Ateş Mührü

Başlangıç

Bölüm bildirimleri ve edit'ler için beni takip etmeyi unutmayın <3 IG/Tiktok: Miilyedit

***

Uzun yıllardan günümüze kadar
binlerce efsaneler anlatılmış, hikayeler yazılmıştır. Bazılarının gerçek hayattan esinlenilmiş olduğu söylense de, çoğu insan bu gerçeğe sırtını dönerek kendini tüm bunlardan soyutlamıştır. Bazen mantıkla düşünmemek gerekir. Mantık sizi kısıtlar ve sadece belirli bir noktaya kadar götürür. Hayal gücü ise her yere. İnsan çevresine mantık duvarları örerek zihinsel gücünü kısıtlamamalıdır. Bırakın hayal gücünüz gidebildiği yere kadar gitsin. Eskiden böyle düşünmez ve insan aklını aşan her olaydan kaçardım. Beni yanıltan ve dengemi en derinden sarsan olay o gün olmuştu. Yirminci yaş günümün gecesinde, bir ay önce karanlık bir bulut gibi çökmüştü. Şehre birkaç ay önce taşınmış ve okul başlamadan önce yazın tadını çıkarmak istemiştim. Gece geç saatlere kadar eğlenmiş ve sonrasında eve yürüyerek dönmeye karar vermiştik.

Elimde kaçıncı içki şişesini tuttuğumu bilemeyecek kadar sarhoştum. Kafamın epey güzel olduğunu, Lorna'yı belli belirsiz görmemle anlamıştım. Hiçbirimiz saatin farkında değildik. Etrafta ara sıra yankılanan kahkahalarımızla birlikte tamamen karanlığın esir aldığı sokağa girmiştik. Eve sadece birkaç sokak kalmıştı.

Bundan sonra sık sık hissedeceğim o duyguyu ilk kez o anda tatmıştım. İliklerime kadar tarif edemediğim bir hisle dolmuştum. Tüylerim diken diken olmuştu ama sorhoşluğun verdiği rahatlıkla korkusuzca etrafıma bakmaya devam etmiştim. Herkesin sesi kesildiğinde yerimde durmuş ve elimi onların önüne doğru sallayarak neler olduğunu sormuştum. Bu söylediklerimi uyduruyor da olabilirim. Sonuçta sarhoş halimle yaşadığım bu olayı kimse kanıtlayamazdı. Vücudumu rahat bırakarak elimi aşağı indirdim. Ensemde anlayamadığım bir ses ve çok yakından gelen iğrenç bir koku hissettim. Düşünmeyi bırakarak yavaşça geriye baktığımda çok korkunç bir şey gördüğümü hatırlıyordum.

Benim boyumun neredeyse iki katı kadar ve siyah renkte anlatamayacağım bir varlıktı. Elini havaya kaldırarak pençelerini karnıma geçirmesini ve beni yolun tam ortasına fırlatmasını görsel olarak unutabilirdim, fakat verdiği acıyı unutmam imkansızdı. Sadece yola düştüğümü ve sonrasında birinin yanıma gelerek kulağıma bir şeyler fısıldadığını hatırlıyordum. Sonrasında acım biraz hafiflemişti ama bilincim tamamen kapanmıştı. Asıl gizemli olaylar bundan sonra başlamıştı. Etrafımda hiç kimse o gece olanları hatırlamıyordu ve sadece araba kazası geçirdiğim söyleniyordu. Daha önce birisinin baygınken bu kadar gerçekçi rüyalar gördüğünü duymamıştım. Onlara dün gece gördüğüm şeyin karnımda açtığı yarayı göstermek istesem de, yara hiç olmamış gibi yok olmuştu.

Tek bir iz bile yoktu. Etrafımdaki çoğu insan artık delirdiğimi düşünüyor ve benden uzaklaşmaya başlıyordu. Tek istediğim bana bunu yapan şeyi bulmak ve kanıtlamaktı. Böylelikle aklımı yitirmediğimi ilk önce kendime ve daha sonra diğer herkese kanıtlayabilirdim.

Olayın üzerinden neredeyse bir ay geçmişti. Kafayı yemek üzere olduğun otuz koca gün. Yaz tatilin son günlerine gelmiştik. Yeni okul dönemi için birkaç evrağı yenilemem gerekiyordu. En son ne zaman paranoyak fikirler üretmeden yürüdüğümü hatırlamıyordum. Her adımımda önüme öldürücü bir yaratığın atlayacağını ve o hissi tekrar yaşatacağını düşünüyordum. İçten içe yaşamak istiyordum. Bu belirsizliğin bitmesi için. Kafamı yere eğdim ve hızlı adımlarla kalabalık caddeyi geçmeye odaklandım. Mağazaların önünden geçen bir grup kız bakışlarını üzerimde gezdirdi. Bitkin düşmüş vücudum ve görünüşüm onlar için yeni dedikodu malzemesi olabilirdi. Onlarla göz göze gelmedim ve yapabildiğim en hızlı biçimde yanlarından geçip gittim. Yolun az ilerisinde yaşlı bir kadın duruyordu. Yerde oturmuş, tarot ve iskambil kartlarını önüne sermişti. İlk bakışta ilgi çekici olsa da daha sonrasında ürpertici bir hal aldı. Rahatsız etmemek için bakışlarımı indirdim.