BENİ AŞKA İNANDIR

32.bölüm/ Nil Ve Yaser Özel

Video: Koray Avcı/Gittin Gideli

Keyifli okumalar canlarım, oylar ve yorumlara göre bölümler daha hızlı gelecek, sizleri seviyorum ❤️

Oylarınızı ve yorumlarınızı eksik etmeyin 😍😍

Yakan, kavuran, çaresizlikten sessiz bir çığlığa dönüştüren bir duygu varsa; o da kıskançlıktır. Hem elin kolun bağlıdır, hem de için içini kemirir, durur. Elinden gelmeyen çaresizliklerinde yanına kar kalır. Biriktirir, kalbinin en ücra köşelerinde saklar, su yüzüne çıkmasına izin vermezsin ama gün gelir, öyle bir an olur ki; o kıskançlık ateşi seni de, karşındakini de yakıp, geçer, küllerini bile bulamayacak hale gelirsin...

-Yaser'in Ağzından-

İş yerinde bir hayli sıkılırken, Nil konusunda ne yapmam gerektiğini düşünüyor, bir türlü aklıma bir fikir gelmiyordu. Günlerdir düştüğüm durum karşısında sinirden kendi kendimi yiyip, bitiriyordum. Bazen durup kendi kendime, 'ne planı oğlum, git dümdüz her şeyi anlat, seviyorum de bitsin' diyordum. Ama bazen de onun inadını düşünüp, vazgeçiyordum. Bu yolun iki ucunda da keskin bıçak vardı, hangi tarafa gitsem bir şeyleri kesip atacaktı. Ya sevgimiz atılacak, ziyan olacaktı, ya da kavuşacak ama öncesinde biraz hırpalanacaktık.

Aklıma türlü türlü planlar gelse de, mantıklı bir çözüm bulmam gittikçe zorlaşıyordu. Aklıma gelen fikirle elime telefonumu alıp, hızla ikizimin numarasını tuşlamıştım.

"Yaso, naber, napıyorsun?"dediğimde sesi oldukça yorgun çıkıyordu.

"İyi işte ne olsun, çalışıyorum. Sen napıyorsun?"

"Ben Nil'in şu anda nerde olduğunu ve bugün boyunca ne yapacağını merak ediyorum da, benim için öğrenebilir misin diyecektim sana?"

"Tabii öğrenirim de, ne yapacaksın? Onunla konuşmaya mı karar verdin yoksa?"diyerek heyecanlandığını gizlemeyen güzel kalpli kardeşime gülümsemeden edememiştim.

Kendinden çok bizi düşünüyordu ve ben ona git her şeyi anlat desem eğer, dünden razı olurdu, biliyordum.

"Yok, hayır bir şeyler planlıyorum. Sen yerini öğren mesaj at bana mutlaka. Şimdi kapatmam lazım. Müşteri geldi."diyerek bir şeyler demesini beklemeden kapatıp, sandalyemden kalktığım gibi gidip, arabalara bakan müşterimle ilgilenmeye başlamıştım.

Bir yandan da aklımda hala Nil için yapacaklarım vardı. Kendimce her şeyin hayalini kuruyor, onu delirtmek için elimden geleni yapmayı düşünüyordum. Onun sevgisine öyle ihtiyacım vardı ki, yılların acısını ona olan sevgimle çıkartacaktım.

Onu sadece bir kez kıskandırıp, beni hala sevdiğini kanıtlayacak sonra da varımı yoğumu ortaya koyup, onu geri kazanmak için uğraşacaktım. Kalbi benimdi, bana aitti biliyordum ama çok yaraladığım yerleri onarıp, düzeltmek yine benim işimdi. Belki zor olacaktı ama iyileştirmek için tüm sevgimi merhem olarak kullanacaktım.

"Soruma cevap verecek misiniz acaba?"diyen kırklı yaşlarda olduğunu tahmin ettiğim süslü kadının bana tuhaf bakışlarını gördüğümde daldığım düşüncelerimden istemesemde çıkmıştım.

"Pardon, ne sormuştunuz? Duymadım da ben?"diyerek saygıyla konuştuğumda, gözlerini devirip, konuşmuştu.

"Bu araba otomatik vites mi, diye sormuştum? Ben otomatik vitesten başka kullanamıyorum da."diyerek havalı havalı konuştuğunda, sanki çok marifetmiş gibi davranması oldukça gülünç gelse de, müşteriye saygımdan bir şey diyememiştim.