T W O

507 68 65
                                    

Tristan

Κάθομαι σε ένα παγκάκι στο σχολείο μου και απλά επεξεργάζομαι τα πάντα στον χώρο. Πρόσωπα, μέρη και αντικείμενα.

Στο ακριβώς απέναντι παγκάκι κάθεται ο James και ο Rick. Και ενώ δεν φταίω, δε μπορώ να τους κοιτάω στα μάτια. Όταν τους κοιτάω, θυμάμαι όσα έγιναν μεταξύ μας.

Και αυτές οι στιγμές μπαίνουν στη συλλογή της δυστυχίας μου.

Περνάνε από δίπλα μου για να πλησιάσουν μια παρέα κοριτσιών και με κοιτούν. Πνίγουν τα γέλια τους και εγώ εκνευρίζομαι απίστευτα. Ούτε για λίγο δεν μπορούν να συγκρατηθούν. 

Σηκώνομαι εκνευρισμένος και κατευθύνομαι προς την τάξη μου. Όλοι είναι σε διάλειμμα και έτσι δεν θα βρεθώ μούρη με μούρη με άλλους ανθρώπους.

Μπαίνω μες τη τάξη και για να βεβαιωθώ ότι δεν θα έρθει κανείς, κλείνω την πόρτα. Κάθομαι στο θρανίο μου και δεν νιώθω καθόλου ήρεμος.

Ακούω φωνές και το κεφάλι μου κοντεύει να σπάσει. Δεν ειναι κανείς μέσα μαζί μου αλλά είναι λες και βρίσκεται ένα πλήθος κόσμου εδώ.

Κλείνω τα μάτια μου και με τα χέρια μου κλείνω τα αυτιά μου. Το κεφάλι μου δεν αντέχει και μου έρχεται να κλάψω. Όλα τα θυμάμαι πολύ καθαρά.

Κάθομαι στην τάξη και περιμένω τον James και τον Rick. Δεν τους έχω δει καθόλου σήμερα. Βέβαια έχω εξαφανιστεί κι εγώ αλλά σαν φίλους μου τους χρειάζομαι.

Πάνε μέρες που δεν έχω έρθει σχολείο και ειδικά μετά από την κηδεία τους, είχα κλειστεί σπίτι. Ο παππούς επέμενε να έρθω σχολείο.

Τσακωθήκαμε. Μέχρι και τα κλάμματα έβαλα αλλά πίσω δεν έκανε. 

Βγαίνω στο μπαλκόνι έξω από την τάξη μου και δεν βλέπω κανέναν. Ακούω θόρυβο και κοιτάω στην σκάλα. 

Ήρθαν επιτέλους!

Τους κοιτάω και εκείνοι μπαίνουν στη τάξη χωρίς να μου μιλήσουν. Τους ακολουθώ και κάθονται στα θρανία τους. Εξακολουθούν να με αγνούν.

«Μπορείς να σταματήσεις να μας ακολουθείς;» με ρωτάει ο Rick εκνευρισμένος και παραξενεύομαι.

«Έχετε να με δείτε τόσες μέρες και δεν χαίρεστε που με βλέπετε;» τους ρωτάω μπερδεμένος και κοιτάζονται.

Γιατί δεν μιλάνε;

«Κοίτα Tristan, αυτό που σου συνέβη είναι σκληρό. Συλληπητήρια κιόλας. Αλλά θα πρέπει να το ξεπεράσεις. Μόνος σου όμως»μου λέει ο James και τους κοιτάω αφού δεν βγάζω άκρη.

Changes |✔|Donde viven las historias. Descúbrelo ahora