the road to SEDUCTION

Κεφάλαιο 11

Άννα

"Νεφέλη! Έρχεσαι λίγο?" γαμώτο, αυτό το φόρεμα δεν κουμπώνει με τίποτα. Άννα κορίτσι μου θέλεις δίαιτα. 

"Τι θέλεις και με ενοχλείς? Μιλάω με τον Σπύρο στο skype" λέει η Νεφέλη μόλις μπει στο δωμάτιό μου.

"Μπορείς να με βοηθήσεις με το φερμουάρ?" της γυρνάω την πλάτη και κάνω τα μαλλιά μου στην άκρη. Με κουμπώνει και γυρνάω να της κοιτάξω. 

"Από πότε ντύνεσαι εσύ τόσο sexy? Αυτό το φόρεμα σου πάει τρελά. Για που το έβαλες έτσι στολισμένη?" βιάζομαι Λουλούκο μου, δεν προλαβαίνω να απαντήσω στις ερωτήσεις σου.

"Για φαγητό" της λέω και με κοιτάζει έντονα στα μάτια, σαν να προσπαθεί να με διαβάσει. "Τι παπούτσια πάνε?" φοράω ένα στενό κόκκινο φόρεμα. Τα μαλλιά μου ίσια, χύνονται στην πλάτη μου. Τρέχω σαν την τρελή πάνω κάτω στο δωμάτιό μου.

"Γόβα στιλέτο, μαύρη" εύκολο να το λες, δύσκολο να το περπατάς.

"Κάτι άλλο? Ξέρεις ότι δεν τις αντέχω" Πορτοφόλι, κλειδιά, κινητό, κραγιόν. Δεν νομίζω να ξεχνάω κάτι. 

"Δεν πειράζει. Θα κάθεσαι όλη την ώρα. Για φαγητό δεν είπες ότι θα σε πάει?" παγώνω.

"Ποιος?" δεν της ανέφερα τίποτα για την παρέα μου. Τι μπορεί να ξέρει?

Η Νεφέλη γελάει. "Ο Σπύρος λέει να έρθεις και εσύ στην Πάτρα αυτό το ΣΚ. Φιλοξενεί και κάτι φίλους του. Θα περάσουμε ωραία. Τι λες?" βάζω τις γόβες και το σακάκι και παίρνω την τσάντα μου στο χέρι. 

"Ότι έχω διάβασμα και καθόλου όρεξη για βόλτες" άσε που οι φίλοι του Σπύρου είναι όλοι γλοιώδεις. "Λοιπόν φεύγω. Δεν θα αργήσω" την δίνω ένα φιλί στο μάγουλο και πάω να ανοίξω την πόρτα. 

Η φωνή της Νεφέλης με σταματάει. "Δώσε τα χαιρετίσματά μου στον Άρη, Αννούλα" λέει και μου κλείνει το μάτι. Αμέσως μετά χάνεται μέσα στο δωμάτιό της. 

Μάλιστα

Όταν έφυγα από το σπίτι του Άρη την Δευτέρα το βράδυ, ορκίστηκα στον εαυτό μου να μην του ξαναμιλήσω. Και να μαι, τέσσερις μέρες μετά, όρθια στο πεζοδρόμιο κάτω από το σπίτι μου να τον περιμένω να έρθει. Γιατί δεν μπορώ να του πω όχι? Τι έχει αυτός ο άντρας πια?

Με ενόχλησε απίστευτα πολύ η αντίδρασή του. Είχε καιρό να μου υψώσει κάποιος την φωνή του με αυτόν τον τρόπο. Τρόμαξα. Μου ήρθαν μνήμες από τότε με τον πατέρα μου. Κουνάω το κεφάλι μου δεξιά και αριστερά. Τι θέλω και τον θυμάμαι? Αυτός ο άνθρωπος πέθανε για εμένα.