Changes |✔|

F I F T Y

Tristan

Περιμένω μόνος στην άδεια τάξη της. Την περιμένω βασικά. Αυτή τη φορά ελπίζω να πάνε όλα καλά και να μπορέσω να της μιλήσω. Όπως είπε και η Julia, δεν μπορεί πια να πάει τόσο στραβά το πράγμα.

Τα δάχτυλα μου χτυπάνε νευρικά επάνω στο θρανίο και συνεχώς κοιτάζω προς την πόρτα. Ελπίζω να έρθει εκείνη σύντομα και όχι κανένας άλλος γιατί τότε όλα θα πάνε χάλια.

Την βλέπω πως μπαίνει μέσα αλλά μόλις με δει γουρλώνει τα μάτια και επιχειρεί να φύγει μακριά μου. 

Όχι αυτό δεν πρέπει να συμβεί τώρα. Μου είναι πολύ δύσκολο για να την κυνηγάω.

«Zoe, περίμενε. Θέλω να σου μιλήσω...» της λέω και στην αρχή διστάζω αλλά μετά από μερικά δευτερόλεπτα, την πιάνω από το μπράτσο.

Καθόλου σφιχτά. Απαλά. Ίσα ίσα για να με νιώσει.

«Είπα πως πρέπει να μείνουμε μακριά. Σε παρακαλώ λοιπόν να με αφήσεις...» λέει ψυχρά και κοιτάζει οπουδήποτε αλλού εκτός από τα μάτια μου.

«Για μια φορά κάνε αυτό που σου λέω και μην είσαι τόσο αντιδραστική. Δώσε μου δύο λεπτά να σου πω δύο γαμημένα λόγια» της λέω, σχεδόν της φωνάζω και εκείνη με κοιτάζει έκπληκτη.

Δεν ήθελα αλλά με ανάγκασε.

«Σε ακούω...» λέει με σιγανή φωνή και παίρνω μια βαθιά ανάσα για να μπορέσω να αρθρώσω δύο κουβέντες.

«Λοιπόν, δεν μου είναι εύκολο. Το πιο πιθανόν είναι να βιώσω την απόρριψη αλλά δεν θα με πειράξει. Ή μάλλον θα με πειράξει αλλά θα το ξεπεράσω. Τόσες φορές το έχω ζήσει. Σε παρακαλώ όμως, μην το κάνεις μπροστά μου. Αυτά που είπες χθες με προβλημάτισαν. Πολύ. Αποφάσισα να σου εξομολογηθώ κι εγώ κάτι. Όπως κι εσύ. Μου αρέσεις. Είναι αστείο που το λέω εγώ αυτό αλλά συμβαίνει. Δεν ξέρω τι πρέπει να κάνω, δεν ξέρω αν είναι σωστό που σου το λέω αλλά μετά από τόσα και τόσα δεν ήθελα να απομακρυνθείς. Είσαι γλωσσού και αδιάκριτη αλλά σε έχω συνηθίσει» της λέω και προσπαθώ να χαμογελάσω.

Ίσως την πείσω περισσότερο. Βέβαια όλα όσα είπα εμένα μου φαίνονται πολύ πειστικά.

«Tristan, αυτό είναι πολύ όμορφο. Πραγματικά με άγγιξες» μου λέει και δείχνει την καρδιά της.

Αυτό ήθελα. Αν το πέτυχα, χαίρομαι απίστευτα.

«Αυτό ήθελα να σου πω, τώρα οι αποφάσεις είναι δικές σου. Εγώ δεν ξέρω από αυτά» της λέω και πάω να φύγω αλλά με συγκρατεί.