Changes |✔|

F O U R T Y

Zoe

Ψάχνω στο διαδίκτυο πληροφορίες για την Νέα Υόρκη αφού η διευθύντρια θέλει να μάθει περισσότερα για το μέρος που επιλέχθηκε για την εκδρομή μας. 

Γράφω στο τετράδιο μου για το Άγαλμα της Ελευθερίας, την Times Square, το Central Park και οτιδήποτε άλλο θα μπορούσε να ενθουσιάσει τους μαθητές.

Η αλήθεια είναι πως εγώ τα έχω αναλάβει όλα μαζί με το προεδρείο αλλά την τελευταία εβδομάδα και συγκεκριμένα από τότε που είμαστε χώρια με τον Mark, το μυαλό μου δε μπορεί να συγκεντρωθεί στις εκδηλώσεις αυτές.

Δεν με ενδιαφέρουν τόσο. Πρέπει να είμαι εκεί γιατί είμαι η πρόεδρος αλλά η ζωή μου έχει έρθει τούμπα. 

Πέραν από τον Anthony, δεν έχω κανέναν άλλον. Ακόμα και ο Tristan όταν με βλέπει, με αποφεύγει. Ούτε βλέμμα δεν μου ρίχνει.

Και δεν έχω συνηθίσει να είμαι μόνη. Τώρα όμως που το ζω, δεν μου αρέσει. 

Μου λείπει ο Mark. Μου λείπει ο χρόνος που περνούσαμε μαζί, οι αγκαλιές του, το ύφος που έπαιρνε όταν τον τσάντιζα. 

Φυσικά και δεν τον ξεπέρασα. Είναι αδύνατον. Ήμασταν μαζί εννιά μήνες. Δεν μπορώ μέσα σε δύο εβδομάδες, να διώξω ότι νιώθω για εκείνον. Αυτό δεν αλλάζει έτσι. Όμως δεν νιώθω έτοιμη ακόμα για να τα ξαναβρούμε.

Δεν έχω ξεπεράσει ακόμα αυτά που έκανε. Αυτός ήταν άλλωστε ο λόγος που του ζήτησα χρόνο. Εκείνος δεν με έχει αφήσει σε ησυχία. Με παίρνει τηλέφωνο, μου στέλνει μηνύματα, στο σχολείο προσπαθεί να μου μιλήσει αλλά εγώ τον αγνοώ.

Έτσι δεν θα λυθεί το πρόβλημα. Απλά θα διαιωνιστεί.

Το κινητό μου δονείται και το παίρνω στα χέρια μου. Βλέπω πάλι μήνυμα του. Αυτό γίνεται συνέχεια. Κάθε μέρα, κάθε ώρα.

«Zoe μου, να ξέρεις πως εγώ έχω αλλάξει. Σε περιμένω. Θα σε περιμένω. Σε αγαπάω...» 

Δεν είναι ότι δεν με συγκινούν όλες οι κινήσεις του αλλά όσο ήμασταν μαζί, δεν ήταν ποτέ τόσο γλυκός. Που ξέρω εγώ ότι δεν τα κάνει όλα αυτά για να με ρίξει;

Δεν είμαι διατεθειμένη να χαραμιστώ σε μια σχέση όπου δίνω μόνο εγώ. Δεν πάει έτσι. Ο Mark μπορεί να είναι όμορφος, έξυπνος, ευγενικός και πολλά άλλα, όμως έχει και ελαττώματα.

Δεν μπορώ να τα παραβλέψω. Υποτίθεται, ότι πρέπει να αποδεχόμαστε τους άλλους ακόμα και με τα ελαττώματα τους γιατί στο κάτω κάτω έτσι τους αγαπήσαμε αλλά είναι αδύνατον να τα ανεχτώ.