When Fighters Fall In Love

Chapter 8

This is the updated version of Chapter 8. However, I'll update it once more if I encounter any problem or issues. Thank you for your understanding!

Updated: January 05, 2022

Ayesha Rakki's POV

Nakangisi ako habang nagsusuot ng sapatos ko dahil papasok na ulit ako sa hospital. Naging maayos 'yung nangyari kahapon. Kahit nakakapang-init ng ulo yung pagtawa ni Tristan nung ikinwento ko sa kaniya 'yung nangyari kahapon, lamang pa rin ang tagumpay dahil pagkatapos kong gawin 'yun kay Knight ay nakatanggap ako ng text mula kay Faudia at sinabi niyang pinacancel na ni Knight yung business niya doon.

"What's with the smile, Rakki? Ang creepy." Tanong ng kakagising lang na si Tristan at dumiretso agad sa kusina para uminom ng tubig.

"You wanna know why?"

"Yes."

"Naayos ko na ang problema sa Paris. Great, right?"

"Yeah. Sobrang takot ang ibinigay mo doon sa tao. And by the way, kaibigan pala ni Zayden yung Knight. A very close friend." Seryoso niyang sabi na bahagya kong ikinagulat. Kaya siguro nakita ko si Zayden kahapon doon dahil sinamahan niya ang kaibigan niya. Nakakapagtaka lang at wala siya nung pinuntahan ko si Knight sa room niya.

"That's nice then."

"Tss. Papasok ka na ba sa hospital?"

"Oo. Mauna na ako. Message me if something's wrong." Sinalubong ako ni Mang June sa harapan ng hotel at bahagya pang tumango sakin. Hanggang ngayon nga ay nagpapasalamat pa siya sakin. Wala namang kaso sakin 'yun. As long as nakakatulong ako, wala namang problema. Si Lay naman katulong ni Tristan sa mga CCTV at nalaman ko din na siya pala ang humawak ng mga videos nang nangyari kahapon. He's great. Really great. Sabi ko na nga ba at magaling ang isang 'yun.

Sa harapan ako dumaan kaya nakasalubong ko pa ang ibang doctor pero sa opisina ako dumiretso. Operation pa nga agad ang bumungad sakin kaya halos lunch na nang lumabas ako doon para naman maground. Kadalasan kasama ko sila Zelle kaya medyo nakakatawa ako dahil hindi matigil sa kakulitan si Dale. Laking pasasalamat ko talaga sa kanila dahil kahit papaano ay nakakahinga ako. Sa totoo nga lang, mas komportable ako sa kanila kesa sa mga doctor na palagi kong nakakasama. Madalas ko kasing kasama 'yung apat pero hindi ko naman masiyadong nakakausap. Pabor naman sakin dahil ayaw ko rin silang kausap.

"Doc, sabay ka na sa amin ngayong lunch. Late na rin, eh." Yaya sakin ni Cade kaya lumapit agad ako sa table nila matapos makakuha ng pagkain. Dala ko rin ang tumbler ko para hindi na ako bumili ng tubig.

"Hi, Doc Rakki." Bati nila sakin na ikinangiti ko.

"Kamusta pala ang off mo, Doc? Nakapagpahinga ka naman ng maayos?" Tanong ni Shane sakin kaya napabuntong-hininga ako. Halos wala nga akong pahinga pero since bawal ko sabihin sa kanila ang totoo, nagsinungaling nalang ako.

"Natulog lang ako maghapon, eh. Kayo ba?"

"Ano pa nga ba? Kailangan namin asikasuhin ang pagpapadala sa mga pamilya namin." Sagot ni Nurse Cha sakin kaya sa kaniya napunta ang atensyon ko.

"May anak ka Nurse Cha?" Hindi ko naman kasi alam at lalong hindi naman halata. Minsan ko lang rin makausap sa mga personal na bagay si Nurse Cha kaya hindi ko talaga alam.