The Hot Chef And His Lover (18+)

Chapter 97

Mandy POV

Nakatingin lang ako sa kanya kasi hindi ko siya ma gets but the way he look at me now it makes me confused, bakit? Kasi sabi niya kunin ko daw yung regalo na ibinigay niya sa akin so i did, kinuha ko and to my surprise, yes it's just a key kaya nagtataka ako,

"Babe i have a car already" sabi ko but he just smile.

"Well let's go" hinawakan niya ang kamay ko saka ako pinagbuksan ng pintuan ng sasakyan niya kaya sumakay nalang din ako, but then bigla niya akong piniringan.

"Babe?"takang sabi ko sa kanya.

"Calm down" bulong niya kaya napahinga nalang ako ng malalim saka ko naramdaman na hinalikan niya ako sa labi pero agad naman siyang lumayo, i hold my seatbelt kasi nagsimula na siyang mag maneho.

"Babe talk to me" i heard him laugh.

"Well okay" hinaplos niya ang hita ko pero sandali lang.

"Babe what do you think now?" Napaisip ako sa tanong niya.

"Of what?" Tanong ko rin sa kanya.

"That finally were husband and wife?" Napakagat labi naman ako at sandaling katahimikan, ano bang gusto niyang sabihin ko? na minadali niya ako? kaya nag isip ako ng mabuting sagot but at the same time yung honest answer, kasi sabi ni father we should share secrets too and be honest daw sa isa't isa and ofcourse i am honest on him, as always.

"Actually babe i don't know, im not a perfect person babe alam mo yan, wala akong alam sa lahat ng bagay" sabi ko nalang.

"I know but starting from now you'll be just at our home waiting for me to get home" sabi niya ulit sa akin kaya hindi lang ako sumagot.

"But ofcourse after you give birth to our first baby you need to pursue your studies, yan ang usapan namin ni daddy" napaisip naman ako.

"But babe sa london yun" matagal tagal siyang hindi makasagot.

"Wag muna nating pag usapan yang about sa pag alis mo, let's talk on how we start on our life now" napatango ako.

"Well ano bang uunahin?" Bigla siyang tumawa kaya naguguluhan tuloy ako.

"Babe naman, wag ka ngang tumawa" tawa pa rin siya ng tawa kaya sinapak ko siya kaya natahimik siya.

"Well i don't know too" sabi niya kaya napailing iling ako.

"But babe" napahinga ako ng malalim.

"Yes babe?"kalmado niyang sabi.

"I hope you won't expect so much from me, alam mong wala pa akong alam sa ganito, actually babe I didn't even thought na makasal ako sayo eh" katahimikan ang namagitan sa amin.

"I mean before all i think was to go to university but when you came to my life it become a mess" tumahimik muna ako sandali at pinakiramdaman siya.

"Did you know babe i was thinking so childish, i mean bata pa naman talaga ako i was too scared to leave my parents" tumigil ang sasakyan kaya natahimik ako.

"Kaya ka ba nalate?" Marahan akong tumango.

"Then why did you enter that church?" Naramdaman ko na nasaktan siya sa inamin ko kaya ngumiti ako.

"Kasi mahal kita" nakangiti kong sabi.

"Saka may baby na tayo, we both have responsibility to this, before puro sarap lang iniisip natin hindi man lang tayo nag isip sa kalabasan" naramdaman ko ang kamay niya sa kamay ko and i feel his lips on my hand.

"Don't worry babe, pinapangako ko naman sayo na hindi kita bibiguin eh" tumango ako sa kanya.

"Nandito na pala tayo, teka" lumabas siya sa kotse tapos binuksan niya ang pintuan ko at tinaggal ang seatbelt saka ako kinarga kaya napayakap ako sa leeg niya.

"Babe" tawag ko sa kanya but he didn't answer me instead dahan dahan niya akong binaba saka inayos ako sa pagkakatayo ko saka ko naramdaman na dahan dahan na tinanggal ang pering ko kaya ng masilawan ang mga mata ko ay napapikit ulit ako saka dahan dahan na dumilat at napatulala ako sa nakita ko, halos hindi ako makahinga.

"Beleted Happy Birthday Babe" sabay bigay sa akin ng malaking bouquets of different kinds of flowers,

"Babe" hindi makapaniwalang sabi ko at napatingin sa bahay na nakatayo sa harap namin, I can't imagine na babalik pa ako sa bahay na to, may naiba man but still im lucky, so Lucky to have this house,

"Babe" hinawakan niya ang pesnge ko.

"I know babe, shhhh let me say something for you" nakangiti niyang sabi at marahang pinunasan ang pesnge ko.

"This house i know it mean so much for you" napapout ako at marahang tumango.

"Per---

"Shhhh" pinigilan niya akong magsalita kaya napakagat labi ako.

"I know your confused i know you will ask so much for me" napatango ako sa kanya and he smile.

"wala akong masabi" natatawa kong sabi at tinignan ang bahay saka ko naman naramdaman ang yakap niya sa bewang ko.

"i been saving this house for decades" natatawa niyang sabi,

"alam mong ilang bagyo na ang dumaan pero hindi siya natinag, i mean may nasira but it can be fixed you know" sumandal ako sa dibdib niya at napangiti nalang

"how did you know babe? curious kong tanong

"well maybe it's destiny" napatingin kami sa isa't isa at ngumiti lang siya at hinalikan ang tungki ng ilong ko.

"well actually i was about to sale this slots when i saw that little tomb at the back" napapout naman ako kaya huminga siya ng malalim.

"shhh kaya ayokong sabihin sayo dahil iiyak ka lang" niyakap ko nalang siya.

This house he bought for us is bahay namin noon when i was 9 years old umalis kami dahil iyak ako iyak and dad want me to forget Benny my sweet dog, and inilibing namin siya sa likod malapit sa three storey house ko, ayaw na ayaw ko noon na umalis kami but then wala akong magawa at talagang umalis kami,

"i just did a little change on interior dahil medyo hindi na safe" hinaplos ko ang pesnge niya kaya patingin siya sa akin.

"thank you" maiyak iyak kong sabi at ngumiti naman siya at marahang hinaplos ang pesnge ko

"i have more suprises for you" napakunot noo ako

"really?" tumango siya saka ako hinigit sa harap ng pintuan.

"open it baby" sinunud ko naman siya at ng buksan ko ang pintuan.

"CONGRATULATIONS"

Nagulat ako dahil sa sigaw nilang lahat napahawak pa ako sa tiyan ko at natatawang nakatingin sa pamilya ko at pamilya ni dhruv, at mga kasamahan ko noon sa restaurant at si tito andrew, tinignan ko si dhruv.

"babe naman ang hilig mong manggulat eh" niyakap niya lang ako na may ngiti sa labi.

"sorry" i look at my mom saka ko kumaway, i miss them so much.

To be continue...

TheMirrorPrincess