the road to SEDUCTION

Κεφάλαιο 14

Άννα

Κοιτάζω τους φακέλους των ασθενών μπροστά μου. 25 στο σύνολο. Πιστεύω σε 2 ώρες να έχω προλάβει να τους τελειώσω. 

"Πάλι εδώ εσύ?" ακούγεται η φωνή της κυρίας Μαρίας. Είναι η προϊσταμένη στην κλινική της Παθολογίας. "Ο Παπαδόπουλος σας άφησε να φύγετε πριν μια ώρα. Γιατί δεν έφυγες?"

Τώρα τι να της πω? Ότι καλύτερα περνάω στο νοσοκομείο, παρά στο σπίτι μου? Θα με περάσει για τρελή.

Έχουν περάσει 10 μέρες, 10 ολόκληρες μέρες από το περιστατικό στο σπίτι μου την προηγούμενη Τρίτη. Με το που μείναμε μόνες μας με την Δώρα της τα είπα όλα. Για τον Γιώργο, τον Μάνο, τον Άρη..

Ο Άρης.

Θα ορκιζόμουν ότι θα κατέληγε στο νοσοκομείο. Πέθανα μέχρι να μάθω αν είναι καλά. Και έκανα αυτό που δεν πίστευα ότι θα κάνω ποτέ μου. Τον πήρα τηλέφωνο. Η Δώρα με παρότρυνε. Ήθελα να πάω από το σπίτι του, αλλά αποφασίσαμε ότι αυτό θα περιέπλεκε τα πράγματα. Η φίλη μου επέμενε να κάτσω να σκεφτώ τι θέλω. Και ακόμη δεν σκέφτηκα. Μα ούτε και τον χρόνο βρήκα για να το κάνω. 

Την προηγούμενη Τετάρτη πήγα στο σπίτι του Γιώργου. Και η έκπληξη που με περίμενε δεν ήταν καθόλου ευχάριστη. Την πόρτα άνοιξε ο Μάνος. Ποιος? Ο Μάνος! Διατήρησα την ηρεμία μου και μπήκα μέσα. Τον ρώτησα για τον Γιώργο και βρήκε την πιο χαζή δικαιολογία που μπορούσε να βρει. Ότι κάτι έτυχε στον Γιώργο και έστειλε τον Μάνο να μου κάνει παρέα. Χειρότερη και από αυτήν με το πλυντήριο. 

Κανονισμένο το είχαν. Είμαι σίγουρη. Ο Γιώργος τα συνηθίζει έτσι και αλλιώς κάτι τέτοια. Από πάντα. Και με τον Μιχάλη τα ίδια έκανε. Ανακατεύονταν συνέχεια. Σε εκείνη την σχέση τρεις ήμασταν. Ή μάλλον τέσσερις. Ήταν και η Ραφαέλα στην τελική. Απλά άργησα να το μάθω. 

Για αυτό δεν θέλω να του λέω τα ερωτικά μου πλέον. Γιατί κάνει όλο κάτι τέτοιες μαλακίες, με την δικαιολογία ότι είμαστε αδέρφια. Ναι, μαζί μεγαλώσαμε. Οι γονείς του πέθαναν σε τροχαίο όταν ήμασταν 12. Την κηδεμονία την πήρε μια θεία του. Δεν τον άντεξε. Στους δύο μήνες ο Γιώργος ήρθε και έμεινε σε εμάς στο χωριό. Ήταν το τέταρτο μέλος της οικογένειάς μας. 

Αλλά αυτό δεν του δίνει το δικαίωμα να ελέγχει την ζωή μου σε αυτόν τον βαθμό. Πόσο μάλλον να κανονίζουν με τον Μάνο να με στριμώξει. Δεν τον θέλω. Τι δεν καταλαβαίνει? Με το που κατάλαβα ότι ο Γιώργος δεν θα ερχότανε, σηκώθηκα και έφυγα. Και από τότε τα απογεύματά μου μέχρι και αργά το βράδυ τα βγάζω στο νοσοκομείο. Έχω δεν έχω μάθημα, έχω δεν έχω εφημερία, έρχομαι εδώ και κάθομαι στην κλινική. Διαβάζω φακέλους ή εξετάζω ασθενείς.