F I F T Y - N I N E

298 41 99
                                    

Tristan

Μπαίνω στο σχολείο και δεν πάω να κάτσω στο γυμναστήριο. Δεν θέλω προς το παρόν να ξαναπάω εκεί. Αφού η ζωή μου φαίνεται πως έχει μπει σε μια σειρά, δεν έχω λόγο να κάθομαι εκεί μόνος.

Πριν πάω στην τάξη της Zoe, πηγαίνω στο μπάνιο. Θέλω να ρίξω λίγο νερό στο πρόσωπο μου γιατί νιώθω πως δεν έχω ξυπνήσει. Μέρα με τη μέρα, όσο περνάει ο καιρός, κοιμάμαι καλύτερα και περισσότερο. Βλέπω λιγότερους εφιάλτες. 

Μπαίνω στο μπάνιο και πλησιάζω τη βρύση αλλά πριν την ανοίξω, ακούω φωνές από το βάθος. Γέρνω το κεφάλι μου για να μπορέσω να καταλάβω ποιοι μιλάνε και είναι οι τρεις γνωστοί νταήδες. Δεν καπνίζουν όμως. Περίεργο.

Παραμένω στη θέση μου και περιμένω να ακούσω τι θα πουν.

«Τελικά δεν είχα άδικο που την ζήλευα. Με παράτησε, με αποκάλεσε Tristan και τώρα τα έφτιαξε μαζί του. Με περνάει για μεγάλο μαλάκα τελικά...» λέει ο Mark και μένω με το στόμα ανοιχτό.

Που ξέρει αυτός ότι είμαι σε σχέση με την Zoe; Αφού δεν το ξέρει κανένας από το σχολείο.

«Εμείς σου τα λέγαμε. Κι αυτή όπως όλες είναι. Μην ανησυχείς όμως. Θα το βρει μπροστά της» του απαντάει ο Rick και γελάνε όλοι μαζί.

Μόνο ένας τρόπος υπάρχει να το έμαθε. Του το είπε η Zoe. Συμφωνήσαμε να μην το πούμε σε κανέναν και εκείνη πήγε να το πει στον Mark. 

Στον Mark; Αυτό είναι προδοσία...

«Θα το βρει, ναι. Αφού πήγε και τα έφτιαξε με αυτόν, φυσικά και θα ταλαιπωρηθεί. Άφησε εμένα και βρήκε το φρικιό. Αλλά δεν ανησυχώ. Για κανέναν από τους δύο. Ο Tristan, είναι ένα τίποτα χωρίς την Zoe. Κάποια στιγμή, θα χωρίσουν και τότε αυτός θα κυλήσει πάλι. Θα χάσει τη μπάλα και θα κρυφτεί πάλι κάτω από την πέτρα του. Το ορφανό...» λέει γελώντας και εγώ οργισμένος και θλιμμένος από αυτά που άκουσα φεύγω από το μπάνιο.

Νιώθω προδομένος. Δεν μπορώ να πιστέψω ότι της μίλησα για τη ζωή μου, έκλαψα μπροστά της, της ανοίχτηκα σε σχέση με τα αισθήματα μου και εκείνη μου το ανταπέδωσε έτσι. Ντρέπομαι αλλά ξεχυλίζω και από οργή.

Σχεδόν τρέχω για να την βρω στη τάξη της και ελπίζω να μην μου πει ψέμματα. Τουλάχιστον ας το παραδεχτεί. 

Μπαίνω μέσα στην τάξη και την βλέπω να κάθεται στο θρανίο της και να σημειώνει κάτι. Την πλησιάζω και στέκομαι δίπλα της με τα χέρια σταυρωμένα κάτω από το στήθος. Είμαι πάρα πολύ εκνευρισμένος αλλά θα προσπαθήσω να κρατηθώ. 

Changes |✔|Tempat cerita menjadi hidup. Temukan sekarang