Acı neydi, acı sadece fiziken bir acımıydı, yoksa elinden hiç bir şey gelmemesimiydi.
Sadece hasta olan insanın mı canı yanardı, yoksa yanı başında onu seyreden sevdiklerinin mi,
Ölen kişi mi acı çekerdi, yoksa geride kalan mı.... hangisi, veya hangimiz daha çok acı çekiyoruz.
Peki bırakıp gidenmi bencillik yapıyordu, yoksa arkasında kalıpta hayatına kaldığı yerden devam eden mi bencildi. Ben bulamıyorum siz bulduysanız söyleyin.....
Aşk fedakarlık ister ama kimine göre..
İnsan sevdikleri için kızılcık şerbeti içtim der ama çoğu kişi yalan söyler..
Ancak canından daha çok seversen öylesin yoksa artık insanlar sadece menfaatleri için birbirlerini seviyorlar. Çok seviyorum diyor ama bir arkanı döndüğün an başka bir insana dönüşüyor ama benim karekterlerim öyle değiller.
Onlar gerçekten birbirlerini çok ama çok sevdiler ve her zorluğun üstünde çok güzel olmasada geldiler.
BEŞ YIL SONRA
Zaman akıp gitmişti çok zorluklar yaşadılar, çok acılar çektiler ama dimdik ayakta kalmayı başardılar.
"Aşkım gel çocukları dışarıya çıkar"
Rüzgar güzel ve sevimli Karısının sesini bir kez daha duya bilmek için yerinden kalmamıştı.
Umut ve Tunç anlamsızca Rüzgar'a baksalarda Rüzgar onların bakışlarını görmezden gelip kulaklarını kapartığı sırada yüksek bir çığlık duydu.
"Yaaa duymuyormusunuz"
Diye bağırdı ama bu ses Hasret'e ait değildi bu yüzden bu sesten Umut'un adeta yerinden fırlamasına sebep olmuştu.
Tabi diğerleride onların arkasından mutfağa girince Umut çoktan Ada'nın yanına varmış elini şefkatle karısının karnına koyarak.
"Aşkım doğuruyormusun?" dedi nefes nefese
Umut'un her zaman ki panikleriydi. Ada diğer doğumunda erken doğum yaptığı için bu seferde aynısı olacak diye diken üstündeydi.
Herkes kendi açından gülüşürken Ada sinirlenmiş gibi yaparak.
"Evet doğuruyorum başka emrin" deyince Umut şaka yaptığını ve karısının iyi olduğu için derin bir nefes aldığı sırada onun ayaklarına dolanan küçük bedene bakmadan edememişti.
"Ba.. Pa" Umut Şefkalle iki buçuk yaşındaki Yiğit Celal'a baktığı gibi onu bir hışımla havaya kaldırıp.
"Efendim aslan parçası"
Yiğit Celal dudaklarını bükünce.
"Kaydeş oyacak sey bene sevmeyecessin"
Umut ve Ada oğlunun şimdiden kıskandığını anladıklarında.
Ada şefkalle oğlunun saçlarına okşayarak.
"Sen abi olacaksın oğlum kız kedeşini koruyacaksın" küçük çocuk annesinin söylediğine seviçle kendini babasının kucağından ennesinin kucağına atladı.
Elif Zeynep ile Kemal can Yiğit Celal dan sadece bir ay büyüklerdi onlar ise anne ve babalarıyla şakalaşırken bir anda Elif Zeynep bağırarak
"Bey Kaydeş istemiyoyum" deyince
Onun ikizide onu onaylar gibi
"Evey beyde istemiyoyum"
Rüzgar ve Hasret şaşkın bir şekilde ikizlerine baka kalırken
Tunç elini karısının karnına kuyup okşarken karısının kulaklarına.
"Bizim keratada böyle yapar mı pirenses? "
Lila şefkatle kocasının karnındaki elini okşarken.
"Ben ikinciyi düşünmediğim için sorun yok" deyince.
