the road to SEDUCTION

Kεφάλαιο 61

Αφιέρωση Κεφαλαίου

littleyounglover

Roze_17

Vageaggelos12

**********************

αρχές Ιουνίου / Κυριακή / 8 μέρες μετά

Άννα

"Πάρε και αυτό" μου λέει ο Γιώργος και μου δίνει ακόμη μια σακούλα στα χέρια. 

Κοιτάω τις άλλες τρεις που ήδη κρατάω. "Δεν νομίζεις ότι κουβαλάω πολλά?" ακούγομαι εκνευρισμένη. Είμαι κιόλας. Εγώ γιατί να ξεπατώνομαι και ο αδερφός μου να είναι χαλαρός?

"Οι αναίσθητοι άνθρωποι δεν παθαίνουν τίποτα" λέει και παίρνει ένα μεγάλο χαρτοκούτι από το πορτμπαγκάζ του αυτοκινήτου. Αλλά για μισό..

Σπόντα για εμένα ήταν αυτή?

"Άουτς.. αυτό πόνεσε" του απαντώ με νεύρο και του γυρνάω την πλάτη. Κοιτάω δεξιά και αριστερά στον δρόμο.. δεν έρχεται κανένα αμάξι.. τέλεια! Ξεκινάω να περπατάω προς την είσοδο του σπιτιού του Άρη. 

"Άλλος πονάει περισσότερο.. να είσαι σίγουρη για αυτό" μου απαντάει ο αδερφός μου και με την μύτη του χτυπάει το κουδούνι της εξώπορτας. 

Χαμογελάω λοξά.

Δεν έχει ιδέα.. ούτε αυτός.. ούτε η Δώρα.. ούτε ο Άρης.. κανένας τους! 

Κανένας τους δεν γνωρίζει τι νιώθω.. πόσο σκατά είμαι.. πόσο έχει πληγωθεί η καρδιά μου με την όλη κατάσταση.

Ούτε καν η μάνα μου.

Μόλις γυρίσαμε από Βόλο. 

Σήμερα το πρωί ήταν το μνημόσυνο των γονιών του Γιώργου και πήγαμε από χτες το βράδυ στο χωριό για να δούμε και την Ζωίτσα. 

Δεν ήθελα να της πω τι έγινε.. δεν ήθελα να ακούσω τα αμέτρητα <<στα'λεγα εγώ για το κακομαθημένο>> που θα έβγαιναν από το στοματάκι της. Και δεν το έκανα.. 

Αλλά ο αδερφός μου είχε άλλη άποψη.

Όταν της είπε ότι το πρώην αγόρι μου, μου έκανε πρόταση γάμου.. η Ζωίτσα έπαθε εγκεφαλικό. Μεταφορικά ευτυχώς. Και από εκείνη την ώρα.. όταν αναφέρεται στον Άρη δεν τον λέει κακομαθημένο.. αλλά γαμπρό της. Και ναι.. έζησα να το ακούσω και αυτό. Να αποκαλεί η μάνα μου τον Άρη γαμπρό της!

ΑΝ ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟΝ

Ο Γιώργος της είπε και για το ατύχημα... και μόλις άκουσε ότι πήγα να τον δω στο νοσοκομείο την επόμενη μέρα το απόγευμα και όχι την ίδια στιγμή που το έμαθα, η μάνα μου με έπιασε αμέσως από το μαλλί.. στην κυριολεξία. <<Αυτήν την ανατροφή σου έδωσα εγώ?>> έλεγε και ξανάλεγε. <<Μέχρι και μες στο χειρουργείο έπρεπε να μπεις! Αχάριστη!>>