Untamed | Herschrijven

Proloog Deel 2

Jaren zijn voorbij gegaan. Ik heb de tijd gehad om mijzelf weer op te pakken. Om mijn leven weer op te pakken.

Ik heb het beste van mij zelf naar boven gehaald. Tot dat ik hem zag, in mijn dromen. Alles leek zo echt, telkens werd ik huilend wakker.

Zal dit mijn straf zijn? Voor wat ik heb gedaan? Zal de maangodin mij zo straffen?

Soms dacht ik hem in het echt te zien, maar dan was hij in een oogwenk weer weg. Misschien word ik wel gek.

Tot de dag van vandaag, toen ik hem weer zag. Ik was vastberaden dat ik hem echt zag. Hij zag mij ook, dat wist ik wel zeker. Hij keek mij aan, met een kleine speelse glimlach. Ik stapte op hem af, ik moest er zeker van zijn dat ik niet gek zou worden.

Elke stap die ik naar voren zetten, zetten hij weer naar achteren. Ik begon te rennen, hij begon te rennen.

Tot hij weer in een oogwenk was verdwenen. Ik werd gek, toen wist ik zeker dat ik gek werd.

Vele dromen volgde weer. Vele dromen waar hij in voorkwam, tegen mij sprak en mij aanraakte. De aanraking leek echt, alsof hij echt in mijn kamer stond.

Op een nacht schrok ik weer huilend wakker, de zelfde droom. Ik drukte het licht aan, en daar stond hij.

Glimlachend leunde hij tegen de muur.

'Heb je mij gemist?'