the road to SEDUCTION

the goodbye chapter - second part

Αφιερωμένο σε όσες είσαστε μαζί μου από την αρχή, σε όσες με βρήκατε στην συνέχεια, σε όσες θα με ακολουθήσετε στο μέλλον.

Άρης

"Χτες κάναμε μια κουβέντα οι δυο μας" της υπενθυμίζω και συνεχίζω να βηματίζω πάνω κάτω στο δωμάτιο των γονιών μου. "Θυμάσαι τι μου είπες?" ρωτάω την κόρη μου και δεν την κοιτάω καν. Δεν μπορώ, όχι ότι δεν θέλω. Απλά.. κάθεται στο κρεβάτι.. πάνω στο οποίο.. πριν λίγο..

Ξεροκαταπίνω

Νιώθω το στομάχι μου να γίνεται κόμπος. 

Η καρδιά μου φτερουγίζει. 

Κρύος ιδρώτας με λούζει εδώ και ώρα. 

"Κάτι σε ρώτησα!" ανεβάζω ελάχιστα τον τόνο της φωνής μου.

Σιωπή

Στρέφω αργά το πρόσωπο μου και την κοιτάω δειλά δειλά.

Η Ζωή μου κάθεται στην άκρη του γαμημένου του κρεβατιού με τα χεράκια της ανάμεσα στα γόνατά της και το κεφάλι της σκυμμένο. Δεν μπορώ να δω το πρόσωπό της, ούτε τα πράσινα μάτια της, αλλά από τους λυγμούς της καταλαβαίνω ότι σιγοκλαίει εδώ και ώρα.

Άμυαλο πλάσμα

"ΧΤΕΣ ΣΕ ΡΩΤΗΣΑ ΑΝ ΕΧΕΙΣ ΑΓΟΡΙ ΚΑΙ ΤΙ ΜΟΥ ΑΠΑΝΤΗΣΕΣ?" της υψώνω τον τόνο της φωνής μου από την στιγμή που δεν απαντάει. 

Σιωπή 

Και πάλι αυτή η γαμημένη σιωπή.

Παίρνω μια βαθιά ανάσα και σταματάω να βηματίζω. 

"Πόσο καιρό τα έχετε?" οι φωνές δεν βοηθάνε, το λέει και η Άννα μου.

Η κόρη μου σκουπίζει με το χέρι της τα μάτια της και ξεφυσάει βαριά. "Όχι πολύ" ψιθυρίζει. 

"Πιο δυνατά να μιλάς! Στα έχω μαζεμένα νεαρή μου!" την επιπλήττω. Αναρωτιέμαι πόσο καιρό με έχει φλομώσει στην μπαρούφα. Λες να υπάρχουν και άλλα μυστικά που μου κρύβει?

Παγώνω

Αναθεματισμένες γυναίκες!

Και αυτή και η μάνα της!

Από εκείνη κληρονόμησε το ψέμα!

Ίδιες είναι! 

Ίδιες!

"Μπαμπάκα μου, μήπως να αφήναμε στην άκρη το όλο θέμα και-"

"ΠΌΣΟ.ΚΑΙΡΟ.ΒΓΑΙΝΕΙΣ.ΜΕ.ΤΟΝ.ΣΤΕΦΑΝΟ" χέστηκα για το τι λέει η Άννα για τις φωνές. Από σήμερα θα κάνω εγώ κουμάντο στο σπίτι μας. Τελεία και παύλα. "ΚΑΙ ΚΌΨΕ ΤΑ ΜΠΑΜΠΑΚΑ ΚΑΙ ΤΑ ΜΟΥ!"