Adam gözünün önünde uyuşturucu satıcılığını yapıyor.?
Bu kelimeyi bir türlü idrak edemiyordum. Rüzgar böyle birşey asla yapamaz, Rüzgar kimseye zarar verebilecek bir adam değildi.
Bu nasıl olabilirdi neredeyse kafayı yemek üzereyim. Kafamın içinde dünya kadar soru dünüyordu.
"Hey kendine gel" O kadar çok dalmıştım ki adamın omzumda beni sattığında birazda olsa kendimi toparladım.
Arabanın köşesinde kendi mi küçücük ederek .
"Beni eve bırak" Daha fazla kafamın bulandırmasasını istemiyordum. Adam dikiz aynasından şöföre bakarak.
"Ömer küçük hanımı aldığımız yere geri bırakıyoruz"
Adam
"Tabi efendim " diye yola koyuldu.
Gece boyu tüm kabuslarımda hep aynı şeyi gördüm.
Küçücük çocuklar üzerime, üzerime, geliyorlardı. Ben her defasında Rüzgar'ın suçsuz olduğunu haykırıyordum. Ne uyuya bilmistim, nede yorgun düşmüş bedenimi bir türlü yataktan kaldıra biliyordum ki telefonumun mesaj sesiyle doğrula bildim.
"Hadi güzelim arabanın içinde ağaç oldum"
Rüzgar kapıda mıydı. Yataktan firlayarak duşa girdim orda çok uzun kalmayarak çıkıp hemen üzerimi giyidim. Kış iyice kendini gösterdiği için montumuda giyindiğim gibi çantamla telefonumu da alarak koşarak evden çıktım.
Rüzgar bu saatte neden gelmiştiki. Genelde kahvaltısını yapmadan evden çıkmazdı. Dün yaşananlarla alakası olabilirmiydi. Eyer kendisi bilmiyorsa, ona hiçbir şey söylemeyecektim. Eyer söylersem kendine hakim olmayarak adama bir şey yapmasından korkuyorum zaten düşmanlardı birde benim yüzümden bir şey olmasını asla istemezdim, En iyisi kendi çabamla öğrenmek.
Arabaya geçmeden önce derin bir nefes alıp yüzümede sahte bir gülücük kondurup Rüzgar'ın yanındaki boşluğa kendimi bıraktım.
"Günaydın." dedim onun tarafa bakmamaya özen göstererek.
"İyimisin" sesli bir şekilde yutkundum. Daha fazla dikkat çekmeden. Bir şeyler uydurmam gerekiyordu.
"Şey aslında değilim" dedim
Ben ne saçmalıyorum ya
Elini direk alnıma koyarak.
"Hastamısın"
Tabikide değildim allah'ım bu işin içinde nasıl çıkacağım .
"Ateşinde yok" deyince
Ah Hasret ah çık şimdi işin içinden nasıl çıkacaksın ne diye bilirim bul birşey, düşün, düşün, Hah kendi beynimin içinde, kendimi motife ederek başka bir yalan uydurmak zorunda kaldım. İki dakika içinde sanaryo çizdim. Şimdi beni bir dizide kötü kız rolünü çok rahatlıkla kapardım kesin .
" Hasta olduğumuda nereden çıkardın. Ben sadece aramızdakileri abim bilmiyor bizi fark etmesinden korktum, o yüzden yani "
Resmen kendi kurduğum yalana neredeyse kendim inanacaktım.
Rüzgar tebessüm ederek yola koyuldu.
"Korma abine görünecek kadar seni zor durumda bırakmam" deyip Yandan göz kıparak yola bakmaya devam etti.
Oh anlamamıştı. Bu günde abimin evde olmadığını Rüzgar'a söyleyemedim. Bu dünyada yalan söylemek istediğim enson insanlardan biri Rüzgar ona yalan söylemek istemiyordum ama bu işin içindende nasıl çıkacaktım onuda bilmiyordum.
Bakışımı Rüzgar'a çevirdiğimde çok huzurlu gözüküyordu böyle bir adam nasıl bir başkasına zarar verebilirdi hiç aklım almıyordu .
"Sor?" Rüzgar'ın sesiyle
"Ha" diye bir ses çıkardığımda.
Rüzgar tebessüm ederek bakışını bana çevirince.
