Changes |✔|

T H I R T E E N

Tristan

«Πες μου. Πρέπει να μάθω» μου λέει ενώ καθόμαστε απέναντι.

Όλο το πρωί και όλο το μεσημέρι ήμουν κλειδωμένος στο δωμάτιο μου. Κι ας μην κοιμόμουν ήθελα την ησυχία μου. Και την είχα. Δεν με ενόχλησε καθόλου ο παππούς. 

Αλλά κάποια στιγμή έπρεπε να βγω.

«Τι θα αλλάξει;» τον ρωτάω αφού δεν καταλαβαίνω γιατί επιμένει έτσι.

«Θα ηρεμήσω. Θα ηρεμήσω όταν μάθω γιατί είναι η μύτη σου χτυπημένη και πρησμένη. Γιατί πίστεψε με δεν είναι ότι πιο φυσιολογικό» μου λέει και εκεί μπορώ να συμφωνήσω.

Φυσικά και δεν είναι φυσιολογικό. Αλλά αυτή η λέξη δεν μπορεί να χαρακτηρίσει εμένα και τη ζωή μου. 

Άρα η παραλίγο σπασμένη μύτη δεν θα έπρεπε να είναι έκπληξη. 

«Θα σου πω. Αλλά θα μου υποσχεθείς ότι δεν θα τραβήξει το θέμα» του λέω.

Το ελπίζω δηλαδή.

«Το υπόσχομαι» λέει και ξεκινάω να του λέω.

«Από προχθές με κυνηγάει μια κοπέλα, μάλλον συμμαθήτρια μου. Μια μου μιλάει, μια κάθεται δίπλα μου και το πρωί με προσέβαλλε. Δεν άντεξα. Την κόλλησα σε έναν τοίχο και άρχισα να της φωνάζω. Νομίζει ότι επειδή είναι η πιο διάσημη στο σχολείο και μάλιστα πρόεδρος μπορεί να λέει ότι θέλει;» του λέω και δεν με διακόπτει.

Μέχρι εδώ δεν κολλάει πουθενά ο τραυματισμός μου. 

«Έφυγα λοιπόν από την τάξη και την άφησα μόνη της. Θα μίλαγε πάλι και δεν ήθελα να με πρήξει. Καθόμουν λοιπόν σε μια μεριά μόνος και μετά από λίγο ήρθε μαζί με το αγόρι της. Το αγόρι της ήταν έξαλλο. Και για να μην στα πολυλογώ με προειδοποίησε να μην την ξαναπλησιάσω γιατί δεν τα πάμε καλά. Και μόλις εγώ αποφάσισα να φύγω, μου έβγαλε την κουκούλα και με χτύπησε» του λέω και δείχνω τη μύτη μου.

Και πονάει. Πολύ. Και έχει ήδη αρχίσει να αφήνει σημάδι.

«Αν είναι δυνατόν. Με την βία λύνετε τα προβλήματα σήμερα;» ρωτάει αναστατωμένος.

Όχι εγώ. Αυτός. Που από προχθές με προκαλεί. Ας μην θυμηθώ το σκηνικό με την καρέκλα.

«Και σαν να μην φτάνει αυτό...Μόλις με χτύπησε αυτός ήθελε να φύγει. Η κοπέλα του όμως ήθελε να μείνει εκεί για να δει αν πονάω. Υποκρισία» του λέω εντυπωσιασμένος.

Δηλαδή έχει προβλήματα. Και τα βγάζει πάνω μου. Και αυτή.

«Θα πάω στο σχολείο σου αύριο. Να μιλήσω με την διευθύντρια. Αυτό δεν μπορεί να περάσει έτσι» λέει εκνευρισμένος.