BENİ AŞKA İNANDIR

61.bölüm

Video: Zeynep Bastik/ Dayan Yüreğim..

"Dayan yüreğim dayan..
Dayan yarına inan.
Gün gelir acılar ezberlenir..
İyileşir zamanla yaran.."

Öfkenin kavurduğu bedenlerin sancısı gözlerden firar olduğu vakit, karşısındaki insanı en ağır silahıyla yaralar. Üzerinden asırlar geçse de, hiçbir şey unutturmaz. Öfke; zehirli bir ok gibi karşıdakini delip geçerken, hasarın ne denli olduğunu düşündürtmez. Dindiği vakit gelen pişmanlığın faydası yoktur. Olan olmuş, yalancı bir öfkenin kölesi olmuşsundur...

Gözlerini belirli bir noktaya sabitleyemeyen Nazlı'ya şaşkın gözlerle bakıyor olsam da, soru sormuyor, sessizce olanı biteni anlatmasını bekliyordum. Anlatmaya başladığı şeylerle aklımda bir sürü soru işaretleri oluşmaya başlamıştı.

"Yasemin.. ben.. yapamıyorum. Kimseye anlatamıyorum bunu."diyerek hıçkırığını boğazında düğümleyen Nazlı'ya yaklaşıp, şefkatle konuşmaya başlamıştım.

"Ben bunun için buradayım Nazlı. Öncelikle sakin ol, tane tane anlat bana neler olduğunu."diyerek komidinindeki sürahiden yanındaki bardağa suyu doldurup, titreyen ellerine tutuşturmuştum.

Biraz daha iyi geleceğinden emin olduğum için su içmesini sağlamıştım. Nefesini biraz daha kontrol altına almış, sakin bakışlarla yüzüme çaresizce bakmıştı.

"Ben Okan'ı seviyordum biliyorsun. Hayat bana her şeyi anlattığı zaman ona inanmadım. Okan'a anlattım bunu. Önce çok şaşırdı. Sonra Hayat'ın onun peşini bırakmadığını, hatta türlü şeyler uyduracağını, hastalıklı bir kız olduğunu söyledi bana. Ayrılan kendisi olmuş ama Hayat bir türlü bunu kabul edememiş."

"Sende buna inandın mı?"dediğimde gözlerime anlamamı beklediğini ister gibi bakmıştı.

"İnanmak istedim. Bir yanım avaz avaz bağırırken, bir yanım inandı ona. Çok seviyordum. Biliyorsun."diyerek çaresiz bir iki nefesi içine çekmiş, sonra sıkıntıyla geri vermişti.

"Sonra bir gün beni öptü. İlk defa. O kadar sıcaktı ki dudakları."diyerek dudaklarını tutarak, o anın kendinden yarattığı hayale tekrar gitmiş olmalıydı.

"Beni sevdiğini hissettim. Sadece bir an. Sadece bir an beni seviyor bu adam dedim. Sonra.."diyerek durmuştu.

"Sonra ne oldu?"

"Bana dokunmak istedi. Yavaş yavaş ellerini bedenimde gezdirdi. İlk defa bir erkek bana böyle dokundu. Güzeldi ama bir o kadar da korkutucuydu. Bizim buralarda erkek arkadaşın olması bile kötüyken, onunla yasak şeyler yapmak korkutmuştu beni. Ben böyle yetiştirilmemiştim çünkü."

"İstemedim. Dursun istedim. Karşı çıktım ama gücüne yetişemiyordum. Bir yandan bağırıyordum. O an bakışlarından her şeyi anladım. İntikamımı senden çıkaracağım dedi. Hayat'ın yaptığını ona ödeteceğim dedi. Kullanıldığımamı yoksa zorla sahip olunacağıma mı yanayım bilememiştim.

Çırpındım. Çırpındım. Etraf o kadar karanlık ve ıssızdı ki, sesimi kimsenin duymadığına emindim. Sonra bir erkek sesi duydum. Karanlıktan bağırıyordu. Kim olduğunu göremedim. Adımı söyledi. Kaçmamı söyledi. O an ne yapacağımı bilemedim. Okan beni bırakıp, sese doğru gittiğinde, üstümü toparlayıp, koşarak oradan uzaklaştım."

Yüzünün aldığı acının tarifi yok gibiydi. Anlatırken ellerinin içine içine bastırıyor, sanki ıstırabını böyle atmak istiyordu. Bir adama inanmıştı ve adam onu kullanıp, bir kenara atacaktı. Gelen adam olmasa belki de Nazlı, düşünmek dahi istemediğim şeyi yaşayacaktı. Peki adam kimdi?"