Kafam cam kırıklarıyla dolu bu yüzden beynimin her hareketinde düşüncelerim acıyor
Herkesin geride bıraktığı acıları
O kadar çok ki cam kırıkları üzerine yeni bir kale inşa ediliyordu .
Acı duya biliyorsa canlısın, başkasını acısının duya biliyorsa insansın.
Yüreğinin tam orta yerinde bir yumruk inerya hani canın yanar sesin kesilir. Gözlerin dolarda susarsın. Öyle bir şey işte şimdi duyduklarım. Bazı insanlar
Hayalle yaşarken biz gerçek dünyada zamanı içmişiz haberimiz yok.
Rüzgar'ın babasına söyledikleri hepimiz donup kalmıştık.
Nasıl yani babaları annelerinin ölümüne nasıl sebep olmuş olabilirdi. Ben dona kalırken Lila'nın sesiyle beynimden vurulmuşa döndüm.
" Tabi ya ben her zaman annemin nasıl öldüğünü sorduğumda her zaman lafı değiştirirdiniz. Demekki o kadını sevdiğin için bizi annesiz bıraktın ?" Deyince
Kemal amcanın çocuklarının onu daha fazla suçlamalarına dayanamayarak konuşmaya başladı.
" Siz benim acılarımı ancak benim anlattığım kadar bilirsiniz. Ben ise o acıların hepsini bütün hücrelerimle yaşayarak öğrendim." dedi ve bakışını Rüzgar'a dikerek.
"Bunca sene kız kardeşine yansıtmadan annenin ölümüne hep beni suçladın. Peki tüm gerçekleri duymaya hazırmısın?"
Deyip bakışını Lila'ya çevirdi bu sefer.
" Evet kızım anneni Zeynep kadar sevmedim ama onun ölümüne sebep olacak kadar insafsız bir insan değilim.
Bütün söylediklerimin hepsinin arkasındayım.
Ben sadece sevdim, hemde çok sevdim, ama bizi kavuşturmadılar.
Zeynep'i aramak için İstanbul'a geldiğimde gazetede bir iş ilanı gördüm. Dedenizle görüştüğümde onun şoförü olmamı isteyince bende seve, seve kabul ettim. Çünkü Zeynep'i bulmam için paraya ihtiyacım vardı. Dedenizin şölfürlüğünü yaptığım sırada ara, ara, Sevil'ede şoförlük ediyordum o arada Sevil'in bana aşık olduğunu anlamamıştım.
Birgün sevil dayanamadı ve aşkını bana ilan edince benden olumlu bir cevap duymayı beklerken onu reddettiğim için bir gün ilaç içerek intihar edince dedeniz bunun suçlusu ben olduğunu anlayınca daha önce ona herseyimi anlattığım için
benim Zeynep'i aradığımı biliyordu. O yüzden eyer kızımla evlenemezsem onu bulur kendi elimle öldürürüm deyince başka çarem kalmamıştı.
Sevil'e evlensemde gizlide olsa Zeynep'i aramaktan hiç bir zaman vazgeçmedim.
Ama onu hiç bir şekilde bulamadım. "dedi ve bakışını Rüzgar'a çevirdi.
" Peki oğlum bundan benim ne gibi bir günahım var sevmekten başka. Hen annenin ölümü benim değil dedenin suçu olduğunu biliyorsun. Evet benim tek suçum senin daha önce defalarca söylediğin gibi İstanbul'u terk etmiş olsaydık. Ama bunu denemedinmi sanıyorsun. Hatırlıyormusun bilmiyorum ama hani annen ölmeden önce. Bir gün gece yarısı evi terk edip küçük bir kasabaya gitmiştik sen bana bu ev çok pis demiştin o zaman ben sana dededen kaçtığımızı nasıl söylerdim biz sadece orada bir gün kala bilmiştik dedenizin eli o kadar uzunduki ondan kaçmak mümkün değildi. Ve bana bir daha beni evlatlarımdan ayırırsan senin için olacaklardan ben sorumlu değilim dedi. Bende sizi kaybetmemek için onun tüm pisliklerine boyun eğmek zorunda kaldım. Sırf sizden ayırmakmak için "deyince
Rüzgar babasının her bir kelimesine dahada şaşırıyordu konuşma bitince. Rüzgar yerinden kalkıp babasına doğru yürüyünce hepimiz ne yapacağını merakla izliyorduk.
Rüzgar babasının karşısında durunca Kemal amca direk ayağa kalktı bir iki saniye bir birlerinin gözünün içine bakıp.
" Özür dilerim babammm " Rüzgar mahçup bir şekilde Kemal amcanın ne tepki verecek diye onunla birlikte bizde çok merak ediyorduk. Bir anda Kemal amca kollarına Rüzgar'a doladı sımsıkı sarıp sarmaladı.
" Oğlummm"
"Babamm"
Baba oğlu durumuna dayanamayan Lila koşarak onların arasına girdi.
