the road to SEDUCTION

Κεφάλαιο 3

Στέκεται μπροστά μου πιο όμορφος από ότι τον θυμάμαι. Και την τελευταία φορά που τον είδα ήταν και γυμνός. Είναι ψηλός, πολύ. Φοράει μαύρο τζιν, μαύρο μακό μπλουζάκι και μαύρο δερμάτινο τζάκετ. Στο χέρι του κρατάει ένα κράνος. Ώστε και μηχανή το μανάρι. Τα μαύρα του μαλλιά είναι πιο μακριά σε σχέση με εκείνο το βράδυ. Θέλω να περάσω πάλι τα χέρια μου ανάμεσά τους. Το χαμόγελό του πλατύ, στολίζει το υπέροχο πρόσωπό του, στο οποίο υπάρχουν γένια λίγων ημερών. Και τέλος τα μάτια του, καρφωμένα στα δικά μου. Μαύρο στο πράσινο. 

Δεν θα πω ψέμματα, μου άρεσε από την πρώτη στιγμή που τον είδα. Και τώρα μου αρέσει ακόμη πιο πολύ. Κάτι με τραβάει πάνω του. Νιώθω κάτι έντονο κοντά του. Το ένιωσα και τότε, το νιώθω και τώρα. Δεν είναι έρωτας, προφανώς. Δεν πιστεύω στον έρωτα με την πρώτη ματιά. Έντονο ενδιαφέρον θα έλεγα. Μάλλον έλξη, ω ναι, ερωτική έλξη! Αυτό είναι. 

Ξαφνικά θυμάμαι ότι δεν είμαστε μόνοι μας στο μαγαζί. Απέναντι μου έχω τον Γιώργο και δίπλα μας είναι ο Άρης και άλλα δύο αγόρια. Παίρνω το βλέμμα μου από πάνω του και πίνω μια γουλιά από το ποτό μου. 

"Ρε μαλάκα έπεσα από την μηχανή. Ήμουνα στο νοσοκομείο για ράμματα. Και εσύ μάζεψε την γλώσσα σου, δεν είναι οποιαδήποτε γκόμενα. Λοιπόν παίδες, να σας συστήσω την κολλητή μου. Από εδώ η Άννα. Άννα από εδώ ο Νίκος, ο Πάνος και ο Άρης" σπάει την σιωπή ο Γιώργος.

"Εγώ με την Άννα γνω-" πάει να πει ο Άρης.

"Χαίρομαι πολύ παιδιά που σας γνωρίζω" τον διακόπτω. Δεν χρειάζεται να μάθουν οι υπόλοιποι για την γνωριμία μας. Ειδικά ο Γιώργος. Πάντα ήταν κάπως προστατευτικός μαζί μου και αν μάθει τι έχω κάνει με τον Άρη το πιο πιθανό είναι να τον πλακώσει στο ξύλο και εμένα να με ζαλίσει με την γκρίνια του. Για τον Γιώργο, κανείς δεν είναι αρκετά καλός για εμένα. 

"Μα γνωριζόμαστε ήδη. Δεν με θυμάσαι;" επιμένει ο Άρης.

"Δεν ξεχνάω εύκολα και πίστεψέ με δεν γνωριζόμαστε. Μάλλον θα με μπερδεύεις με κάποια άλλη" του απαντάω και κάνω νόημα στον Φιλιππάκο για ακόμη ένα ποτό. Θέλω να πιω, μέχρι να έρθει αυτήν η γλυκιά ζάλη. Μήπως και καταφέρει το αλκοόλ να επισκιάσει το πάρτυ που κάνουν οι ορμόνες μου όταν βρίσκομαι κοντά του. Μα τι στο καλό έχω πάθει; Εγώ δεν ήμουνα έτσι. 

"Μπορεί να έχεις δίκιο" λέει ο Άρης και στενεύει τα μάτια του. Με κοιτάζει με δυσπιστία. "Καπνίζεις;" ρωτάει και κάνει κίνηση να πάρω ένα τσιγάρο από το ανοικτό πακέτο του.