the road to SEDUCTION

Κεφάλαιο 49

Άννα

"Και όπως είπαμε" υπενθυμίζω στην Ζωίτσα και χτυπάω το κουδούνι. "Ο Άρης είναι το αγόρι μου.. με αγαπάει και τον αγαπάω, δεν θέλω να προκαλέσεις καμία σκηνή" Γυρνάω και την κοιτάω έντονα στα μάτια. "Μαμά μπορώ να βασιστώ πάνω σου?" την παρακαλάω για μια τελευταία φορά. Το μόνο που θέλω είναι να φάμε ήσυχα ήσυχα και να φύγουμε χωρίς να προκληθεί κανένας τσακωμός.

Ζητάω πολλά?

Η μάνα μου ρολλάρει τα μάτια της και μαζεύει ένα χνούδι από το παλτό της. "Άννα, την έχουμε κάνει χίλιες φορές αυτήν την συζήτηση.. για χαζή με περνάς?" με ρωτάει και αναστενάζει βαριά.

"Απλά δεν θέλω να υπάρξει καμία ένταση" της ψιθυρίζω. "Επίσης.. τι είναι οι σακούλες που κρατάς?" απορώ. 

"Τα δώρα που τους πήρα.. ως ένδειξη καλής θελήσεως" μου λέει και ανασηκώνει τα φρύδια της.

Για μισό.. Τι δώρα? Εμένα ένα κουτί με γλυκά μου είπε ότι θα τους δώσει.

Δεν μου αρέσει αυτό.. δεν μου αρέσει καθόλου αυτό..

Ανοίγω το στόμα μου να την ρωτήσω αλλά δεν προλαβαίνω. Η πόρτα του σπιτιού του Άρη ανοίγει διάπλατα και στο οπτικό μας πεδίο προβάλλει η κυρία Στέλλα. "Καλώς ήρθατε!"αναφωνεί με υπέρμετρη χαρά. "Περάστε μέσα.. μην στέκεστε έξω! Κάνει κρύο!" Το χαμόγελο δεν λέει να φύγει από το πρόσωπο της. 

"Μπορούμε να κάνουμε και αλλιώς?" μουρμουρίζει η Ζωίτσα και της χαμογελάει ψεύτικα.

Ω Θεέ μου.. ξεκίνησε.

"Χρόνια Πολλά! Καλή Χρονιά Ζωή μου!" εύχεται η κυρία Στέλλα και κάνει κίνηση να αγκαλιάσει την μάνα μου, αλλά εκείνη την αποφεύγει με δεξιοτεχνία. Αυτό ήταν που με την Στέλλα θα ήταν φιλική? Δηλαδή με τους άλλους τι θα κάνει?

Τα νεύρα μου.

"Είμαι λιγάκι κρυωμένη, μην σε κολλήσω" λέει η Ζωίτσα και μπαίνει στο σπίτι. "Χρόνια σας Πολλά! Καλή Χρονιά!" 

Την ακολουθώ και κοιτάω τον χώρο γύρω μου. Δεν βλέπω πουθενά ούτε το αγόρι μου, ούτε τον Κομνηνό. Μα πού είναι?

"Κόρη μου.. χρόνια σου πολλά!" ακούω την Στέλλα να μου λέει. 

"Δική μου κόρη είναι" παρεμβαίνει η μάνα μου.

Η κυρία Στέλλα της χαμογελάει ντροπαλά. "Δεν ήθελα να-"

"Ναι εντάξει" την διακόπτει η Ζωίτσα. Θα την σκοτώσω. "Αυτό είναι για εσένα" της λέει και της δίνει μια κόκκινη σακούλα. "Είναι ένα πετσετάκι για την τηλεόραση.. κεντημένο στο χέρι" ακούγεται περήφανη.