Chapter 93

4.9K 123 2
                                    


Mandy POV

"Im sorry anak pero wala na si dhruv, dahil sa pagsabog na nangyari nawala si dhruv"

Yan ang narinig ko sa bibig ng ina ko, halos hindi ako maka imik, hindi makapag isip.

"Mommy" tawag ko ulit kay mommy, why? Dahil pwede na raw akong lumabas and now were going to dhruv.

"Yes baby" sagot ni mommy.

"It's all a lie right? Buhay pa si dhruv diba? You're just bubbling right mom?" Natatawa kong sabi but mom just look at me,

"He can't be, i know his alive mommy, were just hugging when it happened paano nangyari yun? How can it be?" Kanina pa ako umiiyak dahil hindi ko tanggap, how can dhruv is dead? How? And now were going to his coffin, i mean kung saan siya ngayun pero ayokong maniwala kaya gusto kong patunayan sa sarili kong hindi totoo ang lahat ng ito.

"Anak your been sleeping for a week at hinihintay ka lang namin na magising para sa huling silip ni dhruv" napailing iling ako, hindi na nga ako makahinga at ang sakit sakit na ng mata ko sa kakaiyak but i saw how sad they are pero naguguluhan ako, how can it be? Bakit?

"This is not true mommy please" pagmamakaawa ko but mom just hug me.

"Im sorry baby" bulong niya sa akin kaya iyak ako ng iyak.

"Mommy please tell me it's not, paano na kami ni baby, bakit niya kami iniwan ng anak niya mommy" napahagulhul ako at napayakap ng sobrang higpit kay mommy dahil hindi ko tanggap, hindi ko talaga tanggap na wala na si dhruv.

"Nandito na tayo" rinig kong sabi ni daddy kaya napasilip ako sa bahay ni dhruv and i saw a lot of flowers, mas lalo lang akong nasaktan napailing iling ako at nanginginig ang boung katawan ko.

"Mommy this can't be happening" mahina kong sabi at hinaplos haplos lang ni mommy ang likod ko.

"Go on, if you don't want to believe us then look for yourself then, ikaw na ang makakasabi kong totoo ba o hindi pasensya na anak, patawarin mo kami" hindi ko na pinansin si mommy kasi sa nakikita kong bulaklak para na akong pinapatay, habang naglalakad ako papasok sa bahay ay unti unti rin akong nanghihina, unti unti akong pinapatay, habang naglalakad ako ay hawak hawak ko ang aking Tiyan at paulit ulit itong hinahaplos kahit alam ko namang hindi pa lumalaki ang tiyan ko at ng makapasok ako sa sala ay napatingin ako sa kabuoang lugar, wala akong makita kaya nagtaka ako, i was supposed to see a coffin but no, all i see is a lot of flowers kaya napalinga linga ako to look for him and suddenly biglang nag dilim kaya napasigaw ako napayakap sa sarili ko when suddenly a spotlight spot on me kaya nagtaka ako pero bigla akong napanatag ng biglang may tumugtug it's a my favorite song, actually favorite song ni baby kasi i been LSS to this song and it makes me sleep and no other song but 'i love you 3000' pero ang mas lalo kong ikinahinga ng malalim ng marinig ko ang boses niya, napahinga ako ng malalim at napaiyak ako kasabay ng pag takip sa bibig ko sa pagkagulat.

"Baby take my hand, i just wanna be your husband, cause im your iron man and i love you 300, Baby take a chance cause i want this to be something, straight out of a Hollywood movie"

Biglang may nag spotlight sa unahan ko ang i saw him seating on with a guitar on his lap, his, his playing a guitar and his smiling looking at me, nawala ang kaba ko, it made me feel so happy parang nawala lahat ng problima ko ng makita ko siya, I thought i lose him, i thought i been praying to god na sana panaginip lang ang lahat and now his here with me singing my favorite song of the year.

Nakatitig lang ako sa kanya as he started singing as he looking at me too.

"Looking into your eyes,
meeting once again,
There's something i want to say,
But im afraid of saying the wrong things,

The Hot Chef And His Lover (18+)Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon