the road to SEDUCTION

Κεφάλαιο 8

Άρης

Το κεφάλι μου είναι βαρύ. Όχι από το ποτό. Έτσι και αλλιώς δεν ήπια τίποτα χτες το βράδυ. Αλλά από την αϋπνία. Δεν μπορούσα να κοιμηθώ. Όχι μετά από ότι έγινε. 

Το στοματάκι της μικρής μου κάνει θαύματα. Άξιζε η αναμονή. Και με το παραπάνω. Και να φανταστείτε μόνο μια πίπα μου πήρε. Που να προχωρούσε το πράγμα κιόλας. Που θα προχωρούσε, αν δεν μας διέκοπτε εκείνη η αναθεματισμένη η Έλλη. Γαμώτο, δηλαδή! Έπρεπε να έρθει εκείνη την ώρα? Τώρα θα είχα μια πιο ολοκληρωμένη άποψη για το μωρό μου. Την Άννα μου. 

Αλλά που θα μου πάει. Θα πέσει. Έχει ήδη ξεκινήσει να ενδίδει. Μου το παίζει δύσκολη, αλλά καμία δεν αντιστέκεται στον Άρη. Στο τέλος θα γίνει δική μου. 

Νιώθω ένα χέρι να τυλίγεται γύρω από την μέση μου και να με χαϊδεύει απαλά. 

Αμέσως ανοίγω τα μάτια μου. "Πάρε τα κουλά σου από πάνω μου γαμώ!" φωνάζω.

Χτες το βράδυ, μετά την Άννα, αποφάσισα να μην πάω σπίτι μου. Δεν αντέχω άλλο την γκρίνια της Στέλλας. Κάθε φορά τα ίδια. Κάθε φορά που βγαίνω και της λέω ότι θα αργήσω, την παίρνει ο ύπνος στον καναπέ, θέλει να με περιμένει λέει. Τον λόγο? Ποτέ δεν τον κατάλαβα. Και με το που βάλω το κλειδί στην πόρτα, αμέσως ξυπνάει και αρχίζει την ανάκριση. Και χτες το βράδυ ήμουνα υπερβολικά πολύ χαρούμενος για να μου την σπάσει η μάνα μου. Οπότε αποφάσισα να έρθω στον ψηλό. Από αύριο που γυρνάει Θεσσαλονίκη θα ησυχάσει το κεφάλι μου.

"Δώρα μου? Μωρό μου? Μου μιλάς?" λέει και με σφίγγει ακόμη πιο πολύ.

"Ρε μαλάκα τι λες πρωί πρωί?" τον ρωτάω και απομακρύνομαι.

Ανοίγει το ένα του μάτι και με κοιτάει "Εσύ είσαι ρε αρχίδι? Τι στον πούτσο κάνεις στο κρεβάτι μου?" λέει και αλλάζει πλευρό. 

"Στον ξενώνα είσαι, ηλίθιε" μάλλον θα ήταν τόσο μεθυσμένος χτες που δεν θα κατάλαβε ποια πόρτα άνοιξε "Τι έγινε Γιωργάκη? Μας κάνει νερά η ξανθούλα?" λέω και σηκώνομαι από το κρεβάτι.

"Άντε και γαμήσου" μου σηκώνει το μεσαίο του δάχτυλο.

Χαμογελάω. Αυτό σκοπεύω να κάνω. Μετράω 20 μέρες αποχής από το άθλημα, αλλά αυτό τελειώνει σήμερα. Σήμερα που θα την δω. "Εμένα τουλάχιστον μου κάθεται" λέω και βάζω μια μαύρη φόρμα που είναι πεταμένη στο πάτωμα. "Ρε φίλε, μου πήρε μια πίπα χθες, όνειρο!"

"Ποια?" ωχ, τώρα? Τι του λες? Τι θέλω και το ανοίγω το ρημάδι?

"Μια δεν την ξέρεις"