha toon. Joy krimpt in één.

'H-het is Joyce Louise Sethena,' stottert ze bang.

'Ik Connor Noah Dawn, wijs jou Joyce Louise Sethana, af als mijn mate.'

Het tintelende gevoel trekt weg onder mijn huid.