the road to SEDUCTION

Κεφάλαιο 55

Άννα

Όχι αυτή.. ούτε εκείνη.. όχι η άλλη.. μήπως είναι εκείνη η μαύρη? Κοιτάζω καλύτερα για να δω αν υπάρχει το γνωστό κόκκινο κορδελάκι στο πάνω χερούλι και- τζίφος. Μα που στο διάολο είναι η βαλίτσα μου επιτέλους? Τελευταία θα την βγάλουν?

Το ρολόι στο χέρι μου λέει ότι η ώρα είναι 5 και δέκα. Αν έχει έρθει το μωρό μου.. αν έχει έρθει ο άνδρας της ζωής μου θα με περιμένει και.. γαμώτο δεν θέλω να με περιμένει.

Λες να μην ήρθε?

Έχουμε να μιλήσουμε από το προηγούμενο Σάββατο που μαλώσαμε. Από την στιγμή που μου έκλεισε το τηλέφωνο στα μούτρα, ξεκίνησα να κλαίω. Ναι.. ήμουν στο συνέδριο και έκλαιγα. Δεν ειδοποίησα καν ότι δεν θα πήγαινα στο δείπνο. Απλά σηκώθηκα και έφυγα. Πήγα σπίτι μου. Τα αναφιλητά μου σταμάτησαν τις πρώτες πρωινές ώρες της Κυριακής.

Μα γιατί δεν μπορεί να με εμπιστευτεί επιτέλους? Γιατί? Του έχω δώσει δικαιώματα για να με αμφισβητεί με αυτόν τον τρόπο? ΌΧΙ. Τι σκατά λοιπόν πρέπει να κάνω για να βγάλω αυτές τις παράλογες ιδέες από το μυαλό του?

"Ε συγγνώμη.. μήπως έχετε ώρα?" με ρωτάει ένας άγνωστος κύριος.

"5 και 20" του λέω και τρομοκρατούμαι.

Αν ήρθε και έφυγε?

Το διάβασε σίγουρα το τελευταίο μήνυμα που του έστειλα χτες. Και αυτό και όλα τα προηγούμενα που του έστελνα μες στην εβδομάδα. Μα τι στο καλό έχει συμβεί? Η αλήθεια είναι ότι το μόνο που μου περνάει από το μυαλό είναι ότι θύμωσε τόσο πολύ διότι δεν απάντησα σε εκείνες τις δύο τελευταίες κλήσεις που μου έκανε για να διαπιστώσει αν είχα πάει στο δείπνο.

Ξεφυσάω βαριά. Αυτό είναι. Σίγουρα. Σταμάτησε να απαντάει στα τηλέφωνα και στα μηνύματα επειδή είναι άπειρα θυμωμένος. Είμαι σίγουρη!

Σέρνω την βαλίτσα μου στους διαδρόμους του Ελευθέριου Βενιζέλου. Μα πού να πάω? Δεξιά? Αριστερά? Ευθεία? Στο μήνυμα που του έστειλα του είπα απλά τι ώρα φτάνω.. όχι που να με περιμένει. Και του είπα για τις 5 και η ώρα έχει πάει 6 παρά με τις καθυστερήσεις. Λες να έφυγε? Λες να-

"Άννα μου?" στα αυτιά μου φτάνει η φωνή που λατρεύω. Η φωνή του άνδρα που αγαπάω. Του αγοριού μου, του Άρη μου.

Παγώνω στην θέση μου. Η καρδιά μου ξεκινάει να χτυπάει τόσο μα τόσο δυνατά που νομίζω ότι θα σπάσει. Το στομάχι μου σφίγγεται και.. το κορμί μου τρέμει. Τρέμει ολόκληρο.