BENİ AŞKA İNANDIR

58.bölüm

Medya: Yasemin ve Çınar'ın hayalimdeki halleri...

Not: Normalde karakter belirlemekten yana asla olmadım. Çünkü ben hep insanların hayallerindeki Yasemin ve Çınar'ı hayal ettirmelerinden yanayım. Sadece bunlar benim hayalimdeki karakterlere benziyorlar. Bilmenizi istediğim için paylaşıyorum sizlerle. Eğer hayallerinizdekilere uymuyorlarsa, hayallerinizdekilerle devam edin lütfen. ❤️

Sizleri seviyorum 🥰

Video: Müslüm Gürses/Affet...

'Eğer seni kırdıysam
Darıl bana
Ama bir gün beni ararsan
Bak ruhuna

Birden gecem tutarsa
Güneşi çevir bana
Sevgilim bağışla
Biraz zor olsa da

Affet beni akşamüstü
Gölgem uzarken
Öğleden sonra affet
Ne zaman istersen

Affet beni gece vakti
Ay doğmuş süzülürken
Sabaha kalmadan affet
Tam ayrılık derken

Çünkü sen çölüme yağmur oldun
Sen geceme gündüz oldun
Sen canıma yoldaş oldun
Sen kışıma yorgan oldun

Eğer seni kırdıysam
Darıl bana
Ama bir gün beni ararsan
Bak ruhuna

Birden gecem tutarsa
Güneşi çevir bana
Sevgilim bağışla
Biraz zor olsa da

Affet beni akşamüstü
Gölgem uzarken...'

Son bir öpücük gibi, son bir şans daha verilebilir miydi? Hayata son kez bakmak gibi mi olurdu? Baktığın gözlerin, kurduğun hayaline uymadığı vakit, yıkılan umutlarına çare aramaya başlardın. Şans dediğin; dört yapraklı yoncanın dördüncüsünü bulmanın sevinci değil miydi? Sevdiğin yürekte sonsuz bir şans ısmarlamış olurdun. Bahtına çıkanda yanına kar kalırdı. Peki ya, şansın bir gün şanssızlığına dönüştü mü ne olurdu?

         Okuduğu kitabı sehpanın üzerine koyarak, sesli bir iç geçirmişti kadın. Daha ne kadar otel odasında idare edebilirdi, bilmiyordu. Bir an önce kendine ev bakması gerekiyor, geldiği bu şehire demir atması gerekiyordu. Artık limanı burasıydı madem ona göre davranmalıydı. Kararlı bir şekilde kalktığı koltuktan, ne yapması gerektiğini düşünerek önce trençkotunu, sonra da, çantasını almıştı. Şalının dağılıp, dağılmadığını kontrol ederek, aynadan kendisine bir kez bakmıştı.

      O kadar üzgündü ki, gözlerinin altı şişmiş, gözleri hüzünle doluydu. Kendisi yüzünden Nazlı'ya bir şey olacak fikri gün geçtikçe içini kemiriyordu. Onunla konuşmasına rağmen içi hiç rahat değildi. Kaldı ki, Nazlı zaten ona inanmamıştı. Yasemin'le konuştukları zaman, Barış'ı zaptedebilmişti ama daha fazla ne kadar ona söylemeden dururdu, bilmiyordu.

      Barış aklına gelir gelmez, yüzünde aptal bir tebessüm beliriyor, gözleri umutla parlıyordu. Aynadaki haline omuz silkerek, kendine gelmeye çalışmış, kaldığı otel odasından çıkmıştı. Asansörde Barış'la karşılaşmayı beklemediği için gözleri kocaman açılmış bir şekilde adamın suratına bakıyor, neredeyse asansör kapısının arasında sıkışacak duruma geliyordu. Son anda Barış'ın onu içeri çekmesiyle, arada kalmaktan kurtulmuş, bu seferde tüm vücudunun titremesine engel olamamıştı.

      Az önceki teması yüzünden ona doğru bakamıyor, bir kelime dahi edemiyordu. Kendini ilk defa aptal gibi hisseden Hayat, bir şeyler söylemesi gerektiğini düşünüyordu.