The Hot Chef And His Lover (18+)

Chapter 89

"Alfredo nahihibang ka na ba wag mo tong gawin please hindi matutuwa ang mga anak mo pag gagawin mo to"

Napagalaw ako pero nanghihina ako may boses akong naririnig pero ang hina.

"Ano ba ema pagkakataon na nating mag higanti sa batang yan"

"At sa tingin mo ba hindi yun kasalanan? Ang bata pa ni mandy"

Bigla akong napadilat saka ko nakita ang dalawang taon na nakatayo na parang nagtatalo.

"Alfredo kasalanan naman ng anak natin, wala kinalaman si dhruv at mandy"

Tinignan ko sila hanggang sa mapatingin sila sa akin saka ako tinutukan ng baril kaya nagulat ako at agad napagapang palayo,

"Alfredo ano ba" pigil ng asawa niya kaya pinilit ko ang sarili kong umupo ng lumapit siya sa akin at hinigit ako patayo.

"Alam mo bang matagal na akong nagtitimpi sayo, hindi ako papayag na magiging masaya ka habang nagdurusa ang anak ko" biglang tumulo ng luha ko at tinignan siya.

"Please wag mo akong patayin, nagmamakaawa ako sayo tito,please po" pagmamakaawa ko pero tinawanan niya lang ako.

"Please po" pero hindi siya nakinig sa akin tinutok niya ito sa noo ko kaya iyak lang ako ng iyak ng higitin niya ako at tinulak papasok sa isang kwarto kaya napadapa ako saka ko siya tinignan.

Third Person POV

"Babalikan kita tandaan mo yan" Agad itong sinara ni alfredo habang si mandy ay agad tumayo para pigilan ito pero nahuli siya at tanging pagmamakaawa nalang niya ang naririnig nito.

"Tito nagmamakaawa po ako, please po" umiiyak niyang pagmamakaawa pero hindi siya nito pinakinggan, umiyak siya ng umiyak at napahawak sa kwentas na ibinigay ni dhruv sa kanya, nanalangin siya na sana hanapin siya ni dhruv, napaupo siya sa gilid at napatingin sa loob ng kwarto sobrang dilim nito at tanging siya lang na nasa loob ni walang bintana at walang hangin na nakakapasok, iyak siya ng iyak at pinapanalangin na sana maawa ito sa kanya, kumatok ulit siya dito.

"Tito, tita please po im begging po please" para siyang batang umiiyak na humihingi ng tulong at walang magawa, pero tanging siya lang ang nandun sa abandonadong building na yun, at iniwan siya ng ina at ama ni shasha, sa isang lambing walong palapag na building nasa ikalawang palapag si mandy na nag iisa, kaya sobrang dilim sa loob na parang panghihinaan ka ng loob, natatakot siya at hindi alam ang gagawin kaya wala siyang tigil sa kakahingi ng tulong at hindi siya nawawalan ng pag asa.

Dhruv POV

Nagtataka na ako, anim na oras na pero hindi pa umuuwi si Mandy kaya nag alala na ako,

"Can you calm down?" Inis na sabi ni kuya cohan sa akin, i am at the family gathering now, nagtataka nga si mommy at daddy bakit hindi ko kasama si Mandy pero nagpaalam siya sa akin na may pupuntahan at sympre pinayagan ko siya ayokong isipin niya na pinagbabawalan ko siya.

"Dhruv?" Inis na sabi ni kuya Cohan kaya napatingin ako sa kanya.

"Mandy's still not here paanong hindi ako mag alala? She's clumsy you know" inis na sabi ko.

"Come on give her time hindi yung nawala lang siya ng anim na oras ay parang na abduct siya" hindi ko nalang siya pinansin.

"Remember the necklace you buy for her kuya?" Napalingon ako kay drixity.

"Necklace?" Tumango siya.

"Oo yung pina personalized natin? Ako pa nga pumili nun para sayo eh" napaisip naman ako.

"Yung ibinigay mo before siya pumunta ng london" dahil sa sinabi niya nalala ko ito at tinignan siya.

"What about it?" Nagtataka kong sabi and she giggle.

"Didn't you remember something? When you ask for help to find her kung saan siya sa london nag stay?" I nod at her saka siya ngumiti.

"Yung necklace na ibinigay mo sa kanya i put some GPS on it" bigla akong napangiti sa sinabi niya.

"Can you look kung nasaan siya?" But then nawala ang ngiti niya.

"Well kuya you need to fix my phone nandun ang password eh" akala ko pa naman libre may bayad din pala, but then it's okay as long as i can see her and know where she is now,

"Fine give me" agad naman niyang ibinigay sa akin ito kaya nagpaalam kami kina mommy at daddy, at pumasok sa kwarto ko, we are here at my parents house and we are all here kahit mga anak ng kuya ko nandito rin,

"Bakit hindi mo sinabi sa akin noon?" Tanong ko kay drixity at ngumiti siya.

"I already witness kuya cohan and kuya phinnaeus inlove kaya alam kong makakatulong din ako sayo" napangiti nalang ako.

"So kuya have you said sorry to her?" Nawala ang ngiti ko habang inaayos ang cellphone niya.

"Kuya put some new version okay" singit niya ulit.

"So ano na kuya?" Pangungulit niya sa akin

"I do"

"That's good to hear kuya, ang sama mo kasi sa kanya noon" hindi ko siya sinagot.

"But i saw how you cherish here now pero wrong timing nga lang" i just listen to her.

"That's life kuya, it's not perfect, we all do make mistakes kaso mas lala sayo" natahimik kami ng ilang minuto ng magsalita ulit siya.

"Kuya you know yesterday i found her at pharmacy buying something, i follow her through comfort room then when she came out she had this smile on her face" i stop and look at her,

"And she was holding a kind of stick and put it on her bag" napaisip naman ako saka niya kinuha ang cellphone niya and try to turn it on kaso hindi pa ako natapos kaya kinuha ko ulit ito.

"Can you go to my condo drixity and find mandy's bag and hanapin mo yung sinabi mo" natawa siya sa akin.

"Fine pero pag balik ko dapat okay na yan" i just nod at her saka na siya umalis, pero napatigil ulit ako saka napapikit, still im still scared might mandy leave me at ayaw lang aminin sa akin ng pamilya niya, might they just hide Mandy to me, but then i trusted them kaya hahanapin ko nalang siya. I need to cause i love her more than anything in this life.

To be continued...
TheMirrorPrincess