the road to SEDUCTION

Bonus #8 Η πανσέληνος

Αφιερωμένο σε όλες εσάς, μου έχετε λείψει.

Άπειρα

ένας χρόνος και κάτι μήνες μετά, 28 Ιουνίου

τοποθεσία: Πήλιο

Άρης

Κοιτάζω τα δύο μαύρα μάτια που αγαπώ.

Με κοιτάζουν και αυτά.

Στρέφω το βλέμμα μου λίγο πιο δίπλα.

Κοιτάζω τα άλλα δυο μαύρα μάτια που αγαπώ.

Με κοιτάζουν και εκείνα.

Αναστενάζω βαριά και ακουμπάω τα χέρια μου στο ξύλο της διπλής κούνιας.

"Ψωλές γεμίσαμε" ψιθυρίζω με νεύρο. 

Άμα συνεχιστεί αυτή η κατάσταση και η Άννα μου γεννήσει και τρίτο και τέταρτο αγόρι.. θα το σκεφτώ πολύ σοβαρά να κατεβάσουμε ομάδα για 5x5 στο επόμενο τουρνουά ποδοσφαίρου στην Κηφισιά.

"Τουλάχιστον είστε τυχεροί που έχετε τα δικά μου γονίδια" τους υπενθυμίζω. "Και εσείς σαν εμένα θα γίνετε.. ωραίοι, έξυπνοι, εύστροφοι, γυμνασμένοι, θεοί στην μπάλα, θεοί στο σεξ.. καμία γκόμενα δεν θα σας αντισταθεί.. καμία απολύτως!"

Στρέφω το βλέμμα μου στον Στέλιο. "Σήμερα στα βαφτίσια σου είδες πώς σε κοιτούσε εκείνο το κοριτσάκι με το μωβ φόρεμα?" ρωτάω τον μεγάλο μου γιο. "Τα μάτια της δεν πήρε από πάνω σου αγόρι μου.. μπάνιζε απροκάλυπτα το τσουτσουνάκι σου και της έτρεχαν τα σάλια! Και ήταν και τέσσερα χρονών!" Χαμογελάω διάπλατα. "Έχεις πέραση και στις μεγαλύτερες!" 

Φτου σου πασά μου, φτου σου!

Νιώθω ένα κύμα περηφάνιας να με κατακλύζει. 

Όλες τον κοιτούσαν σήμερα στα βαφτίσια του, όλες. Μικρές μεγάλες.

Είναι σίγουρα γιος μου.

Σίγουρα

"Και εσύ μικρέ μπόμπιρα" απευθύνομαι στον μικρότερο γιο μου. "Θα μεγαλώσεις και θα μοιάσεις σε εμένα και στον αδερφό σου. Μόνο στον παππού σου μην μοιάσεις.. από αυτόν να πάρεις μόνο το όνομά του.. Βύρωνας.. όχι όμως και την χάρη του.. διότι αν του μοιάσεις και στην συμπεριφορά.. καήκαμε!"

"Εγώ το όνομα μου θα το ακούσω ποτέ?" από την τρυφερή στιγμή με τους γιους μου με βγάζει η φωνή της πεθεράς μου.

Στρέφω το κεφάλι μου αργά αργά προς το μέρος της. Η Ζωίτσα είναι στην πόρτα του σαλονιού του σπιτιού της και με κοιτάει με ένα δολοφονικό βλέμμα. Έχει σταυρώσει και τα χέρια της κάτω από το στήθος της και.. ναι.. είναι και επίσημα θυμωμένη.