Yıllardır duymak istediklerimin hepsi bir, bir, gün yüzüne çıkmasına rağmen ben hala nefes almaktan zorluk çekiyordum.
Ben bunları öğrenirsem huzur bulacağımı sanarken hala huzursuzum. Neden ama neden huzur bulamıyorum annem le babamın ölümüne sebep olan kadın gözlerimizin önünde can çekerek ölmesine rağmen neden içimdeki acı hiç bir şekilde dinmiyordu .
Kadın öldükten sonra mersinde yapabilecek hiç bir şey kalmamıştı. Abimle İstanbul'un yolunu tekrar tuttuk.
Yolculuğumuz saatler geçmesine rağmen ikimizden ses çıkmıyordu duyduklarımız ve gördüklerimiz bizi çok yormuştu.
İstanbul'a vardığımızda
bakışımı abime çevirerek.
"Abi beni annem le babama götürürümüsün?" Dediğimde abim derin bir nefes aldıktan sonra
" Çok yorgunsun önce eve gidelim biraz dinlen sonra seni getiririm "
Dediğinde başımı olumsuz anlamda sallamaya başladım.
" Hayır abi dinlenmek istiyorum.
Anneme yaptığım haksızlığın hiç bir tarifi yok annemden özür dinlemeliyim" dediğimde
Abim daha fazla beni yormak istemedi ve direksiyonu kırarak mezarlığın yoluna girdi. Sessiz bir ses tonuyla
Kendi, kendimle, konuşmaya başladım.
"Annem sana geliyorum hiç bir yüzüm yokken sana geliyorum?"
Mezarlığa vardığımızda abim arabayı park eder etmez bedenimi arabadan atarak koşarak bedenimi annemin mezarının üstüne yığdım.
Her iki elimle annemin mezardaki toprağa tırnaklarımla deşmeye başladım.
" Annemmm bak sana geldim.
Hiç bir yüzüm yokken geldim beni kızını afedecekmisin.?
Yaşlı aklı başında olmayan bir kadına inandım ve seni annemi suçladım. Affet annem ne olur affet.
Kaç bayram geçti öpmedim ellerini, kaç bahar geçti görmedim yüzünü kaç zaman geçti alamadım kokunu ömür bitiyor tanıyamamışım annemmmm seni.
Oysaki ne çok mutluyduk beraber bana ve abime verdiğin öğütler hiç bir zaman unutmadık hep senin yolunda yürüdük annem. Bana söylediğin ne varsa hepsi kafamın bir küşesinde saklı ve hep öyle kalacaksın güzel annem.
Biliyormusun güzel annem
Bir hafta sonra benim doğum günüm enson seninle kutladık bir dahada hiç kutlayamadık.
Benim ve abimin doğum günü için senin hazırladığın o çikolatalı pastaları birdaha yiyemedim annem.
Sen gittikten sonra geceleri daha bir karanlık ve ürkütücü sen ilk bizi bırakıp gittiğinde ne nefes alabiliyordum, nede geceleri uyuya biliyordum. Senin yokluğun kör gibi yaktı yüreğimi canım annem.
Kalk desem kalkmıyorsun, gel desen gelemiyorsun, canım yanıyor annem hemde çok yanıyor annesizlik ne çok zor bu gün daha iyi anladım. "
Kafamı annemin mezardaki toprağa gömerek.
" Cennet kokulu annem ne çok sevmişsin Kemal amcayı aynı benim Rüzgar'ı sevdiğim gibi.
Ne sen sevdiğine kavuşa bildin, nede ben, güzel annem o artık başka birini seviyor ve ona tekrar dönmeye cesaretim yok.
Aklım, beynim, ruhum, ve kalbim ondayken ondan ayrı nasıl olacaktı hiç bilmiyorumö Heleki her şeyi öğrendikten sonra ondan nasıl ayrı kalacağım annemmmm?" Dediğimde Abim omzumdan beni bağrına bastırarak.
" Güzel kardeşim yeter artık kendini de benide harap ettin.
Anneler küçük kızlarına küsmezler. Rüzgar'a gelirsek o da
seni seviyor bunu tüm kalbimle inanıyorum" dediğinde
Abimin ağzından çıkan kelimeyi bir an algılayamadım. Abim Rüzgar'ın beni sevdiğini söyledi.
Hiç bir zaman beni bir başkasıyla paylaşmayan abim bir erkeğin beni sevdiğini kendisi söylüyordu.
Artık nasıl bir
acınacak durumdaysam abim bana bu kelimeleri kullanıyordu.
Başımı abimin göğsüne biraz daha gümüp.
" Abim onun hayatında başka biri var. Beni nasıl sever hem ben onu terk ettim. Yalvarsamda beni affetmez biliyorum.?"
Abim başımı göğsünden koparıp ona bakmamı sağladı.
Bana gözlerini kısarak.
